Michał Jarecki

Choć przez długie lata to jesień była okresem premier i powrotów najpopularniejszych seriali, czasy się zmieniły, bo serwisy streamingowe muszą angażować swoich widzów przez cały rok. Sprawdzamy, co Netflix, Amazon Prime Video, HBO i Apple TV+ szykują dla swoich polskich subskrybentów.Oczywiście, nasza pandemiczna rzeczywistość uległa zmianie i wygłodniali wyjazdów, wypadów czy kontaktów międzyludzkich widzowie nie poświęcą ekranom tak wiele czasu jak przez ostatnie miesiące. Ci z was, którzy mimo wszystko wybiorą czas spędzony przed monitorami czy telewizorami, raczej nie będą narzekać. Wymienione poniżej seriale to jedynie wierzchołek góry lodowej: wiele zapowiadających się dobrze produkcji nie otrzymało jeszcze polskiej daty premiery.

Szczepan Twardoch poskarżył się dziś na swoim facebookowym profilu, że o nagrodzie (Orły 2021) dla „Króla” dowiedział się... z smsa. W podobnej sytuacji znalazł się już kilkakrotnie Jakub Żulczyk.Rozdano przełomowe Orły 2021, które zdominował Mariusz Wilczyński i jego animacja „Zabij to i wyjedź z tego miasta”, a wśród zdobywców nagród znalazł się między innymi serial produkcji Canal+ adaptujący prozę Szczepana Twardocha. Mowa oczywiście o „Królu”. Nagrodę w kategorii „Najlepszy serial fabularny” odebrał Jan P. Matuszyński, reżyser tej odcinkowej produkcji, który podkreślił przy okazji, że zazdrości filmom, że mają tyle kategorii. Chciałby też, by w przyszłości się to zmieniło.Podpisuję się tym każdą z kończyn, dodając przy okazji, że zmiany powinny obejmować również stosunek do innych twórców, bez których produkcja w ogóle by nie powstała. Szczepan Twardoch napisał materiał źródłowy a następnie poświecił trzy lata pracy przy serialu, będąc scenarzystą i współautorem formatu. Ostatecznie jednak nikt nie wpadł na to, by zaprosić go na galę rozdania nagród; co więcej, nikt nie poinformował go nawet o tym, że „Król” doczekał się jakiejkolwiek nominacji. Pisarz o przyznanej nagrodzie dowiedział się z smsa, którego wysłał mu kolega akurat oglądający galę. Ślązak nie omieszkał wyrazić żalu w social mediach (bo co innego mu pozostało?); nie da się ukryć, że absolutne pominięcie twórcy, „ojca” całej opowieści, jest co najmniej niesmaczne.

Czwarty sezon hiszpańskiego serialu Netfliksa pt. „Szkoła dla elity” jak na razie cieszy się mieszanym (ze wskazaniem na negatywny) odbiorem widzów, na co wskazują choćby oceny w zagranicznych agregatorach opinii. Nie jestem tym zanadto zdziwiony, bo choć moim zdaniem spadek formy serialu jest nieznaczny, to nie da się ukryć, że najnowsza seria jest zdecydowanie najsłabsza.Carlos Montero i Dario Madrona stworzyli dla Netfliksa serial, który szybko zaskarbił sobie sympatię subskrybentów; wierna widownia, której serca zostały skradzione przez tę mieszankę thrillera z teen drama, i tym razem rzuciła się, by wchłonąć premierowe odcinki. Również na Netflix Polska 4. sezon „Szkoły dla elity” szybciutko wywindował się na pierwsze miejsce na liście najchętniej oglądanych produkcji serwisu.Nie było tajemnicą, że nowa odsłona przyniesie wiele zmian, przede wszystkim obsadowych: znani z poprzednich serii aktorzy pożegnali się z fanami w mediach społecznościowych. Ich bohaterowie (m.in. Carli, Valerio, Lu) ukończyli już Las Encinas, czyli najbardziej elitarną szkołę w Hiszpanii, gdzie uczą się dzieciaki osób z wyższych sfer, i wyjechali, by studiować za granicą. Oczywiście, twórcy znaleźli zastępców, którzy dołączyli do grona uczniów i tych bohaterów, którzy muszą powtarzać rok. Nowe twarze zabierają znacznie więcej ekranowego czasu, niż można było przypuszczać, ale dobrze sprawdzają się w tej opowieści. Każda z nowych postaci wiele wnosi do fabuły i w jakiś sposób się wyróżnia, godnie zastępując poprzedników.

