Western

3:10 do Yumy wywołuje ogromną nostalgię do lat świetności amerykańskiego Westernu -  zaskakująco, tylko do jego dobrych stron. To świetny film, który docenić powinni zarówno miłośnicy gatunku, jak i ludzie kompletnie mu obojętni Zanim Western został całkowicie zmieniony przez Sergio Leone i podobnych jemu wizjonerów z Włoch, mieliśmy inne, dużo weselsze opowieści o kowbojach i rewolwerowcach. Amerykański Western był bardziej rozrywkowym i łatwym w odbiorze dziełem z odrobinę baśniową strukturą. Gang oczywistych złoczyńców napadał bank lub pociąg, a ostatni sprawiedliwy, samotny jeździec przybywał do miasta, żeby wszystko naprostować. Oryginalne 15:10 do Yumy z 1957 wychodził w czasach, kiedy wszystkie elementy (dziś uważane za klisze i banały) wciąż trwały w rozkwicie, co czyniło go dodatkowo wyjątkowym. Przez lekkie odwrócenie klasycznych ról, potrząsnął starą formułą- bo tym razem mieliśmy do czynienia z historią o przyjaźni ofiary  z oprawcą, uciekiniera ze ścigającym. Tutaj to złoczyńca jest bystrym, pociągającym herosem, a więżący go farmer jest kimś słabym i mało interesującym. Pod wieloma względami ten i kilka innych, rewizjonistycznych filmów zajmujących się tematyką dzikiego zachodu, umożliwiły później europejskim twórcom wkroczenie na arenę.

Sukiyaki Western Django jest świetnym pastiszem westernu i kina samurajskiego, w reżyserii jednego z najbardziej utalentowanych reżyserów ostatnich lat z Japonii.  Filmografia Takeshiego Miike jest często podawana jako jedna z inspiracji dla takich artystów jak Robert Rodriguez czy Quentin Tarantino. W jego repertuarze możesz znaleźć wyjątkowo brutalne filmy, które zdają się nie znać tabu ani dobrego gustu. Wiele scen z jego prac często trafia na różne toplisty najobrzydliwszych scen w historii kina, i to z bardzo solidnych powodów. Kiedy jeden z najlepszych filmów jego autorstwa, Ichi Zabójca, miał swoją premierę na festiwalu w Toronto, widowni przed seansem podawano papierową torbę na wymiociny. Mówię serio.

Django jest zarówno ciekawym komentarzem do historii amerykańskiego niewolnictwa, jak i po prostu świetnym Westernem.

Podobno gatunek westernów już całkowicie wymarł, co niektórzy uważają za wielkie szczęście. Teoretycznie, powtarzam: teoretycznie, filmy te nie cechowały się zbytnim profesjonalizmem, nudziły i były po prostu słabe. Jest też druga grupa, zwolenników tego gatunku. Na pewno ci ostatni musieli ucieszyć się, gdy zapowiedziano 3:10 to Yuma (3:10 do Yumy), remake starego i dobrego filmu.