Muzyka

"No nie, znowu smęty". Tak sobie pomyślałem o Meli Koteluk, gdy ta nie schodziła z ust znajomych i nagłówków artykułów. Popłuczyny po Brodce, Mikromusic i - uchowaj Boże - Marii Peszek? Nie jestem dźwiękoszczelny, więc posłuchałem... i bardzo miło się rozczarowałem!

Macie już dość motywów z Rocky’ego, jak Eye Of The Tiger albo wszechobecny Europe z Final Countdown? Jeśli tak to ta playlista jest dla was!

Yeezus spowiła aura tajemniczości. Nikt nic nie wiedział, nie słyszał (oprócz live w SNL) aż do dzisiaj. Kanye tłumaczył się, że jego twórczość przemówi sama za siebie i postanowił przy promocji albumu powstrzymać się od wypuszczania singli. Czy miał rację?

Wolę niespodzianki dlatego nie wiem, czy Superman znowu uratuje Ziemię, ale poznałem już muzykę, która towarzyszy jego nowym przygodom. I wiecie co? Ten soundtrack wdziera się do umysłu i nie pozwala skupić na niczym innym. Po prostu działa. Dobrze działa.

Dear Reader to solowy projekt niejakiej Cherilyn MacNeil, pochodzącej z Republiki Południowej Afryki wokalistki i multiinstrumentalistki, która w zaciszu własnego domu nagrywa swój głos, instrumenty, produkuje całość - po prostu tworzy muzykę. Wyjątkowo piękną muzykę.

Po sześciu studyjnych albumach każdy fan melodyjnego rocka wie, czy chce podążać drogą wyznaczoną przez islandzki band. To muzyka rozmarzona, melancholijna i nastrojowa. Wrota do innego świata zwanego Sigur Rós. Właśnie otworzyły się po raz kolejny za sprawą nowej płyty zatytułowanej "Kveikur".

Pamiętacie jak niedawno wspominałem o Beady Eye przy okazji czerwcowych nowości? Pisałem, że ich nowy album BE może być krążkiem wartym uwagi. Coś z brit popu, co w końcu przesłucham z należytym szacunkiem.

Jeszcze niedawno narzekałem na brak Pink Floyd w Spotify. Nie żebym był mega fanem tego zespołu, ale dla takiego dużego serwisu muzycznego, to wstyd nie mieć Floydów w swojej kolekcji.

Jeśli ktokolwiek z was w ciągu ostatnich 15 lat miał okazję włączyć radio, YouTube, muzyczne serwisy online lub nawet telewizję, na pewno natknął się na najbardziej irytującą rzecz w przemyśle muzycznym – Auto-tune.

Znów do zarekomendowania dwa albumy i dwa single, ale tak się jakoś tym razem złożyło, że oba albumy to osadzone w retro-brzemieniach solidne pozycje dla fanów gitarowego grania. Dlatego, dla kontrastu, w ramach nowości singlowych, przyjrzymy się dwóm kanadyjskim popowym gwiazdkom oraz ich nowym propozycjom dla śledzących listę Billboardu.

Kojarzycie może indiepopowy zespół Grouplove? Cóż, od teraz powinniście, bo ekipa ta właśnie nakręciła mój ulubiony klip od baaaaaardzo dawna.

"Fuck", "shit", "damn", "crap" występują z taką częstotliwością, że przeciętny gimbus zapatrzony w raperów ze Stanów Zjednoczonych weźmie to za dobrą nawijkę rodem z Nowego Jorku czy Los Angeles. Bez urazy, ale PiKej pewnie też się nie skapnie. Tylko, że to nie rap, to The Lonely Island, to prześmiewcza komedia zrealizowana jak zwykle w epicki sposób.

Okropna fala zupełnie niezasłużonej krytyki spadła na ostatnią płytę Pezeta, ale najbardziej martwi mnie to, że powoli sam Pezet zaczyna wierzyć, że nagrał kiepską płytę. Nic bardziej mylnego. 

Jaką muzykę wybierają klienci sklepów muzycznych? Związek Producentów Audio-Video to grupa brodatych facetów, którzy twardo stoją na pierwszej linii w walce o prawa producentów fonograficznych, ale zajmują się również przyznawaniem złotych i platynowych płyt oraz śledzeniem wyników sprzedaży w całym kraju. Najnowsze zestawienie wyczarowali wczoraj. Kto chce wiedzieć, czego najchętniej słuchają Polacy?

sPlay to jedyne w swoim rodzaju miejsce, na którym poczytać można o tym wszystkim, co dostępne jest w sieci w postaci cyfrowych treści. Takie czasy, że filmy, muzykę, książki, seriale czy nawet wydarzenia sportowe i gry konsumujemy w mniejszym lub większym stopniu z internetu. Dlatego w konkursie Cyfrowe Rozdawnictwo sPlay oprócz odtwarzaczy iPod wygrać można masę arcyciekawych, cyfrowych "rzeczy!".

Lata 50-te zawsze będą mi się kojarzyć z rewolucją muzyczną. Przejściem od wyrafinowanego układania akordów i harmonii na rzecz prostych i bardzo melodyjnych piosenek z mocnym rytmem.

Mamy czerwiec, nadchodzi lato, prawdopodobnie najlepszy czas na wydanie swojego albumu. W tym miesiącu będą towarzyszyć zarówno nam stare wygi jak Queens of The Stone Age jak i młode wilki w postaci chociażby Disclosure. Wybrałem dla was, moim zdaniem interesujące pozycje na ten miesiąc.

Pikej to aktualnie król, a raczej krul, najczystszego, białego jak śnieg hejtu. Zbiera po równo od wszystkich, dziennikarzy telewizji śniadaniowych (Prokop), internetowych (Dynamitri z natemat.pl), vlogerów (choćby Szymon Nyczke, czyli kolorowyvlog), raperów (Tede) i wreszcie od niemal 18 tysięcy antyfanów swojego profilu na Facebooku.

Znacie to uczucie, kiedy usłyszycie jakąś piosenkę w radiu, w telewizji lub na jakimś playerze i nie dość, że jej nie znacie, to jeszcze w żadnym wypadku nie możecie jej się pozbyć z głowy? 

Danny Boyle nic już nie musi. Po „Trainspotting”, „Slumdog. Milioner z ulicy”, czy niezapomnianej „Niebiańskiej plaży”, można w ciemno stawiać na filmy przez niego wyreżyserowane. Boyle to reżyser tego rodzaju, który wierzy w widza i nie podsuwa mu pod oczy rozwiązania, nie prowadzi za rączkę. Do tego wybiera świetną muzykę. Nie wierzycie? Posłuchajcie.