Filmy

Kiedy myślimy o Sharon Stone, to najpierw kojarzy się nam z filmem "Nagi Instynkt". I pomimo że aktorka zagrała wcześniej w "Kopalniach Króla Salomona" z Chamberlainem, "Nico" z Seagalem czy w "Pamięci Absolutnej" ze Schwarzeneggerem, to właśnie dzięki "Nagiemu Instynktowi" zdobyła największą popularność. Ten hollywoodzki kryminał trafiał na listy kultowych oraz najbardziej kontrowersyjnych (jak na tamte czasy) produkcji amerykańskich, a postać Catherine Tramell przeszła do historii światowej kinematografii. Czy słusznie?

Alan Parker to kultowy brytyjski reżyser Hollywoodu. Zadebiutował w Ameryce w roku 1976 parodią kina gangsterskiego pt. "Bugsy Malone", a później zrobił karierę "Midnight Express", do którego scenariusz został napisany przez Olivera Stone'a. Na koncie reżysera znajdują się również "Pink Floyd - The Wall", "Ptasiek", "Mississippi w Ogniu" oraz Oscarowa "Evita". W międzyczasie zdążył również zrealizować mroczny kryminał na podstawie bestsellerowej powieści Williama Hjortsberga - "Angel Heart". W Polsce obraz znany jest jako "Harry Angel".

Ostatni człowiek na świecie… Postarajcie wczuć się w taką właśnie rolę. Jesteście sami, nie ma nikogo innego. Tylko wy, opuszczone samochody, zarośnięte ulice, otwarte sklepy i puste mieszkania. Daje to teoretycznie nieskończone możliwości. W końcu można wziąć sobie nowego Mustanga na własność, wypić w barze wymarzonego drinka za darmo, postrzelać sobie z policyjnego obrzyna czy pożyczyć ze sklepu konsolę nowej generacji, plazmę i Mass Effect. Wszystko to jednak blaknie w obliczu dobijającej, pożerającej pustki wywołanej samotnością. W końcu po co coś robić, cokolwiek, jeżeli nie ma z kim i dla kogo?

Alfred Hitchcock uznawany jest za jednego z najlepszych reżyserów w Hollywood. Widzowie cenili go za specyficzny styl oraz sposób przedstawiania historii. Jednak przeciętny obywatel nie wie, że inspiracje scenariuszowe w wielu przypadkach czerpał z prozy brytyjskiej powieściopisarki - Daphne du Maurier. Na podstawie jej powieści pt. "Rebeka", powstała kinowa, hitchcock'owska wersja zapomnianego już hitu, który w 1940 roku zdobył Oscara w kategorii Najlepszy Film.

Niektóre filmy są bardzo dziwaczne. Na miano takiego właśnie filmu w moim mniemaniu zasługuje obraz w reżyserii Davida Ayera "Ciężkie Czasy" z Christianem Bale'em oraz Freddym Rodriguezem w rolach głównych. Ale nie dlatego, że ten film jest jakoś zakręcony i fermentuje mózg niczym obrazy Davida Lyncha, ale dlatego, że nie opowiada w zasadzie o niczym, a mimo to przypadł mi do gustu.

Wraz z rozwojem kinematografii rosną wymagania widzów. Na przykład filmy akcji stają się coraz bardziej spektakularne. Wystarczy przypomnieć sobie stare filmy ze Stevenem Seagalem, Sylvestrem Stallone czy Jean Claude Van Dammem i porównać je z ostatnią częścią Szklanej Pułapki czy Transformersami. Dzisiaj miłośnik filmów sensacyjnych chce zobaczyć niewiarygodne akcje, skakanie z helikopterów, pędzących samochodów i rozwałkę na ogromną skalę.

Gdy zabierałem się do napisania tej recenzji zastanawiałem się jak ją rozpocząć. Czy może napisać o tym, że Beowulf jest najstarszym poematem napisanym w języku angielskim, czy może o tym jak bardzo uwielbiam Roberta Zemeckisa i jego filmy, a może o tym jak bardzo nie lubię trójwymiarowych animacji? Ostatecznie, jaki ten wstęp jest, każdy widzi.

