Książki

Wielgaśna saga Stevena Eriksona jest uważana przez wielu znawców tematu za jeden z najlepszych, tudzież najciekawszych tworów fantasy. Natomiast inny mówią o niej, jako o kolosie nie do przełknięcia. Przygotowany za w czasu przez te opinię, spodziewałem się, że prawda znajduje się gdzieś pomiędzy. Tak, pełen obaw oraz nadziei, przystąpiłem do lektury obydwu części szóstego tomu "Malzańskiej Księgi Poległych" pod tytułem "Łowcy Kości".

Jacek Piekara jest dziś znany głównie z cyklu książek o Mordimerze Madderinie wydawanych nakładem wydawnictwa Fabyka Słów. Gdy zupełnie przypadkowo trafiłem w Empiku na Przenajświętszą Rzeczpospolitą bez dłuższego rozmyślania podążyłem z książką do kasy.

Media zdążyły określić trylogię "Kusziel" mianem bestsellerowej. Przyznaję, że to dobra książką, przyznaję też, że autorka ma talent i potrafi napisać dobrą powieść. Ale mimo wszystko przygody Fedry w trzech opasłych tomach mogą być - podobnie jak Władca Pierścieni - książką genialną i piękną, a mimo to w niektórych momentach z kartek wiało potworną nudą. Te same odczucia miałem czytając Wcielenie Kusziela zamykające trylogię.

Co się stanie z bogiem, który zdradził swoje królestwo i zaoferował się zwycięzcy? Proste - będzie polował na innych sobie podobnych. Wracamy do opowieści o Lokim, nordyckim bogu kłamstwa, i do jego przygód. Wspaniała postać i równie dobre historie. Obowiązkowa pozycja wśród miłośników fantastyki.

Przez głupotę zabrnąłem w kilka światów fantasy jednocześnie. Oto bowiem zostałem skazany na Spellforce 2 zaraz po ukończeniu Dungeon Siege II. Pomiędzy tym wszystkim rzuciłem się jeszcze w otchłań powieści Wybranka Kusziela, będącej drugim tomem trylogii 'Kusziel'. Na szczęście jedno z drugim mi się nie pomieszało, to co mamy w książce jest zupełnie odmienne od stereotypowych wyobrażeń świata fantasy, gdzie rycerze tępią smoki, hobbici zasuwają z magicznymi pierścionkami na drugi koniec świata, a wiedźmini gdzieś w międzyczasie tropią potwory po lasach. W powieściach Jacqueline Carrey mamy coś bardziej zmysłowego.

W styczniu 2002 rosyjska proputinowska organizacja młodzieżowa stworzyła listę książek "słusznych" oraz "niesłusznych". Nazwisko Wiktora Pielewina, zdobywcy rosyjskiej Nagrody Bookera, autora bardzo popularnego w najrozleglejszym kraju świata, uznanego przed ośmioma laty przez "New York Times" za jednego z sześciu najzdolniejszych młodych pisarzy europejskich, otwiera tę drugą listę.

Mario Puzo napisał niejedną powieść, ale żadna nie odniosła tak wielkiego sukcesu jak "Ojciec Chrzestny". Owa książka sprzedała się w nakładzie ponad 20 milionów egzemplarzy. Autor chciał być wielkim pisarzem, chciał odbić się od dna, pisząc "Ojca". No i się doczekał, stał się bogaty i zyskał popularność i sławę. Świętej już pamięci Puzo - uważany jest obecnie za pisarza z prawdziwego zdarzenia. I "Ojciec Chrzestny" może to z pewnością potwierdzić.

Dziwne, zawsze myślałem, że istota kosmicznych arii, wojen wśród gwiazd nieboskłonu, jest wręcz nieuchwytna. Niczym bezkształtna woda przepływająca między palcami kolejnych pisarzy z mej biblioteczki, motyw epickich pojedynków w bezmiarze poszerzającej się przestrzeni wszechświata sprytnie umykał z sideł literackiej twórczości wielu pokoleń fantastów. Coś, co wpływało na marzenia i wyobraźnię tak wielu, zostało dobrze napisane przez tak niewielu. Jednym z utworów, który zgrabnie wpisuje się w kanon literatury kosmo-fantastycznej, jest tytułowa trylogia "Upadku Imperium Strachu" - bohaterka dzisiejszej wypowiedzi...

Ostatnio popadłem w rutynę i w większości książki, które lądują na moim biurku to niemalże same thrillery. W dodatku każda kolejna jest tego samego autora, co poprzednia. Owszem, czasami zdarza się pisarz powyżej przeciętnej, który zachęca nas dosyć skutecznie już samym nazwiskiem do swojej doskonałej prozy. Jednak czy po przeczytanych kilku pozycjach wywodzących się z pod tego samego pióra potrafi nas już cokolwiek zaskoczyć? Jeffery Deaver pokazuje, że tak!

Kilka lat temu Polacy (bardziej czytelnicy niż krytycy) zachwycali się książką Janusza L. Wiśniewskiego. Stała się bestsellerem, jedną z najlepiej sprzedających się polskich powieści dekady. Wkrótce ukazała się także "Samotność s Sieci. Tryptyk", zawierająca nie tylko powieść, ale również nowe zakończenie oraz e-maile (głównie od kobiet), które otrzymywał autor po opublikowaniu książki. Było niemal pewne, że dojdzie do ekranizacji "Samotności w Sieci".

