Polskie filmy

Od dziś Lincoln Center w Nowym Jorku wyświetlać będzie 21 zrekonstruowanych cyfrowo polskich filmów, wybranych przez Martina Scorsese. Niektóre z nich, wraz z materiałami dokumentalnymi dotyczącymi polskiego kina, możemy obejrzeć na Ninatece. 

Wojtek Smarzowski nakręcił nowy film, inspirowany książką Pilcha. Podobno był to jego pierwszy film nakręcony na trzeźwo. Choć zdaję sobie sprawę, że trudno polemizować z kultem Wojtka Smarzowskiego, nie wszystkie jego filmy zapadły mi w pamięć i prawdopodobnie do żadnego nie chciałabym wrócić. Najlepsza jak dotąd była dla mnie "Drogówka", a zaraz potem "Wesele". "Dom zły" mocno mnie rozczarował.  Jak więc było z jego nowym filmem?

Sukces Wojciecha Smarzowskiego na pewno w dużej mierze wynika z olbrzymiego talentu, niezwykłego zmysłu filmowego i umiejętności otaczania się kreatywnymi ludźmi. Ale nie mniej istotna jest też autentyczność jego obrazów. Czy nam się to podoba, czy nie - jesteśmy tacy, jakimi nas Smarzowski przedstawia.

"Układ zamknięty" to całkiem dobry, acz niepozbawiony wad film, który w mojej opinii mocno  zdystansował inne tegoroczne, rodzime produkcje. Aczkolwiek raczej spora w tym zasługa owej konkurencji, która zwyczajnie wypada raczej blado, niż doskonałości najnowszego obrazu Ryszarda Bugajskiego. 

Filmów akcji raczej nie kręcimy. Nie stać nas. Tak samo jak na filmy fantastyczne, katastroficzne i wiele, wiele innych. Cóż więc pozostaje? Plastikowe komedie romantyczne i dramaty, dowodzące, że urodziliśmy się w najgorszym możliwym miejscu do życia. 

„Lekarstwo na miłość” to zwariowana komedia sensacyjna z 1966 roku, której reżyserem jest Jan Batory. Jej akcja oparta została na podstawie powieści „Klin” autorstwa Joanny Chmielewskiej, która znana była z tworzenia pokręconych kryminalnych historii pełnych humoru i miłosnych przygód.

Polski Instytut Sztuki Filmowej podał do informacji publicznej wiadomość o tym, że rodzimym kandydatem do Oscara 2014 w kategorii "Najlepszy film nieanglojęzyczny", zgodnie z przewidywaniami, będzie "Wałęsa. Człowiek z nadziei" w reżyserii Andrzeja Wajdy. 

"Galerianki", choć oceniane bardzo różnie - raczej z przewagą negatywnych opinii - były swego czasu obrazem dość głośnym. Nie tyle ze względu na kunszt (bądź jego brak) Katarzyny Rosłaniec, która go wyreżyserowała, co przez tematykę, którą poruszały. "Bejbi blues" też chce opowiedzieć nam o ważnym problemie. 

Prawie 2200 filmów i audycji o kulturze udostępnionych online przez Narodowy Instytut Audiowizualny można znaleźć na nowej wersji portalu Ninateka. Aż 98% z nich dostępnych jest za darmo.  

"Hiena", film z 2006 roku miał ambicję być przedstawicielem horroru, czyli gatunku, po który nieczęsto sięgają polscy filmowcy. I na ambicji się skończyło, bo obraz Grzegorza Lewandowskiego to raczej nieprzekonujące, pozbawione choćby krztyny polotu, a przy tym śmiertelnie nudne kino obyczajowe. 

Czy pełnometrażowy film nieprofesjonalny należy traktować tak samo jak produkcję wysokobudżetową, czy raczej powinniśmy podchodzić do nich z różnym nastawieniem i różnymi oczekiwaniami? A może na ocenę amatorskiego filmu powinno wpływać to, jak jego twórcy chcą, by był on postrzegany?