Niektórzy z Was zapewne może się zastanawiać po jaką cholerę tykam się filmu, którego premiera odbyła się 2 lata temu? Otóż "Revolver" jest w moim mniemaniu najbardziej niedocenionym obrazem ostatnich lat! Ba, uważam, że to nie tylko najbardziej niedoceniony, ale również jeden z najlepszych filmów ostatnich lat! Nawet kolega Miguel, który w naszym redakcyjnym gronie nosi miano "Człowiek-Filmweb" stwierdził, że tytul ten to nic zachwycającego…

Motyw dziecka w kinematografii jest bardzo często wykorzystywany w horrorach. W końcu stereotyp czystości, dobra i niewinności zostaje obalony i dość często staje się symbolem kontaktu szatana ze zwykłymi ludźmi. Filmy grozy takie jak "Omen", "Egzorcysta" czy "Dziecko Rosemary" przeszły do historii i są umieszczane w wielu światowych rankingach jako najlepsze horrory wszechczasów. Filmowcy z Azji postać dziecka wykorzystują również w wielu podobnych produkcjach ("The Ring"). Koreański twórca Ki-Hyung Park (reżyser "Whispering Corridors") nakręcił jednak film, który oddala się od schematów azjatyckiej szkoły horroru i stawia na pierwszy plan wizerunek małego chłopca.

The brothers Pang have made it to Hollywood. Although their "The Messengers" wasn't a great success, American producers gave them a credit of doubt. Now they are working on the adaptation of a comic series "The Darkness" and on filming their own short story entitled "Bangkok Dangerous". Before this era, the siblings produced many of horror flicks in Asia. They are best known for "The Eye", but their most appreciated movie was "Abnormal beauty". In Poland, IDG released a high budget production that is said to be one of their best movies.

Miniony rok zaskoczył nas wieloma mniej lub bardziej udanymi filmami. Do grona tych lepszych możemy zaliczyć takie tytuły jak Strzelec, Hot Fuzz - Ostre Psy czy trzecia część Piratów z Karaibów. Zdecydowanie na ich tle wybija się duet Tarantino & Rodriguez ze swoim projektem "Grindhouse". Niemalże od razu po premierze kinowej stałem się fanem pierwszej części - "Death Proof". Wreszcie, po kilku miesiącach oczekiwania, w moje ręce trafiło ekskluzywne wydanie na dwóch płytach DVD.

Na całym świecie różnym narodowościom przypisuje się stereotypowe zachowania. Kogo więc powinno się użyć do filmu, w którym główny bohater jest płatnym zabójcą? Morderca-alkoholik, powiązany z mafią, wiecznie w zimowej czapce i z butelką wódki za pazuchą. Ja bym stawiał na Rosjan. Jednak amerykańscy producenci zdecydowali, że najbardziej takiej charakterystyce odpowiada... przeciętny Polak. No cóż, można i tak.

Jak dobrze ocenić film? Cóż, ja zawsze powtarzałem, że to widz ma się dostosować do filmu, a nie odwrotnie. Wiadomo, są gusta i guściki. Ale to nie oznacza, że zwolennik intelektualnej rozrywki ma prawo wyrażać niepochlebne opinie o czysto rozrywkowym kinie akcji w stylu "Szklanej Pułapki" na przykład.

Frank Oz jest znaną osobistością wśród fanatyków sagi Gwiezdnych Wojen. To właśnie on podkładał głos mistrzowi Yodzie we wszystkich częściach. Postanowił jednak nie wpisywać się w stereotyp pojedynczej gwiazdy i został reżyserem, który w tym roku obchodził jubileusz 25-lecia swojej pracy. Rozpoczynał niepozornie - od kręcenia bajek dla dzieci oraz kilku filmów pełnometrażowych z serii "The Muppet Show". Wraz z nabieraniem doświadczenia stał się twórcą m.in. "Wielkiej Hecy Bowfingera", "Rozgrywki" czy też remake'u "Żon ze Stepford". Teraz prezentuje nam swój najnowszy projekt - "Zgon na pogrzebie".

Niezbyt zamierzchła historia kinematografii udowodniła, że amerykański stereotyp komedii zaczyna kompletnie widzów nużyć. Ciągle powtarzane schematy przestają bawić nawet przeciętną publikę, przychodzącą do kina tylko po to, by rozluźnić stargane nerwy. Nic w tym dziwnego, skoro po ogromnym sukcesie "American Pie" filmowcy zdecydowali się na utrzymywanie kolejnych produkcji w podobnej konwencji. Wszystko się zmieniło, gdy "40-letni prawiczek" zawojował w światowych box office'ach. Twórcy i producenci tego rewolucyjnego obrazu połączyli siły i rozpoczęli krucjatę przeciw głupocie amerykańskiej komedii, chcąc ją kompletnie odnowić. Najpierw była "Wpadka", a teraz przyszła pora na "Supersamca".

