Recenzje filmowe

„Zabójczy koktajl” jest cool pod każdym względem. Czasami aż za bardzo i chciałoby się, aby twórcy spuścili nieco z tonu. Nie mamy na to szans. Pozostaje nam więc tylko rozsiąść się w fotelu i rozkoszować postmodernistyczną zabawą gatunkiem.

„Annette” to film dziki i wściekły, od którego tempa w głowie może się zakręcić. Leos Carax buduje świat przedstawiony z gatunkowych powidoków rzeczywistości, a piosenki duetu Sparks układa w tragikomiczną narrację.

„The End” Tomasza Mandesa okazał się filmem niewątpliwie lepszym od „365 dni”, które wyreżyserował wraz z Barbarą Białowąs. Lepszym o tyle, że nieszkodliwym, choć zdecydowanie bardziej chaotycznym na poziomie scenariusza.

W „Domu nocnym” David Bruckner wyważa otwarte drzwi. Nie dość, że nie ma nic ciekawego do powiedzenia w podejmowanym przez siebie temacie, to jeszcze ubiera ten fakt w płaszcz horroru, na którym będziecie ziewać ze znudzenia zamiast obgryzać paznokcie ze zdenerwowania.

W „Świni” słowa ranią głębiej niż nóż, a dania są bardziej zabójcze niż karabiny. Zamiast widowiskowej akcji, mamy wykwintne potrawy. I ta zmiana anturażu zdaje się działać na Nicolasa Cage'a kojąco.

Jeśli po samym tytule „Niefortunny numerek lub szalone porno” spodziewacie się czegoś nieokrzesanego, dzikiego i obrazoburczego, to bardzo dobrze. Radu Jude w swoim najnowszym filmie nie bierze jeńców ani nie uznaje tematów tabu.

Akcja, międzynarodowa intryga i polityczny spisek. Koncepcja „Becketta” od Netflix miała wielki potencjał, ale twórcy bardzo szybko przenoszą swoje ambicje do sfery pretensji.

Norman Nordstrom powraca. Tym razem jest jeszcze bardziej brutalny i bezwzględny niż poprzednio. „Nie oddychaj 2” działa zgodnie z logiką sequeli, wedle której musi być szybciej, mocniej i więcej. I, jak to często przypadkiem wychodzi, bardziej absurdalnie.

Polskie komedie przez lata cieszyły się dużą renomą wśród widzów, ale ostatnie dwie dekady, przepełnione identycznymi jak dwie krople wody komediami romantycznymi, zmieniły ten stan rzeczy. Dlatego każda udana produkcja tego typu jest sporym zaskoczeniem. Co sprawia, że „Czarna owca” bawi zamiast żenować?

Jak na nową francuską ekstremę „Chmara” jest za mało ekstremalna. Jak na animal attack jest w niej za mało ataków zwierząt. Chociaż Just Philippot ma coś do powiedzenia, to jego pełnometrażowemu debiutowi brakuje tożsamości.

„Vivo” być może przypadnie do gustu najmłodszym widzom, ale jako rozrywka dla całej rodziny na pewno się nie sprawdzi. Wygląda i śpiewa ładnie, ale starsi odbiorcy podczas seansu szybko zaczną ziewać.

Polacy rzucili się na „Nie uciekniesz od miłości”. I chociaż film trafił na pierwsze miejsce zestawienia najpopularniejszych tytułów dostępnych na Netfliksie w naszym kraju, równie dobrze mógłby podbić serca najwierniejszych widzów Hallmarka.

M. Night Shyamalan powraca z najbardziej absurdalną intryga, najgłupszymi rozwiązaniami fabularnymi i najgorszymi dialogami od czasów „Zdarzenia”. Albo „Kobiety w błękitnej wodzie”. Albo czegokolwiek, co zrobił między „Niezniszczalnym” a „Wizytą”.

Legendy o Królu Arturze doczekały się przez lata dziesiątków świetnych i słabych ekranizacji. Gdzie na tej liście plasuje się „Zielony Rycerz. Green Knight”? Produkcja poświęcona siostrzeńcowi króla Gawainowi to zjawiskowo piękne fantasy, ale gubi gdzieś po drodze i epickość, i pociąg oryginału.

„Ostatni najemnik” tak usilnie stara się być cool, że... wychodzi mu to naprawdę nieźle.

„Wyprawa do dżungli” przypomina, jak wielką frajdę może dać oparta na znanych nam schematach wycieczka w egzotyczne rejony z charyzmatycznymi bohaterami, goniącymi ich niemieckimi żołnierzami, odrobiną mistyki i dużą dawką humoru.

Netflix jest fanatykiem polskich filmów o MMA. „Underdoga” w nim nie znajdziemy, ale „Fighter” od dłuższego czasu gości w jego bibliotece. Platforma postanowiła więc wzorować się na tych produkcjach i tak powstał „Bartkowiak”.

„Ostatni list od kochanka” to nowa adaptacja jednego z bestsellerów Jojo Moyes, a odpowiada za nią platforma Netflix. Zapowiadało się kiepsko, wyszło... nie najgorzej.

Pasażerowie zamknięci w samolocie na wysokości tysięcy metrów, terroryści i... wampirzyca? Absurdalny koncept Netflix zmienił w całkiem dobry film. „Krwawe niebo” to bardzo miłe zaskoczenie.

Najbardziej fascynujący i tajemniczy bohater linii zabawek Hasbro, staje się w swoim solowym filmie zwyczajnym protagonistą B-klasowych akcyjniaków. Nie dość, że się rozgadał, to jeszcze nie walczy za dobrze.