literatura polska

Każdego miesiąca mogliście przeczytać u nas zestawienie e-booków, po które polscy czytelnicy sięgali najchętniej. Jako że grudzień to czas podsumowań mijającego roku, sprawdzamy, co Polacy czytali na swoich czytnikach przez ostatnie 12 miesięcy. Wśród 10 najpopularniejszych książek, 5 z nich to tytuły polskich autorów. Co ciekawe, lista nie została wcale zdominowana przez beletrystykę. Po dwie pozycje pochodzą z gatunku literatury faktu i poradników.

Oferujący zupełnie nową perspektywę audiobook zawierający prawdziwe historie polskich skazanych. Więźniarki, z którymi zostały przeprowadzone wywiady, mają na sumieniu udowodnione morderstwa. Część z nich po raz pierwszy otwiera się dopiero przed dziennikarką Katarzyną Bondą, opowiadając o zabójstwach, o swoich motywach oraz celach. Autorka jest przy okazji sądowym sprawozdawcą, która odtwarza wydarzenia w oparciu o dostęp do sądowych akt. Lektura prawdziwa i bardzo ciekawa. Niestety, lektorka Marta Walesiak nie wnosi wartości dodanej. Z drugiej strony, na pewno nie odstrasza od ciekawej zawartości.

Powieść historyczna na stałe wpisała się w literacką panoramę Polski już w XIX wieku. Ten stanowiący połączenie fikcji i faktycznych wydarzeń oraz postaci gatunek nieustannie cieszy się sporą popularnością, czego dowodem liczne współczesne publikacje, jak choćby Trylogia Husycka, cykl „Odrodzone królestwo” czy twórczość Jacka Komudy. Jak odnalazł się w nim Robert Foryś i jego „Bóg, honor, trucizna”? 

Andrzej Tucholski, najbardziej chyba znany ze swojej działalności na blogu jestKultura.pl, wydał wczoraj swoją debiutancką książkę – „Admiralette”. Choć nie planowałem jej zakupu, ciekawość zwyciężyła i teraz spróbuję przekonać do lektury wszystkich niezdecydowanych. Bo warto. 

Jak należy pisać o Polsce i Polakach? Można z kolan z bogoojczyźnianym zadęciem, można z agresją i pretensją. Albo tak, jak Ziemowit Szczerek w książce „Był sobie Polak, Rusek i Niemiec, czyli historie z Europy B”. Czyli z humorem, dystansem i ironią, tak rzadko ostatnio obecnymi w dyskursie publicznym. 

Nie przepadam za horrorami. Jeśli już je oglądam to rzadko po to, by się bać. To thrillery wywołują we mnie uczucie niepokoju. Tak jest zarówno jeśli chodzi o książki jak i o filmy. Ostatnio jednak wpadła mi w ręce powieść Łukasza Henela, „On”. Tajemnicza okładka, a na niej opis „Książka, której lepiej nie czytać po zmierzchu…”. Sprawdzimy to, pomyślałam. Do tej pory czytałam właściwie jeden polski horror, „Domofon” Zygmunta Miłoszewskiego i ten faktycznie zrobił na mnie wrażenie. Przeraził.