Sitcomy

Sporo czasu zajęło mi uświadomienie sobie, że tak naprawdę wcale nie lubię sitcomów. 

Pojawił się pierwszy sitcom w uniwersum DC Comics, w którym obserwujemy świat superbohaterów oczami zwykłych ludzi. Oceniamy, jak wypada komediowa produkcja Powerless opowiadająca o pracownikach firmy Wayne Security, w której główną rolę gra Vanessa Hudgens.

Nie przepadam za większością sitcomów. Są sztuczne, nieśmieszne, choć powinny bawić i zwykle mają niezbyt interesującą tematykę. W tym miesiącu na stacji NBC zagościła nowa komedia, "Telenovela", z Evą Longorią w roli głównej. O dziwo, choć całość nie jest nadzwyczajnie udana, ta przypadła mi do gustu.

"The Last Man on Earth" to jeden z dwóch wyprodukowanych w ostatnim czasie seriali komediowych (drugim jest "Dolina krzemowa"), któremu udało mu się przykuć moją uwagę na dłużej. Niedawno powrócił on z nowym sezonem, któremu - jak się okazało - udało się utrzymać poziom poprzedniego. 

Nie przepadam za sitcomami. Większość z nich po prostu mnie nie bawi, a sztuczny śmiech z offu irytuje. Co nie znaczy, że stronię od komedii, ale w przypadku seriali wolę kryminały i obyczajówki, w których humor jest dodatkiem, a nie dominuje. Tym razem postanowiłam jednak sięgnąć po "One Big Happy" z dwóch powodów. Po pierwsze, pierwszy odcinek miał całkiem niezłą oglądalność, a po drugie główną rolę, Lizzy, gra tam Elisha Cuthbert, którą uwielbiam za "Dziewczynę z sąsiedztwa".

Współczesne seriale, mimo że flirtujące z wieloma gatunkami i formami, nie przyzwyczajają nas za bardzo do parodii. Ostatnio wszystkich pozytywnie zaskoczył "Galavant", będący mariażem stylu Mela Broksa i humoru znanego ze skeczy Monty Pythona, a tymczasem na horyzoncie pojawił się nowy tytuł, który może spodobać się publiczności lubiącej ten typ absurdalnego humoru. "Man Seeking Woman" to serial komediowy, który naigrywa się z wszelkiego rodzaju filmów romantycznych.

Nie lubię sitcomów. Nie lubię wymuszonego humoru i drętwych gagów. Postanowiłem jednak spróbować o tym zapomnieć na czas pilotażowego odcinka "Marry Me". I nawet mi się udało. Ale nie trwało długo, zanim sobie przypomniałem. 

Gdy tylko słyszę o kolejnym sitcomie w mojej głowie zaczynają się pojawiać czarne myśli. To się nie może udać, nie wiem dlaczego, ale dobrych sitcomów już się chyba nie robi. Nikt nie wie jak ten gatunek porządnie ugryźć. Śmiech z puszki już się przejadł? Chyba tak, a "Partners" są na to dowodem.

Tak, z założenia nie lubię sitcomów. Na palcach jednej ręki mogłabym policzyć te, które mi się podobały i jeszcze spokojnie dałabym radę stukać w klawiaturę. "How I Met Your Mother", "Świat według Bundych", "Miodowe lata" to rzeczywiście były świetne seriale komediowe, w których dominował humor sytuacyjny. Seriale dowcipne, w których nie raził śmiech z offu. Bo po prostu były dobre.

Nie żyję na Ziemi jakoś strasznie długo, ale powoli zaczynam mieć dosyć i być zmęczony gonieniem przez telewizję własnego ogona – szczególnie jeśli mówimy o sitcomach. Twórcy seriali komediowych już nawet nie starają się pakować swoich produktów w nowy papier, oni przestali już nawet dbać o pozory tego, że tworzą coś innego. Wydaje się, że wszyscy zaczęli już mówić do nas jednym głosem – „macie tu coś, co doskonale znacie, i tak wam się spodoba”. I tym sposobem dostaliśmy po raz kolejny stare, pozszywane skarpetki włożone do wymiętej foliówki z napisem – "Undateable".

Pamiętacie kiedy ostatni raz bawiliście się przy polskim sitcomie? Włączyliście telewizor, z niepokojem czekając na odcinek obgryzaliście paznokcie i zwlekaliście z wizytą do toalety, mimo że pęcherz już dogorywał? Jeżeli takie obrazy pojawiają się w waszej głowie, to zapewne sięgacie pamięcią 16 lat wstecz, kiedy to na Polsacie emitowane były odcinki 13-go Posterunku, Miodowych Lat i Świata Według Kiepskich. Wszystko, co zostało wypuszczone po tym czasie, osiągnęło poziom najwyżej średni, nigdy nie zbliżając się jakością do seriali z końca XX i początku XXI wieku.

Są seriale komediowe, które cały czas są śmieszne (Big Bang Theory, Community), takie które były śmieszne (How I Met Your Mother). Są też takie, których humoru nie rozumiem (Rockefeller Plaza 30) i takie, które wiele obiecują, ale na koniec wychodzi, że są całkowitą szmirą. I właśnie tak było w przypadku Enlisted.

Druga część 9 sezonu How I Met Your Mother  (Jak Poznałem Waszą Matkę) zaczęła się tak, jak powinna na samym początku. Odcinek Slapsgiving: Slappointment in Slapmarra tchnął życie w stare serialowe truchło, dając mi nadzieję, że może być lepiej.

Ostatnio nadrobiłam i obejrzałam Seinfelda - kultowy już sitcom emitowany między 89 a 98 rokiem przez NBC. Nadrobiłam, tyłka mi nie urwało chociaż Cosmo Kreamer to świetna postać, za to naszły mnie refleksje. Sitcom w klasycznej formie, takiego rodzinnego, zabawnego, pełnego wtórnych gagów serialu przestaje już istnieć i tę dynamiczną zmianę obserwujemy od kilku lat.

Jeżeli komuś marzy się rasistowski, szowinistyczny i obraźliwy serial, proszę bardzo, Dwie Spłukane Dziewczyny jest w sam raz.

We Wrocławiu, przy ulicy Ćwiartki 3, w mieszkaniu numer 4, mieszka jedna z najpopularniejszych i zarazem jedna z najbardziej charakterystycznych polskich rodzin. O kim mowa? Oczywiście o rodzinie Kiepskich.