Batoh - największa klęska w dziejach polskiej Rzeczypospolitej. A pod Batohem armia koronna, naprzeciwko szeregi Kozaków. Między nimi młody bandurzysta, który wygrać miał losy Rzeczypospolitej Trojga Narodów i jego przeciwnicy - francuski banita Dantez i piękna Justyna Godebska. Bez czczej bohaterszczyzny, bez rycerzy na karych rumakach ratujących dziewki spod rezuńskiej hołoty. Dość, jak mówi sam autor, "popłuczyn po Sienkiewiczu". Czas na wojnę!

Po sześciu latach od premiery na Zachodzie nareszcie, dzięki wydawnictwu Prószyński i S-ka, półki rodzimych sklepów szturmem zajęła dwudziesta czwarta powieść rozgrywająca się na grzbiecie żółwia A'tuina. Czapki z głów panowie (i damy) - "Piąty Elefant" nadszedł.

Drogi Czytelniku! Czy bawiłeś się kiedyś klockami LEGO? Czy sięgałeś po przygotowane schematy? A może składałeś misternie wykonane modele statków, samolotów i innych pojazdów? Jeśli na którekolwiek z powyższych pytań twoją odpowiedzią było tak - cóż sam się domyśl co i jak ;-). Jeśli jednak owe klocki sam sobie strugałeś, a patyczki i deseczki do modeli sam heblowałeś - na pewno nie spodobają ci się przedstawione dalej idee. Oto bowiem przybliżamy "pigułkę" dotyczącą klocków, z którymi powinien być zaznajomiony każdy rozsądnie traktujący swój czas i nerwy programista C++.

Lubicie książki ze wspaniale ukrytą, wręcz niestniejącą fabułą? Książki, w których bohaterowie są wręcz niewidoczni? Mam dla was wspaniała nowinę! Oto trafił w me ręce tytuł zgoła inny od większości w tym numerze omawianych. Dlaczego? Bo jest to książka informatyczna. Zatem dla informatyków. Ale i nie do końca. Zainteresowani? To dobrze...

Cyberprzestrzeń - wielka, niezmierzona, przemierzana o każdej porze dnia i nocy przez nomadów łączy internetowych - jawi się nam jako kraina ułudy, braku odpowiedzialności, chamstwa i łamania prawa. Wirtualna, choć angażująca nad wyraz realne emocje i pieniądze, przestrzeń społeczna pozbawiona jest jakichkolwiek stabilnych regulacji normatywnych. Wszelkie próby ślepego narzucania sztucznej konstytucji kończą się z jeszcze większym "boomem" i negatywnym odzewem internautów. Zmiany bowiem muszą zacząć się od mentalności.

Czas stanąć i, bądź co bądź, odważnie stwierdzić - Feliks Kres to nie tylko Szerer! Jego ostatnie książki z klimatu "płaszcza i szpady" są równie dobre, a ponownie wydane przez Fabrykę Słów pozwolą nam na nowo cieszyć się pięknem świata, w którym prócz broni palnej i szpad, króluje magia. Mimo, iż książka wydana została pod koniec czerwca, pewnie wielu z Was nie miało okazji jej przeczytać.

Hakerzy... Nie Ci odpowiedzialni spece od spraw bezpieczeństwa, a degeneraci tworzący lub odnajdujący luki w systemie, robiący to wszystko nie z wyższych pobudek, lecz z czystej nienawiści, chciwości, głupoty i zdziecinnienia. I choć wielu może uważać, iż "upupiony" włamywacz nigdy nie zawita w ich progach, to pewności nigdy za wiele. A jak tą pewność zyskać? Wystarczy poznać narzędzia zagłady i nauczyć się ich unikać.

Kresy Rzeczypospolitej są na tyle piękne, na ile pozwala cieszyć się nimi Twoja szabla. Przenieś się do świata, w którym infamia i banicja są powodem do dumy, a zajazd czy bójka szarą rzeczywistością. Miejsca, gdzie prócz brzęków szabli i wystrzałów bandoletów słychać dźwięki miłosnych uniesień i pijackich przyśpiewek. Do kraju bogatego, opływającego w mleko i gorzałkę, pełnego dworów, folwarków i wsi. Wreszcie do pięknej krainy, gdzie każda pora roku jest niczym wyjęta z obrazka.

Literatura japońska w Polsce jest słabo znana. Tytułów do kupienia jest mało, w większości bibliotek również tych pozycji brakuje, lub występują w śladowych ilościach. W porównaniu z wielbicielami literatury iberoamerykańskiej, która od dłuższego czasu przeżywa szczyt popularności, osób zainteresowanych książkami z Kraju Kwitnącej Wiśni jest niewiele. Jednak sytuacja pomału może się zmienić za sprawą Haruki Murakamiego.

Kto jak kto, ale fan(atyk) wojenek wśród gwiazd, neonowych "mieczy", pięknych przygód w odległych galaktykach, naprawdę czarnych charakterów, prawych wojowników o pokój, mistrzów władania "mocą", i takie tam, zawsze znajdzie coś na zaspokojenie nagłej potrzeby przeniesienia się do unikalnego świata znanego nam dzięki megaprodukcjom George'a Lucasa. Czy to film, kreskówka, czy komiks. Nawet przemysł growy można by rzec, że obfituje w smakołyki przygotowane na stół zwolenników historii "w odległej galaktyce...". Co jednak "zrobić ma człowiek", będąc z dala od konsol, komórek, komputerów, telewizji i innych zdobyczy technologicznych? Jak pozanurzać się w fantastyce realiów Imperium, Jedi i Sithów? Pozostają wszak dzieła pisane/drukowane itd. Jednym z takich "smaczków" jest pozycja, która trafiła do moich rączek już jakiś czas temu. Niestety długo, z racji na brak czasu, do niej nie sięgałem... Aż do teraz!