Nie posiadam zbyt dużej rezerwy zaufania dla nowoczesnych filmów animowanych. Jakieś to wszystko niebajkowe, dziwne. Owszem, czasem fajne, ale mimo wszystko z utęsknieniem wyczekuję - a nuż pojawi się jakaś warta uwagi produkcja wykorzystująca jeszcze starą, dobrą metodę animacji? Ale się nie pojawia. Jedynie nowe produkcje sygnowane znakiem Pixar potrafią mnie usatysfakcjonować.

Gry na podstawie filmów jakie są, każdy widzi. Kiedy na ekrany kin wchodzi jakaś wielka filmowa produkcja, możemy być pewni, że w tym samym czasie gracze komputerowi i konsolowi będą mogli wcielić się w jej postacie i poznać na własnej skórze fabułę danego filmu. Ostatnimi czasy dzieje się to szczególnie w przypadków filmów familijnych. Rodzice wraz z pociechami pędzą do kin, a producenci gier szybko wietrzą zysk, wypuszczając gry oparte na tematyce hitu. Sęk w tym, że te gry przeważnie robione są w pośpiechu, aby zdążyć na premierę filmu, a przez to są niedopracowane, okrojone z fabuły filmowej, mają brzydką grafikę i jako-taką ścieżkę dźwiękową. Na dodatek są bardzo krótkie, i choćby oferowały dobrą zabawę, to ta starczałaby tylko na kilka godzin. Niestety, Ratatuj tej opinii nie zmieni…

Goal II to rozwinięcie fabuły z pierwszej części filmu. Prosty chłopiec z Hiszpanii, Santiago Munez, wyrwał się z biedoty i bezsilności, a wszystko za sprawą niesamowitej mocy piłki nożnej. Ze sprzątacza amerykańskich szamb zamienił się w jednego z najlepszych piłkarzy na świecie, a wszystko dzięki swojemu nadnaturalnemu talentowi, jakim było kopanie szmacianej. Szybko stał się osobą na tyle rozpoznawaną, by jego podobizna widniała na co drugim plakacie dodawanym do gazet pokroju "Bravo". Wspierając angielską drużynę Newcastle United, pnie się w górę, prowadząc swoją (choć w zasadzie Scotta Parkera) drużynę do ostatecznego zwycięstwa. A stawką jest nie byle co - tron najlepszej angielskiej drużyny na kontynencie. Oto właśnie piłkarski "amerykański sen", o którym marzy zapewne każdy z dzieciaków grających do upadłego pod moim blokiem, nieustępliwie kopiąc firmową piłką w starą ścianę, powodując pękanie tynku.

Lately, the concept of the typical American comedy has been totally broken. When we go on a light-hearted movie, we get a stupid and intolerable product, after which we regret that we spent money on it. The situation slightly changed when Judd Apatow's debut appeared on the screens. "The 40-year old virgin" became a breakthrough in the standard of American comedies. The viewers and the critics were fascinated with a fresh and acceptable approach on sex matters. 2 years have passed and Apatow came back with a totally new movie - "Knocked Up".

31 października na prawie całym świecie obchodzone jest święto Halloween. Dzieci przebierają się w wymyślne stroje i wychodzą na ulice, by zbierać słodycze z hasłem "trick or treat" na ustach, a dorośli urządzają pijackie bale przebierańców. W Polsce świętowanie tego dnia jest przede wszystkim bojkotowane przez kler i szkolne katechetki, którzy tłumaczą swój sprzeciw pogańskimi korzeniami tych obchodów. Inne grupy społeczne uważają, że nie potrzebujemy kolejnego elementu amerykanizującego polską rzeczywistość (warto tu przypomnieć, iż Halloween jest świętem irlandzkim). Mimo takich protestów, możemy pójść śladem naszych znajomych zza oceanu i zamiast przebieranki czy przyjęć wybrać specjalny seans filmowy w kinie. W ten dzień Kino Świat proponuje nam remake klasyki gatunku, czyli pierwszej części z serii "Halloween".