Filmy

Gdzie ci mężczyźni?! Tak chciałoby się zawołać po obejrzeniu najnowszego filmu Pedro Almodovara. Reżyser powraca nim po "Porozmawiaj z nią" oraz "Złym wychowaniu" do tematu, który poruszał najczęściej, czyli do kobiet. Już pierwsza scena jest wymowna - ukazująca kilkadziesiąt kobiet czyszczących groby na lokalnym cmentarzu. W "Volver" mężczyźni praktycznie się nie pojawiają, a jeżeli już, traktowali są raczej jako niższy stopień ewolucji.

Jeżeli ktoś ma silną wolę, jest w stanie zdziałać wszystko. Może spełnić marzenia, zdobywać szczyty i odkrywać nieznane. Co jeżeli jest się małym chłopczykiem, który nosi gacie z wełny z pomponami zamiast slipek i podkochuje się w fryzjerce?

Problemy poruszane przez Amerykanów w wielu filmach, starają się kreować odpowiednie opinie autorów. Widz tym samym nie spogląda obiektywnie na pewien tok wydarzeń, ale tak, jak narzuca mu to sam reżyser. "Kolor Zbrodni" nie zrobił wielkiej furory w Stanach Zjednoczonych, a polskie kina ominął szerokim łukiem. Mimo to, Imperial postanowiło wydać tę pozycję na dvd - film koncentrujący się głównie na jednym z problemów w Ameryce, który jest wyczuwalny do dziś.

Typowa rodzina. Model 2 + 2. Młodzi, średnio zarabiający. Może nawet nieco mniej niż średnio. Na pierwszy rzut oka wszystko wydaje się w porządku. Ale czy na pewno? Czy na początku mamy do czynienia z szanującą się i kochającą rodziną, a dopiero później ich życie zamienia się w piekło?

Trudno w dzisiejszych czasach stworzyć naprawdę dobry horror. Ludzie nie kręcą zbyt oryginalnych pozycji, więc aby film straszył potrzeba odpowiedniego klimatu. Widz oczekuje, że zostanie wbity w fotel za pomocą specyficznego nastroju. Próbowano na różne sposoby, lecz niestety nie zawsze z pozytywnym skutkiem. Ostatnio, na półkach sklepowych, mogliśmy zobaczyć kolejną pozycję z serii Carisma - Kino Grozy. Tym razem, dystrybutor zaproponował nam polską premierę amerykańskiej produkcji "Martwy Krzyk". Czy warto w nią zainwestować pieniądze przeznaczone na czarną godzinę?

Woody Allen. Twórca nie ulegający współczesnym trendom. Reżyser, scenarzysta, pisarz, muzyk. Ma dość specyficzne podejście do życia. Jest jedną z osób, które albo się kocha, albo nienawidzi. Gdy kręci filmy, trzyma się swoich własnych reguł. W każdym dziele znajduje się nawet najmniejsza część jego osobowości. Od kiedy zaczął swoją karierę, wszystko obracało się wokół Ameryki i jej mieszkańców. Pod wieloma kątami badał kulturę społeczeństwa amerykańskiego, raz w większym, a raz w mniejszym stopniu. Zawsze wciela się w neurotycznego, sarkastycznego mędrca, który uważa, że to świat zwariował, a on dalej pozostał sobą. Jego ostatni film, "Wszystko Gra", możemy już od września zobaczyć na półkach sklepowych. Co tym razem Allen nam zaprezentował?

We wrześniu do polskich kin trafi już po raz piąty film wyprodukowany w Bollywood. Czym jest Bollywood? Największą kinematografią świata. Jej sercem jest Bombaj. Powstaje tam nawet 1000 filmów rocznie. Najsłynniejszą produkcję oglądnął ok. miliard ludzi, a największe gwiazdy filmowe traktowane są jak półbogowie. "Titanic" i Tom Criuse mogą się schować. Kto jeszcze nie zetknął się z kinem tego typu, powinien przygotować się na nie lada szok.

Najlepszy przyjaciel człowieka. Nie, nie komputer baranie! Pies! Czworonożni pobratymcy są zarówno doskonałymi towarzyszami podczas spacerów, jak i obrońcami, na których można liczyć w każdej sytuacji. Mogą być maskotką pokroju maleńkiego yorka lub potężnym rottweilerem, lecz zawsze będą w pełni oddane swemu opiekunowi i jego rodzinie. Niewątpliwie canis familiaris to najbardziej popularny wśród zwierząt ulubieniec człowieka.

