REKLAMA
  1. Rozrywka
  2. Filmy

Najlepsze polskie filmy 2015 roku - te produkcje warto znać [TOP 10]

Polskie kino nie stoi jeszcze na światowym poziomie, ale trudno nie zauważyć olbrzymiego postępu, jaki poczyniło w ciągu ostatniej dekady. Od zalewu żenujących, miernych, a momentami wręcz dla widza bolesnych tzw. "komedii", do produkcji ambitnych, zaskakujących i zwyczajnie udanych. Przed wami 10 najlepszych rodzimych filmów, które swoją premierę miały w roku 2015 - nie zawsze są to widowiska doskonale, często wiele można im zarzucić, ale jeśli chce się wiedzieć, co dzieje się w polskiej kinematografii, to warto je znać. 

16.12.2015
15:46
Najlepsze polskie filmy 2015 roku - te produkcje warto znać [TOP 10]
REKLAMA
REKLAMA

Filmy, które musisz znać:

Czerwony pająk

czerwony pająk 2015

"Czerwony pająk" to opowieść o Karolu Kremerze, seryjnym mordercy, terroryzującym Kraków lat 60. Początkowo film udaje typowy kryminał, szybko jednak staje się czymś więcej. Fabularny debiut Marcina Koszałki, dotychczas specjalizującego się w filmach dokumentalnych, opowiadający o mroku czającym się w ludzkiej duszy i próbujący z bliska przyjrzeć się psychice psychopaty. Fantastyczne zdjęcia, znakomita scenografia i bezbłędne aktorstwo to największe atuty tego widowiska, które jednak może rozczarować widzów oczekujących dynamicznej akcji i skomplikowanej intrygi kryminalnej. Niemniej jednak z całą pewnością "Czerwony pająk" jest jednym z najbardziej intrygujących polskich widowisk ostatnich lat.

Demon

demon

Najlepszy - i niestety także: ostatni - film Marcina Wrony. Zapowiadany jako horror, "Demon" nie jest kinem gatunkowym sensu stricto, w istocie nie znajdziemy w nim wielu scen grozy, niemniej jednak przedstawiona w nim opowieść robi wrażenie i powinna usatysfakcjonować także miłośników filmów z dreszczykiem. Wszystko zaczyna się od wesela, które Piotr i Żaneta zamierzają zorganizować w starym domu po dziadkach. W trakcie prac remontowych przyszły pan młody odkrywa w ogrodzie ludzkie szczątki, budząc tym samym dybuka. "Demon” to historia ambitna, nieoczywista, a przy tym piekielnie fascynująca.

Disco Polo

disco polo

Banalna historyjka z gatunku "od zera do milionera" opowiedziana w taki sposób, że podczas seansu uśmiech nie schodzi z twarzy nawet na minutę. W "Disco Polo" jest wszystko - zamierzony kicz, kamp, tani blichtr, masa klisz i bezpośrednich cytatów z rozmaitych dzieł kultury. Do tego gwiazdorska obsada (Kot, Ogrodnik, Kulig, Hamkało), ścieżka dźwiękowa pełna kawałków, które wszyscy znamy (nawet, jeżeli się tego wstydzimy) oraz brawurowa akcja. Wszystko to składa się na jeden z najoryginalniejszych i najbardziej zwariowanych - w pozytywnym tego słowa znaczeniu - filmów nie tylko tego roku, ale i dekady.

Noc Walpurgi

noc walpurgi

Młody dziennikarz przeprowadza wywiad z divą operową. Ich rozmowa nieoczekiwanie przeradza się w misterną, pełną napięcia grę erotyczną. Zrealizowany w czarno-białej estetyce debiut  Marcina Bortkiewicza to film pełen subtelności i dramatyzmu, kameralny, ale i potrafiący porwać widza, wciągnąć go, zauroczyć.