W czasach, gdy kobiety walczące o swoje prawa wydają się mieć coraz mniej wspólnego z istotami z Wenus, a mężczyźni wiedzą coraz więcej o manikiurze i eyelinerach (to niby dobrze, że dbają o siebie, ale bez przesady), popyt na produkty "tylko dla prawdziwych facetów" zdaje się padać na łeb, na szyję, a rynek zapychany jest badziewiami typu Wakacyjne psiapsiółki. A jednak Marek Kędzierski postanowił napisać dzieło, które mogłoby spokojnie brać udział w akcji reklamowej sieci Mobilking. Przynajmniej teoretycznie.

Krzysztof Krauze. Nie wiem czemu, ale nazwisko wydaje mi się idealnie pasować do osoby reżysera. Ponieważ niezbyt często oglądam polskie filmy, nie przypominam sobie, abym oglądał coś jeszcze poza "Długiem", ale wiem jedno - szereg nagród, jaki zdobył ten obraz, został przyznany jak najbardziej słusznie.

Kolejny dzień. Udręka przychodząca wraz ze świtem. Brnięcie przez trudy codziennej egzystencji - nie do zniesienia. Denerwujący sąsiedzi, wykańczająca rzeczywistość, niemożność zrobienia czegokolwiek po swojemu. Cały świat zdaje się być stworzony nam na złość. Najchętniej człowiek skończyłby ze sobą, ale mimo tych myśli, z mozołem idzie przed siebie - choć ciągle pod prąd. Czy tak wygląda życie widziane oczami paranoika? Może świra? A może po prostu zwyczajnego Polaka?

"Nie udało mi się życie… zmarnowałem je. Uciekłem od jedynej kobiety, którą kochałem. Ożeniłem się bez miłości. Mój syn wychowywał się w piekle mojego małżeństwa, tak jak ja wychowywałem się w piekle małżeństwa moich rodziców". Postępująca alienacja i wyobcowanie, wewnętrzny upadek, piekło codziennego życia, poszukiwanie tej, którą niegdyś się kochało, a która pozostała jedynie wspomnieniem, to motywy przewodnie większości filmów Marka Koterskiego.

Świat bez mężczyzn? Czy to w ogóle jest możliwe? Z punktu widzenia nauki jest to wysoce prawdopodobne, jako że kobietom do prokreacji mężczyźni nie są niezbędni. Dla mnie jest to wizja przerażająca. Człowiek to przecież nie pszczoła czy jaszczurka z rodzaju Lacerta żyjąca w górach Kaukazu by rozmnażać się przez partenogenezę (tzw. dzieworództwo). Istnieją przecież przyjemniejsze, konwencjonalne metody prokreacji znane ludzkości od dawna. Poznajcie jej obrońców: Alberta i Maksa z Seksmisji.

Wajda to reżyser starej daty sztywno zapatrzony w Polskę. Przez całą swoją filmową karierę co i rusz wpajał nam patriotyczne ideały, ekranizując przepełnione patosem utwory literackie o Polsce i o tym, jak zły był komunizm (który de facto komunizmem w zasadzie nie był). I jak bardzo Polska przez to wszystko ucierpiała. I nawet dostał prestiżowego Oskara za całokształt twórczości. I dostał też inne prestiżowe nagrody filmowe, które oddał instytutom, szkołom filmowym lub muzeom. Wielki człowiek.

"Job" Konrada Niewolskiego miał być przełomem w polskiej komedii, lecz zamiast tego stał się chaotyczną parodią, której humor nie zawsze trafia do widza. Film próbuje wyśmiewać współczesne realia, ale często popada w schematy i przestarzałe dowcipy. Czy to celowa ironia, czy raczej nietrafiona próba naśladowania zagranicznych wzorców?

Polska kinematografia często spotyka się z ostrą krytyką, zwłaszcza w przypadku komedii. "Testosteron" to film, który wywołał mieszane reakcje – jedni go uwielbiają, inni krytykują za szowinizm i prosty humor. Czy warto dać mu szansę?

Reklama potrafi uczynić cuda, ale czy zawsze idzie w parze z jakością? "Świadek koronny" miał być przełomowym polskim thrillerem, a okazał się… no właśnie, czym? Film balansuje między kinem akcji, melodramatem i psychologicznym thrillerem, ale ostatecznie nie spełnia żadnej z tych ról. Czy mimo to warto go obejrzeć?