Pogoda w końcu zaczęła nas rozpieszczać, ale czy zwolennicy seansów w zaciszu domowych również nie mają na co narzekać? Sprawdzamy ofertę HBO GO na weekend i najbliższe dni. Jakie tytuły wzbogacą ofertę serwisu, a jakie z niej znikną?Kolejny tydzień dobiega końca, a my sprawdzamy, co ciekawego możecie obejrzeć w ten weekend w HBO GO. Najwięcej emocji wywołuje rzut oka w niedaleką przyszłość, bo już w poniedziałek, 21 czerwca, do oferty serwisu trafią wszystkie sezony uwielbianej przez miliony widzów animacji o socjopatycznym i genialnym naukowcu, który wciąga swojego nieśmiałego wnuka w niebezpieczne przygody w całym wszechświecie. I świeżutki, pierwszy epizod 5. serii! Chodzi oczywiście o „Ricka i Morty'ego”. Sprawdzamy też, co lada dzień zniknie z platformy.

Równo tydzień po publikacji pierwszej zapowiedzi 2. sezonu serialu „Wiedźmin” Henry Cavill podzielił się z fanami kolejnym klipem. Czego możemy się w nim dopatrzeć?2. sezon „Wiedźmina” zmierza na ekrany i choć nie poznaliśmy jeszcze daty jego premiery, możemy zakładać, że zobaczymy go jeszcze w tym roku, najpewniej w okolicach zimy. W sieci pojawił się nowy teaser skupiony na Geralcie (obejrzycie go tutaj). Tu przyjrzymy się temu, co można wyczytać z poszczególnych fragmentów i klatek. Ponownie mamy do czynienia z bardzo enigmatyczną formą i szybkim montażem, można jednak wyłowić z niego kilka interesujących szczegółów. Przemyślenia dotyczące zeszłotygodniowej zapowiedzi znajdziecie tutaj.

Z relacji „Wiadomości” mogliśmy się dowiedzieć, że oglądalność transmisji w TVP z meczów Euro 2020 wg Nielsen Audience Measurement jest zaniżona. Materiał został nazwany „Znikający kibice czy błąd pomiaru”. Telewizja Polska już od kilka lat krytykuje badania i... wciąż za nie płaci.Władze Telewizji Polskiej krytykują wyniki telemetrycznego badania Nielsena od wiosny 2016 roku (wówczas zmalała w nich oglądalność programów informacyjnych i TVP Info). „Wiadomości” już wielokrotnie odnosiły się do nich w negatywnym tonie. Teraz poszło o Euro 2020, którego wyniki oglądalności również miałyby być zaniżane, bo według „danych alternatywnych” (czyli danych telewizji publicznej) mecze oglądają się znacznie lepiej.

Niespodziewanie Henry Cavill udostępnił na swoim instagramowym profilu drugi teaser 2. sezonu serialu „Wiedźmin” Netfliksa!