Smoki. Baśniowe, fantastyczne, magiczne. Na zawsze wpisały się w kanony literatury i mitów wielu cywilizacji. Wierzyli w ich istnienie Chińczycy, bali się ich Wikingowie. Składano im ofiary w dżunglach Ameryki Środkowej i Południowej. Wzywano ich na pomoc, wielbiono je, szanowano je, marzono o nich. Lecz zawsze były to opowieści niemalże niesłychane, opowieści snute przez pijaków i bardów. Delirium alkoholowe, bogata wyobraźnia, lęk przed nieznanym - wszystko to wpłynęło na to jak dzisiaj postrzegamy te majestatyczne w wielu przekazach istoty. Lecz co by się stało z naszym światem, gdyby się okazało, że te stwory z "bajki na dobranoc" naprawdę istnieją, a charakterek mają dużo gorszy aniżeli w którejkolwiek ze znanych nam historii?

Cóż może być lepsze jeśli nie jedna latynoska piękność wypełniająca prawie każdy kadr produkcji kinowej? Cóż bardziej potrafi przyciągnąć marzących o takich "życiowych towarzyszkach" mężczyzn? Cóż innego zwróci uwagę kobiet mażących o tych pełnych ustach, pięknym uśmiechu, migdałowych oczach czy kruczoczarnych lokach? Czego by użyć, by nienaganne kobiece sylwetki o pięknych, kształtnych piersiach okazały się tylko średnim walorem kinematograficznym? Pomyślmy... "co dwie głowy to nie jedna", co dwa uśmiechy to nie jeden, co cztery piersi... Dobra, chyba już rozumiecie! Spece z Hollywood podjęli dobrą decyzję. Oto w jednym filmie swoje wdzięki zaprezentują dwie latynoskie ślicznotki!

Hesia, Mela, Hanka, Felicjan... coś wam świta? To dobrze, bo film, na który was zaraz zaproszę, ma naprawdę wiele wspólnego z pewną tragifarsą kołtuńską, jak zwykło się ów utwór spod pióra Gabrieli Zapolskiej nazywać. Tak, nie o inszym dziele jak o "Moralności Pani Dulskiej" w tym momencie mowa... Dlaczegóż wywlekam tą groteskową wręcz historię? Otóż w obu komediach prym wiedzie naczelna myśl: "Na to mamy cztery ściany i sufit, aby brudy swoje prać w domu i aby nikt o nich nie wiedział".

Magia. Czymże jest magia jak niepojętą przez gorsze umysły zaowalowaną w ślepe wierzenia wiedzą i techniką? Dlaczegóż jeśli czegoś nie rozumiemy, to zaraz szufladkujemy to do określonych, czasem dziwacznie śmiesznych, grup? Nasza arogancja i częste ślepe spojrzenia prowadzą nas do specyficznego wniosku. Jeśli nie umiemy sobie czegoś wytłumaczyć sięgamy po pojęcie cudu, pecha, odwiedzin UFO. Niegdyś zwracano się ku pojęciom bardziej bajkowym. Wszystko co nieznane i budzące odrobinę strachu nazywano "magią", określano jako "związki z nieczystymi siłami"... Historia jednak wskazuje, że to, co kiedyś było niepojęte, teraz jest jak najbardziej wytłumaczalne. To, co proste cywilizacje nazywały magią, my oznaczamy innymi pojęciami. Poznaliśmy bowiem naturę rzeczy...

Ostatnimi czasy możemy zauważyć pewną modę w kinie na tworzenie filmów na podstawie gier komputerowych. Mieliśmy dość ciekawy "Resident Evil", beznadziejny "Alone in the Dark" i bardzo dobry "Silent Hill". Mimo, iż społeczność graczy odbiera je pod różnym kątem, pozycje takowe nadal są tworzone. Niebawem ujrzymy filmy na podstawie gier takich jak "Postal", "Dungeon Siege" czy też "Halo". Twórcy "Stay Alive", który wszedł do naszych kin 11 sierpnia, mieli trochę inny pomysł. Reklamując swoje "dziecko" jako pierwszy wirtualny horror, postawili sobie wysoko poprzeczkę. Koło takiej reklamy nikt nie jest w stanie przejść obojętnie. Z czym więc mamy do czynienia?

