Filmy

Czy powrót Rocky’ego Balboa na ring był dobrym pomysłem? Nowa odsłona kultowej serii bokserskiej budzi mieszane uczucia – od nostalgii po znużenie. Sprawdź, czy warto poświęcić czas na ten film, czy może lepiej pozostać przy klasycznych częściach serii.

Czy „Iluzjonista” to godny rywal dla „Prestiżu” Christophera Nolana? Film Neila Burgera oferuje baśniowy klimat, niezwykłe sztuczki i znakomitą grę aktorską, ale czy to wystarczy, by dorównać wielkiemu hitowi o iluzji? Sprawdź, co wyróżnia tę produkcję i czy warto ją obejrzeć.

Czy wojna to tylko bohaterstwo i chwała? Clint Eastwood w „Sztandarze chwały” obala mity, ukazując kulisy jednej z najkrwawszych bitew II wojny światowej. Film nie tylko przedstawia dramatyczne starcia na Iwo Jimie, ale też wnika w propagandowe mechanizmy, które miały podtrzymać morale Amerykanów. Czy warto poświęcić 120 minut na tę produkcję? Sprawdź w naszej recenzji!

Jak to jest nie spać przez rok? „Mechanik” to duszny, klaustrofobiczny thriller, który przenosi nas do świata paranoi i wyniszczenia. Christian Bale w jednej ze swoich najbardziej ekstremalnych ról wciela się w Trevora Reznika – człowieka na granicy szaleństwa. Czy warto poświęcić czas na ten niedoceniony film z 2004 roku? Sprawdź w naszej recenzji!

„Zmierzch” to jedna z tych książek, które budzą skrajne emocje – dla jednych to wciągająca opowieść o miłości i tajemnicy, dla innych schematyczny romans dla nastolatek. Czy jednak warto dać jej szansę, nawet jeśli nie jest się docelowym odbiorcą?

Polska kinematografia często spotyka się z ostrą krytyką, zwłaszcza w przypadku komedii. „Testosteron” to film, który wywołał mieszane reakcje – jedni go uwielbiają, inni krytykują za szowinizm i prosty humor. Czy warto dać mu szansę?

Amerykańskie komedie często opierają się na absurdzie i przerysowanych schematach, ale czy to zawsze działa? „Pracownik miesiąca” to film, który próbuje bawić, ale wpada w pułapkę przewidywalności, sztuczności i mało śmiesznych gagów. Czy warto dać mu szansę?

Czy kino niezależne jest w stanie dostarczyć prawdziwego horroru? „W mroku zła” obiecuje brutalność w stylu „Piły” i psychologiczne napięcie godne najlepszych thrillerów. Niestety, zamiast grozy dostajemy przewidywalność, monotonię i niespójny finał.

„Hannibal: Po drugiej stronie maski” to nie tylko thriller o młodym Lecterze, ale też studium rodzącego się zła. Czy film dorównuje legendzie „Milczenia owiec”?

Zanim jednak do tego dojdę, chciałbym wspomnieć o tym jak ta uroczystość jest odbierana na świecie. Na przestrzeni lat, niestety zaczęła zbierać coraz to gorsze opinie. Zarzucano jej nudę, komercyjność oraz dość negatywnie oceniano wybory Akademii. Doskonały przykład stanowi gala z 2004 roku, kiedy to ostatnia część trylogii Władcy Pierścieni, zdeklasowała rywali, wśród których znalazły się takie pozycje jak „Między Słowami” Coppoli, czy „Rzeka Tajemnic” Eastwooda. Fani filmu cieszyli się ogromnie, ale widzowie spoglądający bardziej obiektywnym okiem, żałowali, że najważniejsze nagrody nie zostały przyznane bardziej kameralnym produkcjom. Mimo to, zawsze znajdzie się ktoś, kto zacznie wierzyć w niezależność ‘jury’. W tym roku, przed telewizorami w Stanach Zjednoczonych, zasiadło 39.9 miliona widzów. Nie jest to wynik najlepszy, ale i tak powoli tendencja do oglądania gali wzrasta. W ubiegłym roku, emisja była oglądana przez 38.8 miliona telewidzów, a w 2003 spotkała się z najniższymi notami, licząc tylko 33 miliony. Przed faktem dokonanym stawia nas również główny prowadzący, którego wcześniejsze huczne zapowiedzi mogą spowodować tendencję wzrostową, co do liczby oglądalności. Gdy gala była prowadzona przez Chrisa Rocka, to przed telewizorami zasiadło aż 42.1 miliona widzów.