Po latach od premiery legendarnej adaptacji „Władcy Pierścieni”, swoim żalem do członków ekipy produkcyjnej podzielił się z mediami aktor, bez którego nie zobaczylibyśmy Gimliego w akcji. I ciężko mu nie współczuć, bo zważywszy na cały ten spędzony na planie czas i ciężką pracę włożoną we współtworzenie filmowej inkarnacji krasnoluda, potraktowano go, kolokwialnie pisząc, z buta. „Władca Pierścieni” Petera Jacksona zakorzenił się w świadomości konsumentów kina i kultury popularnej jako wzorowa adaptacja i najlepszy film (a nawet trzy!) fantasy w historii. Ciężko się nie zgodzić, zwłaszcza biorąc pod uwagę fakt, że po dwóch dekadach ta blisko dwunastogodzinna (jeśli podliczymy wersje reżyserskie) epopeja wciąż prezentuje się wspaniale. Myśląc o członkach Drużyny Pierścienia, widzimy twarze Viggo Mortensena czy Elijaha Wooda, słysząc o Legolasie i Gimlim, od razu wizualizujemy sobie twarze Orlando Blooma i Jonathana Rhysa-Daviesa. Nie ma nic dziwnego w tym, że dla większości widzów dublerzy czy kaskaderzy pozostają anonimowi; tak się już utarło, że postać należy do aktora, który użycza jej swojej twarzy. Zdarza się jednak, że dubler daje filmowemu bohaterowi znacznie więcej, niż można było przypuszczać. Tak było w przypadku Bretta Beattiego, którego w roli wspomnianego Gimliego widzimy na ekranie przez naprawdę długi czas i w zadziwiająco wielu scenach. Beatti w ostatnim czasie ujawnił szczegóły swojego występu i pożalił się na ekipę produkcyjną, która odmówiła uwzględnienia jego nazwiska w kluczowej części napisów końcowych.

Wysoką jakość kolejnych obrazów spod szyldu Disney/Pixar od lat przyjmuje się już pewnik, długo przed premierą zakładając, że nadchodząca animacja będzie co najmniej niezła, a jej tytuł najpewniej zobaczymy wśród następnych oscarowych nominacji. Z wrodzonej przekory czekam na moment, w którym będę mógł zakrzyknąć: „ha, nie tym razem!”. Ale to nie jest ten moment.

Minister Edukacji i Nauki odznaczył Katarzynę i Mateusza Kłosów za „szczególne zasługi”. A dokładniej: za oblepienie Polski billboardami z płodami.Antyaborcyjne billboardy kilka miesięcy temu zdominowały reklamową przestrzeń miejskiego krajobrazu. Obok głosu sprzeciwu wobec rozwodów („Kochajcie się, mamo i tato”) najliczniejsze plakaty dotyczyły właśnie aborcji (czy też, zdaniem autorów akcji, „afirmacji życia”), której temat rozgorzał w związku z wydarzeniami z jesieni 2020 roku. Billboardowe przedsięwzięcie to element presji, który ostatecznie jednak, według przeprowadzonego przez instytut IBRIS sondażu, nie wpłynął na nastroje społeczeństwa zgodnie z oczekiwaniami. Zdecydowana większość (ponad 80 proc.) opinii publicznej nie zmieniła swojego nastawienia pod wpływem plakatów, przy czym 6,7 proc. zmieniło poglądy w tej sprawie na bardziej liberalne. Jedynie 2,6 proc. ankietowanych dało się przekonać do bardziej konserwatywnej wizji.Tak czy owak, akcja, zgodnie z przypuszczeniami, zaogniła konflikt i sprowokowała do kontrofensywy. Choć przekonywano, że ten styl przekazu podprogowego nie wzbudza żadnych negatywnych emocji, w kontekście niedawnej decyzji TK i nastrojów społecznych trudno o bardziej mylną diagnozę.Za kampanię odpowiada Fundacja Nasze Dzieci — Edukacja, Zdrowie, Wiara z Kornic na Śląsku. Jej prezesem jest Mateusz Kłosek, właściciel firmy Eko-Okna (2 mld zł przychodu w 2020 roku).

