Woody Allen

„Klątwa skorpiona” zaskoczyła mnie tym, że okazała się inna od reszty produkcji Woody’ego Allena – i w tym tkwi jej siła.

Ekscentryczność Krystyny Jandy nareszcie mogła się spotkać z inną osobowością, równie zwariowaną i nieprzewidywalną. Tym razem doszło do tego spotkania poprzez konfrontację artystki z jedną z najpopularniejszych sztuk Woody'ego Allena pt. Bóg. Aby jednak opowieść stała się bardziej zrozumiała, Janda odeszła od typowej stylistyki żydowsko-amerykańskiego humoru i zamieniła go na charakterystyczny polski żart trzymający się aluzji historycznych oraz kulturowych.

Można go kochać lub nienawidzić, ale nigdy nie przejdzie się koło niego obojętnie. Woody Allen zapisał się w historii kinematografii nie tylko jako cynik, pesymista czy zrzęda, ale również jako baczny obserwator ludzkich zachowań, szczególnie kultury amerykańskiej. Będąc człowiek sędziwego wieku zdołał nam już pokazać wiele spojrzeń na zmieniający się świat, wynajmując do swoich filmów coraz to lepszych bądź bardziej sławnych aktorów. Odkąd jednak opuścił Stany Zjednoczone wena twórcza działa jeszcze mocniej. Po znakomicie przyjętym "Wszystko Gra", przyszła pora na drugi projekt Allena na brytyjskiej ziemi. Jego tytuł to "Scoop - Gorący Temat".

Woody Allen. Twórca nie ulegający współczesnym trendom. Reżyser, scenarzysta, pisarz, muzyk. Ma dość specyficzne podejście do życia. Jest jedną z osób, które albo się kocha, albo nienawidzi. Gdy kręci filmy, trzyma się swoich własnych reguł. W każdym dziele znajduje się nawet najmniejsza część jego osobowości. Od kiedy zaczął swoją karierę, wszystko obracało się wokół Ameryki i jej mieszkańców. Pod wieloma kątami badał kulturę społeczeństwa amerykańskiego, raz w większym, a raz w mniejszym stopniu. Zawsze wciela się w neurotycznego, sarkastycznego mędrca, który uważa, że to świat zwariował, a on dalej pozostał sobą. Jego ostatni film, "Wszystko Gra", możemy już od września zobaczyć na półkach sklepowych. Co tym razem Allen nam zaprezentował?

Alicja w krainie czarów na haju - tak w skrócie można podsumować eksperymentalny projekt Woody'ego Allena z 1990 roku. Reżyser za źródło inspiracji wziął Giulettę i duchy Felliniego, przystosowując to dzieło do nowojorskich realiów i tworząc tym samym komedię, którą można odczytać na dwa sposoby.