Western

Remake remake'u "Siedmiu samurajów" Akiry Kurosawy od twórcy "Dnia próby" to całkiem niezłe kino akcji, natomiast pozbawione głębi oryginału i nie do końca potrzebne (jak większość nowych wersji starych filmów).

Choć western jest już poniekąd (prawie) wymarłym gatunkiem filmowym, to jednak nadal obecny jest w popkulturze. Nawiązania do tego gatunku widać w kinie akcji, powieściach, komiksach. Raz na jakiś czas na dużym ekranie zagości od święta jakaś filmowa premiera o kowbojach. Z okazji takowej, w tym wypadku mowa o remake'u "Siedmiu wspaniałych", przygotowałem zestawienie (subiektywne oczywiście) najlepszych znanych mi westernów. 

Do sieci trafił właśnie pierwszy zwiastun "Siedmiu wspaniałych", filmu, który do kin zawita już w tym roku jesienią. W remake'u produkcji z lat 60. zobaczymy same gwiazdy. Na ekranie pojawią się Chris Pratt, Denzel Washington, Vincent D'Onofrio, Matt Bomer i Peter Sarsgaard.

Możliwe, ale dajcie mu jeszcze chwilę. Jeden z najpopularniejszych reżyserów powiedział, że najlepszym końcem jest zejść ze sceny wtedy, kiedy widzowie nie dostali wszystkiego, czego chcą, gdy wciąż pragną więcej. Tarantino twierdzi, że nie warto działać do momentu, kiedy to odbiorcy nie mogą cię już znieść i mówią, żebyś odszedł. Te skądinąd mądre słowa to rzeczywiście, jeśli wierzyć słowom reżysera i jego silnemu przekonaniu, zapowiedź końca kariery.

Złota era westernów dawno już odeszła w niepamięć. Po latach dziewięćdziesiątych, kiedy to ukazało się kilka klasycznych pozycji z tego gatunku, właściwie niemal całkowicie zniknął z horyzontu. I o ile jeszcze dałoby się wymienić parę interesujących, współczesnych tytułów filmowych, o tyle na literackim poletku sucho jak na pustyni Mojave. Wydana w 2013 roku książka "Bracia Sisters" Patricka DeWitt jawi się więc miłośnikom westernów niby oaza ze świeżą wodą. 

3:10 do Yumy wywołuje ogromną nostalgię do lat świetności amerykańskiego Westernu -  zaskakująco, tylko do jego dobrych stron. To świetny film, który docenić powinni zarówno miłośnicy gatunku, jak i ludzie kompletnie mu obojętni Zanim Western został całkowicie zmieniony przez Sergio Leone i podobnych jemu wizjonerów z Włoch, mieliśmy inne, dużo weselsze opowieści o kowbojach i rewolwerowcach. Amerykański Western był bardziej rozrywkowym i łatwym w odbiorze dziełem z odrobinę baśniową strukturą. Gang oczywistych złoczyńców napadał bank lub pociąg, a ostatni sprawiedliwy, samotny jeździec przybywał do miasta, żeby wszystko naprostować. Oryginalne 15:10 do Yumy z 1957 wychodził w czasach, kiedy wszystkie elementy (dziś uważane za klisze i banały) wciąż trwały w rozkwicie, co czyniło go dodatkowo wyjątkowym. Przez lekkie odwrócenie klasycznych ról, potrząsnął starą formułą- bo tym razem mieliśmy do czynienia z historią o przyjaźni ofiary  z oprawcą, uciekiniera ze ścigającym. Tutaj to złoczyńca jest bystrym, pociągającym herosem, a więżący go farmer jest kimś słabym i mało interesującym. Pod wieloma względami ten i kilka innych, rewizjonistycznych filmów zajmujących się tematyką dzikiego zachodu, umożliwiły później europejskim twórcom wkroczenie na arenę.

Sukiyaki Western Django jest świetnym pastiszem westernu i kina samurajskiego, w reżyserii jednego z najbardziej utalentowanych reżyserów ostatnich lat z Japonii.  Filmografia Takeshiego Miike jest często podawana jako jedna z inspiracji dla takich artystów jak Robert Rodriguez czy Quentin Tarantino. W jego repertuarze możesz znaleźć wyjątkowo brutalne filmy, które zdają się nie znać tabu ani dobrego gustu. Wiele scen z jego prac często trafia na różne toplisty najobrzydliwszych scen w historii kina, i to z bardzo solidnych powodów. Kiedy jeden z najlepszych filmów jego autorstwa, Ichi Zabójca, miał swoją premierę na festiwalu w Toronto, widowni przed seansem podawano papierową torbę na wymiociny. Mówię serio.

Django jest zarówno ciekawym komentarzem do historii amerykańskiego niewolnictwa, jak i po prostu świetnym Westernem.

Podobno gatunek westernów już całkowicie wymarł, co niektórzy uważają za wielkie szczęście. Teoretycznie, powtarzam: teoretycznie, filmy te nie cechowały się zbytnim profesjonalizmem, nudziły i były po prostu słabe. Jest też druga grupa, zwolenników tego gatunku. Na pewno ci ostatni musieli ucieszyć się, gdy zapowiedziano 3:10 to Yuma (3:10 do Yumy), remake starego i dobrego filmu.