Seriale

Zapomnijcie na chwilę o hypowym Dragon Ballu, Pokemonach czy nawet dużo starszym Yattamanie. Te kreskówki każdy pamięta i wspomina przy piwie z przyjaciółmi narzekając na współczesny, marny poziom bajek dla dzieci. Ja postaram się sięgnąć do najdalszych zakamarków waszej pamięci i wyciągnąć na światło dzienne zapomnianych bohaterów dzieciństwa.

W przypadku filmowych/serialowych adaptacji książek Kinga, nie można spodziewać się wiele dobrego, najlepszym tego przykładem jest chociażby Under The Dome. Oczywiście jest parę wyjątków od tej reguły, a jednym z nich jest Bastion (ang. The Stand).

Trzeci sezon, prawdziwy killer dla seriali. Kończy się miesiąc miodowy i zachłyśnięcie pomysłem, a przed scenarzystami stają nowe wyzwania: jak pozmieniać, by nadal zachęcić widza, a zarazem go nie zrazić. W ten trudny etap weszły właśnie Suits, mój ulubiony serial ostatnich lat. 

Media, media, media, świat wielkich mediów, Łukasz Stelmach wiszący na telefonie do Hong Kongu, Jacek Zajączkowski biegający w poszukiwaniu nowego albumu znanej grupy czy Kuba Kralka pokrzykujący na wszystkich głównie dlatego, że sam jest ze wszystkim najbardziej spóźniony. Jak miło czasem popatrzeć na The Newsroom i pomyśleć sobie "inni mają jeszcze gorzej". 

Guilty pleasure? Nie, to chyba zdecydowanie za mocne słowo. Przygody Merlina nie są złym serialem, tylko ich grupa docelowa to - w najlepszym wypadku - nastolatkowie. Jest trochę dziecinnie, infantylnie, irytująco, ale nawet mała armia starych, znajomych mi chłopów, oglądała show do samego końca. 

A po wszystkim zapaliłby papierosa i poszedł do pierwszego lepszego monopolowego po butelkę whisky, którą wypiłby z Tonym Soprano.

Zastanawialiście się kiedyś, dlaczego nie powstał do tej pory film oparty o serię gier Fallout? Rozum podpowiada, że tak interesująca, wciągająca fabuła miałaby duże szanse rozwinąć skrzydła na dużym ekranie. Patrząc na to jednak z drugiej strony, temat postapokaliptycznej Ziemi wydaje się już wyeksploatowany i wyświechtany, co nie napawa nadzieją na udany produkt.

Możecie sobie mówić co chcecie - Firefly to najlepszy, najlepiej napisany, zagrany i przemyślany serial, jaki kiedykolwiek zaszczycił telewizory tego świata. I możecie się zachwycać różnymi seriami, jakie są lub były emitowane, ale prawda jest taka, że żadna dziełku Jossa Whedona nie dorasta do pięt.

Otóż to, Phil (Clark Gregg) powraca z martwych i ma się całkiem dobrze, a do tego tworzy własną drużynę złożoną z najlepszych agentów S.H.I.E.L.D. by rozprawić się z tym, co nieznane i niebezpieczne dla ludzkości.

Nawet nie podejrzewałem, że tak godny soundtrack ubarwia serial True Blood. A tymczasem mam dla Was około 300 piosenek z pogranicza jazzu, country, folku, odrobiny elektroniki i wreszcie rocka, bardzo zbliżonych do siebie estetyką, a zarazem balansujących w ramach tak różnych przecież gatunków.

Stacja AXN,  dokładając do swojej oferty serial Metal Hurlant Chronicles, uszczęśliwiła wielu geeków (w tym mnie) siedzących po uszy w sci-fi. Wszystkich fanów komiksów Heavy Metal oraz tych, którzy po prostu lubią obejrzeć dobry serial sciencie-fiction, zapraszam do lektury.

Zakończył się właśnie czwarty sezon mało popularnego w Polsce serialu Cougar Town (Miasto Kocic). Jego poziom można określić słowami: jak zawsze. Ale to i tak nieźle, bo jeszcze rok temu było niemal pewne, że kontynuacja się nie narodzi. 

Byłem przekonany, po trailerach, że ostatni sezon Dextera będzie najlepszy w historii, przebije nawet ten z Trinity Killerem. Miałem już nawet w głowie kilka akapitów tego artykułu. Niestety, po pilocie jestem więcej niż rozczarowany - zmieniło się zbyt wiele, by w ogóle jeszcze można było mówić o starym, dobrym Dexterze.

W nowej serii nie zabrakło dramatu, wybuchów, wyścigów, romansów, wartkiej akcji i porządnej dawki humoru. Najwidoczniej nic tak dobrze kreskówce nie robi, jak ciągła obawa o zdjęcie jej z anteny na zawsze. Ale tak poważnie, ktoś w to w ogóle jeszcze wierzy?

Powiem krótko - nie wiadomo. Natomiast pilot jest już "w powietrzu" i można ocenić samemu. W międzyczasie natomiast, oto kilka moich refleksji i przemyśleń w związku z nowym hitem CBS. 

Na tle fanów serialu Dexter jestem w zdecydowanej mniejszości. Wielu ubóstwia pierwsze dwa sezony, podczas gdy ja naprawdę zakochałem się w tej produkcji właśnie w sezonie trzecim, którego przewodnim motywem był między innymi kierujący się przewrotną moralnością prokurator Miguel Prado. 

Pierwszą rzeczą, którą trzeba zrobić przed zabraniem się za Hannibala, to zapomnieć. Zapomnieć o Milczeniu owiec, zapomnieć o Czerwonym smoku, zapomnieć o Anthonym Hopkinsie. A potem możemy zacząć delektować się tym, co na ekranie. 

O miano najzabawniejszego serialu jaki widziałem, bezustannie walczą ze sobą Przyjaciele (głównie za sprawą Chandlera Binga) i IT Crowd właśnie. 

Ostatnio nadrobiłam i obejrzałam Seinfelda - kultowy już sitcom emitowany między 89 a 98 rokiem przez NBC. Nadrobiłam, tyłka mi nie urwało chociaż Cosmo Kreamer to świetna postać, za to naszły mnie refleksje. Sitcom w klasycznej formie, takiego rodzinnego, zabawnego, pełnego wtórnych gagów serialu przestaje już istnieć i tę dynamiczną zmianę obserwujemy od kilku lat.

To miała być nowa wersja Dynastii Tudorów, osadzona mniej więcej w tym samym okresie historycznym, choć renesansowe Włochy powinny być tłem nieporównywalnie ciekawszym. No i papiestwo! Kimże jest król Anglii na tle papieża?