Ziarno prawdy

ziarno prawdy 1

Kryminał na motywach powieści Zygmunta Miłoszewskiego. To druga ekranizacja prozy tego pisarza, ale pierwsza, która została zrealizowana tak, jak powinna. W przeciwieństwie do "Uwikłania", w filmowym "Ziarnie prawdy" zgadza się nie tylko płeć głównego bohatera i miejsce akcji, ale też - za sprawą świetnych zdjęć i genialnej muzyki Abla Korzeniowskiego - nastrój opowieści. Prokurator Teodor Szacki (w tej roli zaskakująco znakomity Robert Więckiewicz) prowadzi śledztwo w sprawie śmierci młodej kobiety, która - jak wskazują dowody - została zamordowana w sposób rytualny. Na jaw wychodzą sekrety i uprzedzenia, dotąd skrzętnie skrywane przez mieszkańców, a Szacki wśród mnóstwa poszlak musi odnaleźć ziarno prawdy. Filmowi Borysa Langosza świetnie udało się oddać duszny klimat tej mrocznej historii, a do tego udanie przedstawić intrygę - do tego stopnia, że nawet widzowie znający książkę Miłoszewskiego mogli dać się jej wciągnąć.

Filmy, które warto obejrzeć:

Anatomia zła

anatomia zła

Były cyngiel mafii przebywa na zwolnieniu warunkowym. Prokurator, który wsadził go do więzienia, składa mu propozycję nie do odrzucenia - albo zabije wysoko postawionego funkcjonariusza, albo wróci za kratki. "Anatomia zła" Jacka Bromskiego to zgrabnie zrealizowany thriller, którego fabuła oparta jest na faktycznych wydarzeniach. Choć nie jest to obraz idealny (niektóre wątki i postacie mogłyby być napisane zdecydowanie lepiej), to całkiem udane, trzymające w napięciu i momentami zaskakujące kino.

Carte Blanche

carte blanche

Ta opowieść o nauczycielu, który tracąc wzrok, stara się zachować swoje dotychczasowe życie, bywa określana jako nadmiernie ckliwa, naiwna i przerysowana. Być może słusznie, trudno jednak "Carte Blanche" ze świetnym Andrzeje Chyrą w roli głównej odmówić tego, że jest przy tym filmem po prostu ładnym, dobrze opowiedzianym i wzruszającym. Warto też zauważyć, że film powstał na podstawie prawdziwych wydarzeń.

Chemia

chemia

Kolejny (i wcale nie ostatni w tym zestawieniu) scenariusz, który napisało życie. W wielkim skrócie, "Chemia" to opowieść o wielkiej, choć trudnej, miłości chorej na raka Leny i Benka. Brzmi łzawo? I czasami tak jest, ale poza tym bywa też wzruszająco, zabawnie, wesoło, zaskakująco i optymistycznie. Twórcy tego filmu nie poszli na łatwiznę, nie uciekli w sztampę - tę skomplikowaną, a przy tym fantastycznie zajmującą historię udało się opowiedzieć z polotem, w sposób niebanalny, niekonwencjonalny.

Fotograf

fotograf

Trwa obława na nieuchwytnego seryjnego mordercę, któremu śledczy nadali pseudonim Fotograf. Wielowątkowe śledztwo prowadzi do wydarzeń, które rozegrały się przed kilkoma dekadami. "Wielowątkowe" to słowo klucz - motywów i postaci jest tu cała masa, co paradoksalnie stanowi jednocześnie największy plus i największy minus "Fotografa". Z jednej strony intryga jest tu naprawdę bardzo ciekawa, wymagająca, nieprzewidywalna i zaskakująca, z drugiej - łatwo się w tym wszystkim pogubić, niezależnie od tego, jak bardzo nie bylibyśmy skupieni na seansie.

Karbala

REKLAMA
karbala 4

Próba zmierzenia się z kinem wojennym, po szeregu okrutnych wpadek polskiej kinematografii w tym gatunku, była posunięciem odważnym. I choć "Karbali" do "Helikoptera w ogniu" daleko, to ta opowieść o największej bitwie z udziałem polskich żołnierzy od czasów II wojny światowej naprawdę daje radę - zarówno pod względem dynamizmu, jak i scenariusza.

REKLAMA
Najnowsze
Zobacz komentarze
REKLAMA
REKLAMA
REKLAMA