Frontside - Absolutus

Płyta rozpoczyna się od potężnego metalowego preludium, które wprowadza mroczny i bardzo niepewny klimat. Sugeruje, że reszta utworów będzie właśnie taka. Nasze przewidywania się potwierdzają, gdy przechodzimy do kolejnego numeru "Martwe Serca". Pierwsze dźwięki epatują w mrok, potęgę ciężkich gitar. Kilka chwil później otrzymujemy, znany z wcześniejszego albumu, krzyk metalcore'owy. Dostajemy jednak niespodziankę. Już od drugiego kawałka Frontside wprowadza melodyjne refreny, które można krótko opisać jako nu-metal. Całość jest niesamowicie chwytliwa i nie pozwala o sobie zapomnieć. Walczymy z uczuciem, czy jeszcze raz puścić ten kawałek czy przejść do kolejnego, w celu ocenienia płyty jako całości.

Po ciężkich zmaganiach z własnymi myślami, dotarłem do kolejnych utworów. Z minuty na minutę jest coraz to lepiej. Klimat mroku, mocnych gitar w połączeniu z niemalże rockową melodyką refrenu, brzmią znakomicie. Oczywiście są kawałki, w których tego ostatniego elementu jest zdecydowanie mniej, ale zostaje on zastąpiony rewelacyjnymi solówkami gitarowymi. W tle głębokich riffów całokształt wypada pierwszorzędnie.

Zaskoczeniem na krążku jest piosenka "Nieodwracalny", będąca chyba pierwszą balladą w wykonaniu Frontiside. Spokojna, z ładnymi palcówkami gitarowymi, wydaje się nie pasować do ogólnego obrazu płyty. Nie zrozumcie mnie źle, kawałek jest naprawdę bardzo dobry, ale biorąc pod uwagę całokształt, jest niepotrzebnym wtrąceniem i chwilowym zejściem z głównego tematu.

"Nieodwracalny" może być też jednym z chwytów marketingowych dla kapeli, by mogła ona zasłynąć w komercyjnym świecie. Niestety na płycie jest więcej takich momentów. "Wybraniec" (bodajże pierwszy singiel, do którego zostanie w najbliższej przyszłości nakręcony teledysk) pozbawiony jest jakichkolwiek wrzasków i dominuje w czystym śpiewie wokalisty. Kolejnym jest "Wspomnienia jak Relikwie", którego pierwsze sekundy kojarzą się z twórczością System of a Down, następnym towarzyszą już typowo frontside'owskie dźwięki wraz z wszechobecnym 'growlingiem'. Gdzie więc tkwi ów chwyt? Odpowiedź prosta - w refrenie. Jest to chyba jeden z najbardziej przyswajalnych utworów na krążku dla przeciętnego słuchacza, któremu ciężko jest się przyzwyczaić do brzmień muzyki metalowej.

Podsumowując, "Absolutus" to całkiem udana płyta, chociaż czuć w niej kolejny krok ku mentalnej rewolucji. Niestety tym razem bardziej w stronę melodyjności i komercyjności. Frontside chce chyba przebić się na polskim rynku muzycznym i być bardziej rozpoznawalnym na rodzimej scenie metalowej, która została zdominowana przez Vadera czy Behemotha. Każdy z tych trzech zespołów tworzy odmienny gatunek metalu, tak więc wszyscy mają pierwsze miejsce na podium w takim rodzaju muzyki, jaki grają. Ten drugi frontside'owski krok skierował grupę naprzód, do świata w jakim jeszcze chyba nie była, w którym to muzycy tworzą piosenki zgodnie z opiniami ludzi, a nie ze swoimi własnymi. Mimo to, "Absolutus" jest potwierdzeniem, że zespół nie zatracił tych charakterystycznych cech, jakie znamy z wcześniejszych wydawnictw.

Zawartość:

1.Preludium absolutus

2.Martwe serca

3.Nie ma chwały bez cierpienia

4.Mały sekret

5.Wybraniec

6.Pod ciężarem milczenia

7.Manifest wolności

8.Droga krzyżowa

9.Wspomnienia jak relikwie

10.Nieodwracalny

11.Piekło czeka

12.Santa sangre

13.Dotyk przemienienia