Polskie filmy

Polski Instytut Sztuki Filmowej podał do informacji publicznej wiadomość o tym, że rodzimym kandydatem do Oscara 2014 w kategorii "Najlepszy film nieanglojęzyczny", zgodnie z przewidywaniami, będzie "Wałęsa. Człowiek z nadziei" w reżyserii Andrzeja Wajdy. 

"Galerianki", choć oceniane bardzo różnie - raczej z przewagą negatywnych opinii - były swego czasu obrazem dość głośnym. Nie tyle ze względu na kunszt (bądź jego brak) Katarzyny Rosłaniec, która go wyreżyserowała, co przez tematykę, którą poruszały. "Bejbi blues" też chce opowiedzieć nam o ważnym problemie. 

Prawie 2200 filmów i audycji o kulturze udostępnionych online przez Narodowy Instytut Audiowizualny można znaleźć na nowej wersji portalu Ninateka. Aż 98% z nich dostępnych jest za darmo.  

"Hiena", film z 2006 roku miał ambicję być przedstawicielem horroru, czyli gatunku, po który nieczęsto sięgają polscy filmowcy. I na ambicji się skończyło, bo obraz Grzegorza Lewandowskiego to raczej nieprzekonujące, pozbawione choćby krztyny polotu, a przy tym śmiertelnie nudne kino obyczajowe. 

Czy pełnometrażowy film nieprofesjonalny należy traktować tak samo jak produkcję wysokobudżetową, czy raczej powinniśmy podchodzić do nich z różnym nastawieniem i różnymi oczekiwaniami? A może na ocenę amatorskiego filmu powinno wpływać to, jak jego twórcy chcą, by był on postrzegany?

W czasach, gdy kobiety walczące o swoje prawa wydają się mieć coraz mniej wspólnego z istotami z Wenus, a mężczyźni wiedzą coraz więcej o manikiurze i eyelinerach (to niby dobrze, że dbają o siebie, ale bez przesady), popyt na produkty "tylko dla prawdziwych facetów" zdaje się padać na łeb, na szyję, a rynek zapychany jest badziewiami typu Wakacyjne psiapsiółki. A jednak Marek Kędzierski postanowił napisać dzieło, które mogłoby spokojnie brać udział w akcji reklamowej sieci Mobilking. Przynajmniej teoretycznie.

Krzysztof Krauze. Nie wiem czemu, ale nazwisko wydaje mi się idealnie pasować do osoby reżysera. Ponieważ niezbyt często oglądam polskie filmy, nie przypominam sobie, abym oglądał coś jeszcze poza "Długiem", ale wiem jedno - szereg nagród, jaki zdobył ten obraz, został przyznany jak najbardziej słusznie.

Kolejny dzień. Udręka przychodząca wraz ze świtem. Brnięcie przez trudy codziennej egzystencji - nie do zniesienia. Denerwujący sąsiedzi, wykańczająca rzeczywistość, niemożność zrobienia czegokolwiek po swojemu. Cały świat zdaje się być stworzony nam na złość. Najchętniej człowiek skończyłby ze sobą, ale mimo tych myśli, z mozołem idzie przed siebie - choć ciągle pod prąd. Czy tak wygląda życie widziane oczami paranoika? Może świra? A może po prostu zwyczajnego Polaka?

"Nie udało mi się życie… zmarnowałem je. Uciekłem od jedynej kobiety, którą kochałem. Ożeniłem się bez miłości. Mój syn wychowywał się w piekle mojego małżeństwa, tak jak ja wychowywałem się w piekle małżeństwa moich rodziców". Postępująca alienacja i wyobcowanie, wewnętrzny upadek, piekło codziennego życia, poszukiwanie tej, którą niegdyś się kochało, a która pozostała jedynie wspomnieniem, to motywy przewodnie większości filmów Marka Koterskiego.

Świat bez mężczyzn? Czy to w ogóle jest możliwe? Z punktu widzenia nauki jest to wysoce prawdopodobne, jako że kobietom do prokreacji mężczyźni nie są niezbędni. Dla mnie jest to wizja przerażająca. Człowiek to przecież nie pszczoła czy jaszczurka z rodzaju Lacerta żyjąca w górach Kaukazu by rozmnażać się przez partenogenezę (tzw. dzieworództwo). Istnieją przecież przyjemniejsze, konwencjonalne metody prokreacji znane ludzkości od dawna. Poznajcie jej obrońców: Alberta i Maksa z Seksmisji.

Wajda to reżyser starej daty sztywno zapatrzony w Polskę. Przez całą swoją filmową karierę co i rusz wpajał nam patriotyczne ideały, ekranizując przepełnione patosem utwory literackie o Polsce i o tym, jak zły był komunizm (który de facto komunizmem w zasadzie nie był). I jak bardzo Polska przez to wszystko ucierpiała. I nawet dostał prestiżowego Oskara za całokształt twórczości. I dostał też inne prestiżowe nagrody filmowe, które oddał instytutom, szkołom filmowym lub muzeom. Wielki człowiek.

"Job" Konrada Niewolskiego miał być przełomem w polskiej komedii, lecz zamiast tego stał się chaotyczną parodią, której humor nie zawsze trafia do widza. Film próbuje wyśmiewać współczesne realia, ale często popada w schematy i przestarzałe dowcipy. Czy to celowa ironia, czy raczej nietrafiona próba naśladowania zagranicznych wzorców?

Polska kinematografia często spotyka się z ostrą krytyką, zwłaszcza w przypadku komedii. "Testosteron" to film, który wywołał mieszane reakcje – jedni go uwielbiają, inni krytykują za szowinizm i prosty humor. Czy warto dać mu szansę?

Reklama potrafi uczynić cuda, ale czy zawsze idzie w parze z jakością? "Świadek koronny" miał być przełomowym polskim thrillerem, a okazał się… no właśnie, czym? Film balansuje między kinem akcji, melodramatem i psychologicznym thrillerem, ale ostatecznie nie spełnia żadnej z tych ról. Czy mimo to warto go obejrzeć?

Po 26 latach od premiery "Misia" Stanisław Tym powraca do roli Ryszarda Ochódzkiego, by ponownie w krzywym zwierciadle ukazać absurdy polskiej rzeczywistości. "Ryś" to satyryczna podróż pełna znakomitych aktorów, nietuzinkowego humoru i trafnych obserwacji społecznych. Czy jednak dorównuje legendarnemu poprzednikowi?

"S@motność w sieci" to ekranizacja głośnej powieści Janusza L. Wiśniewskiego, która podbiła serca czytelników. Niestety film nie powtórzył sukcesu książki – zamiast emocji dostarcza chłodnej estetyki i pretensjonalnej symboliki. Czy to dzieło warte uwagi, czy raczej filmowy niewypał?

"Plac Zbawiciela" w reżyserii Krzysztofa Krauzego i Joanny Kos-Krauze to przejmujący dramat ukazujący stopniowy rozpad rodziny i eskalację przemocy domowej. Film przedstawia historię Beaty, młodej kobiety, której życie zamienia się w koszmar po utracie oszczędności i przeprowadzce do despotycznej teściowej. Czy problemy tej rodziny zaczęły się dopiero wtedy, gdy stracili wszystko, czy może miały swoje źródło znacznie wcześniej?