To nie tak, że od serialu złożonego z kilkuminutowych odcinków i wyprodukowanego przez TVP specjalnie pod Euro 2020 oczekiwałem nie wiadomo czego. A jednak czuję się niebywale sfrustrowany, odkrywając, że kolejny twór polskiej telewizji publicznej, „Gra na Maksa”, musi bazować na tak przestarzałych, skrajnych i nudnych stereotypach. I wprawiać w tak ogromne zażenowanie.Gdyby jeszcze twórcy zdecydowali się te stereotypy wyśmiać, pokazując, że nie warto traktować ich poważnie – w porządku. Niestety, „Gra na Maksa” to kolejny festiwal seksistowskiego humoru, tego z najniższej półki, co więcej: krzywdzącego zarówno dla kobiet, jak i mężczyzn (bo ze wszystkich robiące idiotów). Nie żeby ktoś miał się czuć seansem tego serialu obrażony (chociaż mógłby, bo inteligencję widzów to bezczelnie obraża). Zastanawia tylko, ile wody w Wiśle musi jeszcze upłynąć, zanim publiczna telewizja w końcu nadgoni współczesność, przestanie się ośmieszać i zadba, by podobne rozrywkowe materiały nie bazowały wyłącznie na związanych z banalnym szufladkowaniem dowcipach sprzed lat? Od czasu nieszczęsnej „Trzeciej połowy” nie zmieniło się zupełnie nic.Żeby nie być gołosłownym – przykłady. Jak możecie się domyślać, każdy dowcip oparty jest na tym, że gość nie myśli o niczym innym niż mistrzostwa, swoją dziewczynę traktuje bardzo protekcjonalnie, a ona jest właściwie kulą u jego nogi, uniemożliwiającą radosne ekscytowanie się piłką nożną. Widzicie swoje odbicie w postaci Ali, drogie panie? Ach, dodam jeszcze, że całość, zupełnie jak mecz, komentują ze studia przerzucający się sucharami Laskowski z Milą. W oficjalnym opisie TVP podkreśla, że „mimo ewidentnego nawiązania do piłki nożnej jest to przede wszystkim historia obyczajowa, nie tylko dla fanów futbolu”.

To, że kilka odcinkowych produkcji TVP wylądowało w ofercie platformy Netflix, nie jest żadną tajemnicą. Być może jednak umknął wam fakt, że trafiło tam naprawdę sporo seriali Telewizji Polskiej, które przeżywają tam drugą młodość. Co więcej, część z nich to naprawdę solidne tytuły.„Archiwista” to serial TVP, który niespodziewanie wbił się na czwarte miejsce w TOP 10 najpopularniejszych produkcji na platformie Netflix. Jest to zjawisko całkiem interesujące, zwłaszcza biorąc pod uwagę fakt, że swoją premierę miał w styczniu 2020 roku w TVP1. Ale to nie pierwszy taki przypadek. W kategoriach „popularne” znajdziemy wiele innych seriali, za których produkcję odpowiada Telewizja Polska. Część z nich to zwykłe klopsy, ale niektóre wypadają naprawdę nieźle.

Barbara Nowak, małopolska kurator oświaty, popełniła dziś na Twitterze wpis atakujący Uniwersytet Jagielloński; wpis tyleż manipulacyjny, co kuriozalny. Lista lęków i obsesji (zwłaszcza tych związanych z tematem seksualności) pani Nowak jest zadziwiająco długa, jednak tym razem jej tętniący przerażeniem post świadczy jedynie o — przykro pisać — niekompetencji autorki. Odpowiedź UJ to potwierdza.Barbara Nowak lubi kontrowersje. Nie raz i nie dwa zdarzyło się jej opublikować w sieci wpisy, wokół których, delikatnie pisząc, zawrzało. Było coś o tym, że po Auschwitz powinni oprowadzać tylko polscy przewodnicy, że uczestniczki zeszłorocznych protestów korzystały z symboliki rodem z totalitaryzmu niemieckiego (czy J.K. Rowling wie, że zrobiła z Pottera małego naziola?), rodziców przekonywała o wielkiej szkodliwości „doktryny LGBT” i o tym, że edukacja seksualna powoduje wzrost seksualnej przemocy wśród uczniów (odwołania do naukowych publikacji nie uświadczono). Kurator blokowała też równościowe inicjatywy i uznała, że w sprawie księdza katechety, który na szkolnej lekcji uczył o leczeniu homoseksualizmu elektrowstrząsami, najgorszy jest fakt, że zaczęto o tym mówić w mediach. Wobec księdza, rzecz jasna, nie podjęła wobec absolutnie żadnych kroków. A to tylko kilka pierwszych z brzegu przykładów.

