Fantastyka

Gorath już po raz kolejny ma szansę zachwycić fanów powieści fantasy. Bohater książki „Gorath. Uderz pierwszy” powrócił w drugim tomie serii Janusza Stankiewicza, która udowadnia, że sequel może być jeszcze lepszy. „Krawędź otchłani” mnie zauroczyła.

Idealna książka fantasy nie ist… a może? Choć nie ma na świecie ani idealnego filmu, ani idealnego serialu, ani idealnej powieści, która przypadłaby wszystkim widzom i czytelnikom do gustu, to Janusz Stankiewicz do tego mitycznego ideału się bardzo zbliżył. Dlatego jeśli szukacie lekkiej i nieskomplikowanej książki na leniwy wieczór, która nie przytłoczy was ilością stron i wciągnie do fantastycznego świata z różnorodnymi bohaterami, to „GORATH. Uderz pierwszy” będzie idealnym kandydatem.

Jak wyglądałaby polska fantastyka, gdyby nie Maciej Parowski? Aż strach szukać odpowiedzi na to pytanie. Mówimy przecież o człowieku, dzięki któremu Andrzej Sapkowski zdecydował się napisać „Wiedźmina”. Mówimy przecież o człowieku, bez którego rodzimy fandom prawdopodobnie by nie zaistniał. Jego niesamowitą historię przybliża dokument „Fantastyczny Matt Parey”, który wylądował w serwisie Netflix.

Wielkimi krokami zbliżamy się do końca roku, a to oznacza czas podsumowań. Tym razem wybieramy najlepsze i najpopularniejsze powieści z gatunku fantasy, które wciągnęły czytelników swoimi magicznymi historiami, nie pozwalając im oderwać się od lektury aż do samego końca.

Szerokim echem odbił się wśród polskich miłośników fantastyki incydent związany z nadchodzącym konwentem Konline. Wśród pierwotnie zaproszonych gości specjalnych znaleźli się m.in. pisarze Andrzej Pilipiuk i Andrzej Ziemiański. Organizujące imprezę stowarzyszenie Avangarda anulowało im zaproszenia, co wywołało dyskusję i ściągnęło na organizatorów słowa mniej lub bardziej zasłużonej krytyki.

Czarne elfy stały się główną kością niezgody między fandomem J.R.R. Tolkiena i twórcami serialu „Władca Pierścieni: Pierścienie Władzy”. Produkcja od kilku dni nie schodzi z ust setek tysięcy osób, ale jednoznaczna ocena całego zamieszania nie jest wcale łatwa. Obrońcy dziedzictwa Anglika bardzo często rzucają jednocześnie skrajnie rasistowskie hasła.