Reklama potrafi uczynić cuda, ale czy zawsze idzie w parze z jakością? „Świadek koronny” miał być przełomowym polskim thrillerem, a okazał się… no właśnie, czym? Film balansuje między kinem akcji, melodramatem i psychologicznym thrillerem, ale ostatecznie nie spełnia żadnej z tych ról. Czy mimo to warto go obejrzeć?

Kiedy horror przestaje straszyć, a zaczyna śmieszyć, wiadomo, że coś poszło nie tak. „Klątwa 2” miała być mroczną kontynuacją kultowego azjatyckiego horroru, jednak zamiast dreszczu emocji serwuje widzom serię absurdalnych scen. Czy sequel dorównuje oryginałowi, czy może jest tylko nieudaną próbą powtórzenia sukcesu? Sprawdźmy!

„W pogoni za szczęściem” to niezwykła historia oparta na prawdziwych wydarzeniach. Film ukazuje dramat samotnego ojca, który stara się zapewnić lepszą przyszłość swojemu synowi, a jego losy poruszają do głębi. Czy warto obejrzeć ten przejmujący dramat z genialną rolą Willa Smitha?

„Życie na podsłuchu” to film, który pokazuje, jak inwigilacja i strach kształtowały życie ludzi w NRD. Produkcja zdobyła uznanie na całym świecie, w tym Oscara dla najlepszego filmu zagranicznego. Czy rzeczywiście zasługuje na taką renomę?

„300” Zacka Snydera to ekranizacja komiksu Franka Millera, opowiadająca o legendarnej bitwie pod Termopilami. Film zachwyca stroną wizualną i stylizacją, lecz nie jest pozbawiony wad. Czy warto go obejrzeć?

Film „W ciszy” miał szansę stać się intrygującym thrillerem psychologicznym i odskocznią dla młodych aktorek Camilli Belle oraz Elishy Cuthbert od schematycznych ról w kinie młodzieżowym. Niestety, produkcja zamiast wciągającego dramatu oferuje płytką fabułę i nie do końca wykorzystany potencjał bohaterów.

Horrory mogą przybierać różne formy – od klasycznych opowieści o duchach po krwawe slashery. „Mroczna plaża” próbuje połączyć elementy psychologicznego napięcia z młodzieżowym kinem grozy, czerpiąc inspiracje z takich produkcji jak „The Blair Witch Project”. Czy jednak udało się stworzyć film, który rzeczywiście budzi niepokój, czy może jest to kolejna nieudana próba eksperymentowania z gatunkiem?

Co się stanie, gdy dom ożyje i zacznie pożerać wszystko, co stanie mu na drodze? „Straszny Dom” to animacja pełna humoru, nawiązań do klasycznych horrorów i świetnego dubbingu. Sprawdzamy, czy warto dać się porwać tej niecodziennej przygodzie!

„Rasa” to horror Nicholasa Mastandrea, który zamiast straszyć, dostarcza widzom dawkę niezamierzonego humoru. Opowieść o grupie studentów walczących z watahą zdziczałych psów na opuszczonej wyspie bardziej śmieszy niż przeraża. Mimo licznych niedociągnięć film może przypaść do gustu fanom tandetnych straszaków.

Po długiej przerwie od filmów animowanych w końcu trafiłem na produkcję, która przywróciła mi wiarę w ten gatunek. „Wpuszczony w kanał” to dynamiczna, zabawna i pełna niespodzianek opowieść od DreamWorks i Aardman. Choć zaczyna się niewinnie, szybko okazuje się, że to niebanalna przygoda z doskonałym humorem i świetnie wykreowanymi postaciami.