Netflix zaprezentował pierwszy pełnoprawny zwiastun ciekawie zapowiadającego się horroru pod porywającym tytułem — uwaga — „Klasyczny horror”. Jego opis i zapowiedź sugerują, że będziemy mieli do czynienia z czymś bawiącym się popularnymi tropami. Podobnych straszaków trochę się już w przeszłości pojawiło. A część z nich naprawdę się udała.O fabule nadchodzącego filmu Netfliksa nie wiemy jeszcze zbyt wiele. „Klasyczny horror” to włoska produkcja, której reżyserami są Roberto De Feo i Paolo Strippoli. Tradycja włoskich filmów grozy jest długa i bogata, a jednak wiele wskazuje na to, że twórcy będą czerpać raczej z dzieł amerykańskich. Oficjalny opis brzmi: „Dziecięca muzyka, opuszczony dom, pięcioro nieznajomych: wygląda jak klasyczny horror, a zamiast tego…” — możemy się wiec spodziewać, że obraz będzie podrzucał widzom kolejne znane tropy i klisze (co zresztą obiecuje już sam tytuł), by wnet zaskoczyć wszystkich fabularną woltą. Ta, miejmy nadzieję, pokaże snutym przez widzów przypuszczeniom środkowy palec i zapewni prawdziwą jazdę bez trzymanki, której finału nie sposób przewidzieć.

Kilka dni po premierze filmu „Obecność 3: Na rozkaz diabła”, czyli trzeciej odsłony popularnej serii świetnie przyjętych horrorów, przyszedł czas, by porównać fabułę z wydarzeniami, którymi była zainspirowana. Ostrzegam: tekst zawiera spoilery.

„Boże Ciało” to znakomicie oceniany i nominowany do wielu nagród (w tym do Oscara) film Jana Komasy z 2019 roku. Pomysł na scenariusz został zaczerpnięty z prawdziwego życia, a teraz okazało się, że podszywający się niegdyś pod księdza Patryk B. znowu ma problemy z prawem.„Boże Ciało” Jana Komasy opowiada historię dwudziestoletniego Daniela (w tej roli fantastyczny Bartosz Bielenia), który zostaje warunkowo zwolniony z poprawczaka. Gdy wyjeżdża na drugi koniec Polski, by podjąć pracę w stolarni, w pewnym momencie decyduje się podszyć pod księdza, co przychodzi mu z łatwością. Nową tożsamość udaje się utrzymać przez pewien czas.Inspiracją do napisania tej fabuły była prawdziwa historia Patryka B., osiemnastolatka z patologicznej rodziny, który pewnego dnia postanowił kupić sobie sutannę i poudawać księdza. Jak twierdzą wierni, którzy dali się nabrać: młody, przystojny i elokwentny, łatwo mu to przyszło. Cały ten incydent nie powinien zresztą nikogo specjalnie dziwić, zwłaszcza jeśli weźmiemy pod uwagę, że w wielu miejscowościach czy środowiskach słowa gościa w koloratce nikt nie podważy, więc jak mówi, że ksiądz, to ksiądz. Jeśli do tego faktycznie wygadany i przekonujący, to nad czym tu się zastanawiać? Sam pewnie bym to łyknął. Wieś Budziska (niedaleko Wołomina, woj. mazowieckie) szybko pokochała nowego księdza. Patryk, wówczas maturzysta, zbudował swój nowy image z głową i skutecznie podtrzymywał całą tę mistyfikację przez dwa miesiące, odprawiając msze, spowiadając wiernych i udzielając komunii. W końcu jednak ktoś na niego doniósł i zabawa się skończyła (w przeciwnym wypadku mogłaby potrwać znacznie dłużej).Pierwszym, który uwierzył Patrykowi B., był… schorowany proboszcz, ks. Marek, któremu chłopak wcisnął kit, że niedawno skończył seminarium, ma 26 lat i właśnie przebywa na urlopie, ale chętnie pomoże. I tak najpierw zaczął jako wikary, trochę pobiegał z tacą, a wkrótce mógł już samodzielnie odprawiać msze, spowiadać czy udzielać komunii. Za jedną mszę inkasował pięć dyszek, a proboszcz był rad, bo chłopak ewidentnie przyciągał wiernych na kazania. Był, cytując, odpowiednio „nowoczesny”. Czasem ktoś się zdziwił, że popalał papierosy, pił piwo, zamawiał pizzę na plebanię czy driftował na jednej z ulic.

