Ta produkcja odstraszy nawet umarlaka. Recenzujemy dostępny na Netfliksie serial „Black Summer”

Zombie w popkulturze od dekad mają się bardzo dobrze, choć gatunek równie dobrze mógłby umrzeć po „Nocy…”, „Świcie…” i „Dniu żywych trupów”, a i tak byłby spełniony. George Romero wycisnął z konwencji co tylko się dało, zostawiając światu spuściznę, z której do dziś czerpią garściami kolejne pokolenia twórców. Czasami wychodzi to lepiej, a czasami gorzej. „Black Summer” nie podpada pod żadną z wymienionych kategorii, bo robi to po prostu fatalnie. Poza dopuszczalną skalą.

I to w zasadzie tyle. W pierwszym odcinku widzimy sceny, w których ludzie w popłochu wybiegają z mieszkań, aby dostać się do jednej z wojskowych ciężarówek i wraz z mundurowymi udać się w miejsce mające być bezpiecznym schronieniem. Oczywiście nie każdemu to się udaje. Rodziny zostają rozdzielone, niektórzy giną, inni ocierają się o śmierć. Chaos.

W tym trwającym zamieszaniu poznajemy głównych bohaterów. Zbieranina najróżniejszych typów, od zbyt łatwowiernych staruszek, po nieuginających się przed nikim i niczym zabijaków. Rzeczą oczywistą wydaje się, że połączą się oni w grupki i będą wspólnie walczyć o przetrwanie, po drodze podejmując trudne decyzje, które nierzadko przeczą moralności. Strzelenie żywemu trupowi prosto w czaszkę to nic w porównaniu z tym, z czym będą musieli się zmierzyć.

Słynny serial AMC, jak bądź początkowo wydawał się czymś naprawdę świeżym, tak z sezonu na sezon poziom produkcji zaczął coraz bardziej spadać. „Black Summer” czerpie z „The Walking Dead”, ale z tego schyłkowego momentu. Bierze od swojego starszego brata bliźniaka wszystko to, co najgorsze i próbuje spleść w całość.

Wymyślenie czegoś odkrywczego w gatunku fabuł o zombie, to rzecz niełatwa, ale odtwórstwo „Black Summer” jest nieznośne. Nie bez powodu zresztą skasowano dostępne na Netfliksie, a stworzone przez Syfy, „Z Nation”. Skądinąd znajomość wspomnianego serialu-matki nie jest konieczna do zrozumienia „Black Summer”. To dwie różne produkcje różniące się m.in. samą atmosferą. „Z Nation” było podane z przymrużeniem oka, podczas gdy prequel jest śmiertelnie poważny.

To tak naprawdę zlepek przemieszanych ze sobą motywów. Bohaterowie ukrywają się, uciekają, walczą, rozmawiają. Później tylko powtórzyć całą tę sekwencję czynności i tak do znudzenia. Może od czasu do czasu twórcy rzucą widzowi nieco bardziej smakowity fabularny kąsek, ale i tak wonie od niego schematyczną zgnilizną. „Black Summer” nie dostarcza za grosz dramatyzmu, nie czuć w tym ciężaru. Nawet potyczki z zombiakami (te swoimi zdolnościami przywołują obraz umarlaków z „28 dni później”) nie podnoszą za bardzo ciśnienia. Seans sprawia raczej, że puls widza zanika. To już lepiej od razu położyć się w grobie.