Filmy, wywodzące się z krainy Hollywood, stanowią niemal zawsze kwintesencję nudy i komercji. Wystarczy wziąć parę znanych nazwisk i wypromować tytuł na kilku billboardach, aby ludzie wybrali się do kina. W Polsce dystrybutorzy wybierają według własne uznania, który film warto wpuścić na ekrany kin. Jeśli coś zostanie odrzucone (nawet w przypadku dobrej produkcji) to prędzej czy później znajdzie się na dvd. Tak właśnie było z "The Chumscrubber", który w naszym kraju przyjął tytuł "Miłego Dnia?"

Muszę przyznać, że ostatnimi czasy, coraz bardziej podobają mi się filmowe produkcje związane z tanecznymi "akrobacjami" i chyba, jak sami zauważyliście, z miesiąca na miesiąc stają się one modniejsze. Wymienię choćby takie tytuły jak: "Honey" z uroczą Jessicą Albą czy właśnie przeze mnie recenzowany "You Got Served" aka "Street Dancers" (polskie tłumaczenie: "Rewanż"). A niedawno w kinach zaserwowano nam nowy film o tej samej tematyce pod tytułem "Step Up" (reklamówka była interesująca).

Raz na jakiś czas człowiek potrzebuje chwili relaksu. Może przeczytać interesującą książkę, posłuchać dobrej muzyki lub obejrzeć film. Wybierając tę ostatnią opcję mamy dwa wyjścia: kino lub wypożyczalnia vhs i dvd. W tym drugim miejscu nie dość, że mamy większy wybór, to jeszcze taniej na tym wyjdziemy. Pewnego dnia, wybrałem się więc tam, w celu wypożyczenia filmu na letni wieczór. W dziale z nowościami, moja uwagę przykuła polska produkcja - "Francuski Numer". Na jej okładce znajdował się napis "Komedia Roku!" Chwyt marketingowy jak najbardziej skuteczny, lecz czy można go przypisać właśnie tutaj?

Filmy oparte na faktach, zawsze przyciągają tłumy ludzi. Z przyjemnością ogląda się zrekonstruowane w pewnym stopniu prawdziwe wydarzenia, w większej mierze doprawione fikcją. Dużo produkcji tego typu to kino komercyjne, które potrzebuje odpowiednich elementów, by widz nie zasnął w kinie. Tegoroczne lato zaoferowało nam już "Prawdziwą Historię" - dramat z Anthony Hopkinsem o życiu nowozelandzkiego konstruktora Burta Munro, jak również i horror -"Demon : Historia Prawdziwa"- z Donaldem Sutherlandem w roli głównej. Chciałbym wam opowiedzieć o tym drugim tytule.

Dawno, dawno temu, za siedmioma górami, za siedmioma lasami żyła sobie siódemka pokurczów w szpiczastych czapkach. Z bliżej nieznanych przyczyn zainteresowała ona braci Grimm, którzy poświęcili jej jedną ze swych baśni. Ta doczekała się uznania i dziś nie ma chyba dziecka, które z wypiekami na twarzy nie słuchałoby opowieści o Królewnie Śnieżce, zaczarowanym zwierciadle i wrednej królowej. Niektórzy z was kojarzą może disneyowską adaptację, która doczekała się Oskara i do dziś była jedynym filmem poświęconym Siedmiu Krasnoludkom. Historia Prawdziwa oskarowym obrazem bynajmniej nie jest, ale skłamałbym, gdybym oznajmił, że z kina wyszedłem w jakiś sposób rozczarowany.

Wakacje mają to do siebie, że próżno szukać podczas ich trwania ciekawych premier. Czasem ciężko znaleźć nawet coś przeciętnego. Tak było zwłaszcza w tym roku. Dopiero pod koniec jeden z dystrybutorów zafundował widzom film, który można uznać za perełkę wśród tegorocznego lipcowo - sierpniowego repertuaru. Z jednej strony, wprowadzenie tego tytułu pod sam koniec wakacji nie rokuje w moim odczuciu wysokich obrotów finansowych, z drugiej jednak warto zwrócić na niego większą uwagę.

Przez ostatnie parę lat prawdziwych komedii wyszło może co najwyżej kilkanaście. I to wcale nie najwyższych lotów, produkcje te były mniej lub bardziej udane. Fun with Dick and Jane jest dość nowym filmem, bo swą premierę miał w roku bieżącym (mowa o Polsce). Miałem nadzieję, że wreszcie obejrzę sobie komedię na poziomie. Przynajmniej na to liczyłem. Fun with Dick and Jane (polski tytuł: Dick i Jane: Niezły ubaw) jest remakem filmu z roku 1977, muszę się przyznać, że starszej "wersji" nie widziałem, więc na porównania obu części nie macie co liczyć.