Czy to prawda, że dla dwóch tak podobnych stacji nie ma miejsca w przestrzeni radiowej? Przekonamy się wkrótce; póki co Radio Nowy Świat traci patronów i rejestruje zauważalnie mniej miesięcznych wpłat. Pierwsze miejsce na liście najhojniej wspieranych zajęło Radio 357.Radio Nowy Świat nadaje od 10 lipca 2020 roku. Internetowa stacja o profilu muzyczno-publicystycznym, która powstała z inicjatywy byłych dziennikarzy Programu Trzeciego Polskiego Radia, jest finansowana z pieniężnych wpłat słuchaczy i firm prywatnych za pośrednictwem Patronite'a (gwoli przypomnienia: to ten serwis wspomagający pozyskiwanie finansowania przez różnych twórców). Dzięki wpłatom stacja nie emituje żadnych reklam, a z finansowania wynagradza swoich pracowników i utrzymuje całe radio. W maju 2021 roku Radio Nowy Świat zostało wyprzedzone i spadło na drugie miejsce pod względem liczby patronów i wpłat (odpowiednio 31 300 osób wspierających i 657 tys. zł przekazanych).Choć wciąż jest to ścisła czołówka, okazuje się, że od kilku miesięcy RNŚ traci patronów, a od stycznia miesięczne wsparcie dla radia spadło o ponad 50 tys. zł, jak wskazuje serwis Wirtualnemedia.pl. W czerwcu obniżyło się do 632 tys. zł wsparcia, a patronów ubyło blisko tysiąc (obecnie: 30,4 tys.).

Nowe odcinki serialu „Lupin” triumfują w serwisie Netflix, ponownie zdobywając pierwsze miejsce na liście najpopularniejszych produkcji w ofercie. Fani serialu cenią sobie emocje związane z zaskoczeniem, akcją, niepewnością. Seans serialu Netfliksa może pozostawić po sobie niedosyt, postanowiliśmy zebrać zbliżone i związane ze złodziejskim fachem produkcje dostępne w serwisach VOD.Kolejne odcinki serialu „Lupin” mają szansę pobić rekord pierwszej części sezonu. Produkcja w mgnieniu oka wróciła na szczyt listy najczęściej oglądanych tytułów w ofercie platformy Netflix. Dla tych, którzy cenią sobie historie o złodziejach, oszustach, skokach, napadach i snuciu planów, postanowiliśmy wybrać najciekawsze związane z tą tematyką produkcje, które znajdziemy na dostępnych w Polsce serwisach VOD. Oczywiście, ich formuła nieco się od siebie różni (część to typowe filmy z gatunku heist, inne – pełnokrwiste thrillery), łączą je jednak emocje związane z pełnym napięcia obserwowaniem realizowanego na ekranie procederu, snujący błyskotliwe plany główni bohaterowie, akcja pełna niespodzianek i wolty fabularne.

„Sea of Thieves” wciąż się rozwija. Twórcy ze studia Rare wpadli na doskonały pomysł na kolejny dodatek, gwarantujący, że na tytuł zwróci uwagę wielu graczy. Dość powiedzieć, że w „A Pirate's Life” pojawi się znany z „Piratów z Karaibów” Jack Sparrow… a to nie wszystko.„Sea of Thieves” to bazująca na współpracy produkcja z 2018 roku, będąca kompromisem pomiędzy symulatorem i grą akcji. Opanowujemy podstawy wirtualnej żeglugi, nawigując kolejnymi statkami, dzielimy się obowiązkami z innymi graczami (sternik, nawigator etc.), a potem schodzimy na ląd i wykonujemy misje. Początkowo gracze narzekali na powtarzalność rozrywki i skromną zawartość, ale twórcy regularnie rozbudowywali swoje dzieło. Kolejne rozszerzenie nosi tytuł „A Pirate’s Life”. Wprowadzi ono do gry kultowego już kapitana Jacka Sparrowa, czyli pamiętną kreację Johnny'ego Deppa z serii „Piraci z Karaibów”. Poza nim zobaczymy też innych znanych z disneyowskiego cyklu bohaterów (m.in. Davy'ego Jonesa), pojawią się też nowe lokacje, narzędzia, wrogowie, obszerna kampania i wiele zadań pobocznych. Zdaniem twórców jest to najambitniejszy dodatek fabularny, jaki kiedykolwiek stworzyli z myślą o tej grze.Zadaniem graczy będzie oswobodzenie kapitana Sparrowa i sprzymierzenie się z nim w walce z mrocznymi siłami. Fabuły epizodów powstały we współpracy z Disneyem i czerpią inspirację zarówno z serii filmów, jak i z oryginalnej atrakcji w parku rozrywki. Wydarzenia z dodatku będą wpływać na całą grę, nie tylko na konkretne fabularne wątki.Premiera aktualizacji odbędzie się 22 czerwca. Rozszerzenie będzie darmowe dla wszystkich posiadaczy „Sea of Thieves”.

„Pod tęczą” to nadchodząca powieść autorstwa Celii Laskey. Polski wydawca zareklamował książkę hasłem nawiązującym do stref wolnych od LGBT, a spora część internautów zademonstrowała swoje niezadowolenie z kolejnego przykładu nachalnej promocji obrzydliwych ideologii. Ich komentarze to – w kontekście tematyki powieści – swoista ironia, tymczasem wydawnictwo Prószyński i S-ka zręcznie przekuło je w chwytliwą promocję powieści. Czapki z głów.Chcieli żyć w strefie wolnej od LGBT, ale los spłatał im figla… – tym hasłem wydawnictwo Prószyński i S-ka promuje powieść pt. „Pod tęczą”, której premiera na polskim rynku odbędzie się 15 czerwca 2021 roku. Według opisu jest to „ciepła, pełna humoru, przejmująca opowieść o zawiłościach ludzkiej psychiki, związkach oraz tolerancji wobec siebie i innych”. Akcja rozgrywa się w miasteczku Big Burr, gdzie wszyscy (pozornie) świetnie się znają. Big Burr zdobywa tytuł najbardziej homofobicznej miejscowości w Ameryce, a przyznająca go organizacja przysyła tam na dwa lata queerową grupę zadaniową do edukowania lokalnej społeczności, czego rezultaty są, rzecz jasna, niełatwe do przewidzenia.Polskie wydawnictwo, by zareklamować powieść na rodzimym rynku, postanowiło nawiązać do stref wolnych od LGBT, o których swego czasu było w naszym kraju głośno. Niektórym jednak zapewne wystarczyłby już sam tytuł, zawierający promujące wynaturzenia i degeneracje antyrodzinne słowo „tęcza”. Oczywiście, sam fakt, że bezrefleksyjna część społeczeństwa zaatakuje powieść tematycznie związaną z seksualnymi mniejszościami nie jest niczym zaskakującym (to przykre, ale prawdziwe). Oceniający i krytykujący obrońcy tak zwanej „normalności” sami odzierają się z resztek powagi, opluwając utwór i jego autorkę jedynie w związku z tym, że na okładce ujrzeli skrót „LGBT”. Przed premierą raczej z treścią książki się nie zapoznali. A jednak to dość znamienne i ironiczne zarazem, że opowieść o homofobicznym miasteczku spotkała się z tak wieloma homofobicznymi hasłami. To nie literacka fikcja, a realny problem.