MTV ogłasza koniec nostalgii za latami 80. i 90. Przypomnij sobie największe przeboje kolejnej dekady

Początek lat 2000 to schyłek ery boysbandów, ale N’ Sync, dowodzony przez Justina Timberlake’a, wówczas z makaronowymi włosami, załapali się na ogromny sukces rzutem na taśmę. Trzeba przyznać, że kawałek ma wpadający w ucho refren, który zresztą całkiem niedawno stał się nieoficjalnym viralowym hymnem miesiąca Maj w sieci. Internauci bowiem słyszeli jak panowie śpiewają „It’s Gonna Be May”. Na plus trzeba też zaliczyć ciekawą formułę klipu, którego bohaterami lalki w sklepie z zabawkami.

Niewiele było kawałków w pierwszej połowie dekady lat 2000, które były grane w radiach czy telewizjach muzycznych co It Wasn’t Me. Melodyjna mieszanka R&B z reagge w dodatku z przymrużeniem oka okazała się strzałem w dziesiątkę. A sam klip do tego kawałka to kwintesencja początku lat 2000.

Nieformalny hymn Polski dobitnie przypominający o tym, że od lat niewiele się w naszym kraju zmieniło i niewiele się prawdopodobnie zmieni. Świetny tekst, rymy, dobry beat – czego chcieć więcej od rzetelnie zrobionego hip-hopu?

Nickelback ledwo co się pojawili na scenie i od razu wywołali zamieszanie. Utwór How You Remind Me nie schodził z list przebojów. I to do tego stopnia, że szybko ludzie mieli go dość, ale chyba masochistycznie słuchali dalej. Z perspektywy czasu jednak wypada docenić ten kawałek jako prostą i porządną soft-rockową balladę. Szczególnie, że w latach późniejszych Nickelback uraczy słuchaczy o wiele gorszymi dokonaniami.

Pomiędzy kiczowatymi popowymi gumami do żucia, zyskującym na sile hip-hopem i nu-metalem pojawiła się niepozorna dziewczyna z fortepianem i zachwyciła cały świat. Fallin Alicii Keys to wyrafinowany i bezpretensjonalny soul, który po dziś dzień nie zestarzał się nawet o nutkę. Takie kawałki pojawiają się, przy dobrych wiatrach, raptem raz na kilka lat.

Rozmawiając o Hollaback Girl od boskiej Gwen Stefani, często zapominamy o tym, że temu kawałkowi zawdzięczamy globalną lekcję przeliterowania słowa „Bananas”. Kto więc twierdzi, że muzyka pop nie może także edukować młodzieży, niech zamilknie na zawsze. Jest to również ciekawa mieszanka hip-hopu i muzyki dance, aczkolwiek oparta w większości na interesującym, minimalistycznym rytmie bębnów. Z pewnością jeden z bardziej wyróżniających się w tle utworów pop tamtych czasów.

Jeśli jest jakiś polski kawałek, który mógł wpłynąć na liczbę zdrad w związkach tudzież rozwodów, to byłby to bez wątpienia Lepszy model. Choć bez wątpienia tekst tej piosenki jest absolutnie uniwersalny. Są ludzie, którzy do dziś nucą ją sobie przy podejmowaniu decyzji o zakupie nowego samochodu czy pralki. Poza tym jest to naprawdę sprawnie zaaranżowany i przyjemny w odsłuchu numer pokazujące, że raz na jakiś czas polscy twórcy potrafią w R&B.

Jeden z najważniejszych (i według wielu najlepszych) kawałków w historii polskiego hip-hopu. To numer, na którym wychowało się całe pokolenie. Kawał historii i dla wielu wieczna legenda.

To bez wątpienia jeden z najlepszych popowych kawałków pierwszej dekady XXI wieku. Więcej, utwór ten zdefiniował pop na nowe tysiąclecie! Timberlake i Timbaland (podobieństwo nazwisk i ksywek chyba przypadkowe) okazali się duetem idealnym dostarczając słuchaczom muzykę rozrywkową, która z jednej strony łatwo wpada w ucho, ale z drugiej nie jest banalna.

Mikstura R&B i prostego popu w najlepszej odsłonie, który wprowadził ten gatunek w XXI wiek. To też schyłek działalności grupy Destiny’s Child, która kilka lat później przestanie istnieć, a na „polu bitwy” pozostanie Beyonce, która z kolei zostanie jedną z największych gwiazd na planecie.

Jeśli raz usłyszeliście ten kawałek, a jeśli byliście w pełni świadomości na początku lat 2000, to znacie go zapewne na pamięć. W porównaniu z dzisiejszymi utworami z tego gatunku hip-hop/R&B sam kawałek jak i klip do niego są rozczulająco niewinne i… spokojne. Swoją drogą – co się stało z Nellym?

Sentymentalny pop-rock nigdy nie był super mocną domeną polskiej muzyki. Aż przyszły Wilki i pokazały, jak to się robi. I to jeszcze w czasach przed globalną popularnością Kings of Leon. Urke to idealny popowy numer w średnim tempie – gdyby tylko miał szansę zaistnieć na świecie, to mógłby zrobić jeszcze większą furorę.

Na swojej debiutanckiej płycie Monika Brodka udowadniała, że jest w stanie wprowadzić powiew świeżości do rodzimej muzyki pop. Ile bowiem znacie radiowych przebojów ze skrzypcami jako jednym z wiodących instrumentów? Cała aranżacja tej piosenki jest niebanalna, jeśli chodzi o utwory popowe.

Droga młodzieży. Popatrzcie, posłuchajcie. Tak się robi białe rapsy. Wirtuozeria rymów miesza się tu z kapitalnymi tekstami oraz mruganiem oka do słuchacza. Szczególnie jeśli słuchacie Without Me w wersji teledyskowej, która całymi garściami czerpie z symboli popkultury i korzysta z poetyki komiksowych kadrów. Do dziś się ten klip praktycznie nie zestarzał.

Nieformalny hymn windykatorów oraz, w niektórych sytuacjach, Urzędu Skarbowego. Dziwię się szczerze, że ten kawałek nie zrobił międzynarodowej kariery. To popowo-klubowa perełka, która nawet i dziś obroniłby się na większości parkietów. Jest w nim jednocześnie coś energetycznego i uspokajającego.

Młodzież może nie pamiętać, bo i sam Akon jakoś zniknął z radarów masowej uwagi. Tym niemniej Smack That, pomimo faktu, że jest kawałkiem strasznie monotonnym i irytującym, to na tyle skutecznie wwiercił się w ludziom w głowy, że są tacy, którzy do dziś się z nim nie rozstali.

Umbrella to bez wątpienia jeden z największych przebojów pop XXI wieku, a może i nawet wszech czasów. To też prawdziwy początek międzynarodowej sławy Rihanny, która od tamtej pory stała się megagwiazdą. A wszystko za sprawą hipnotyzującego refrenu, który po polsku brzmiałby: „Parasolka, olka, olka…”.

Tym kawałkiem Katy Perry rozpoczęła niemałą rewolucję obyczajową, dołączając do wcześniejszego pocałunku na scenie Britney Spears i Madonny. A sam kawałek, cóż, banalny, ale wżerający się w pamięć, jak większość tworów mistrza popowych szlagierów Maxa Martina.

I kolejny utwór, którzy otworzył drogę do ogromnej kariery jego wykonawczyni. Lady Gaga jednak okazała się być Madonną XXI wieku. W pewnym momencie była największą gwiazdą na planecie, co w dzisiejszych czasach nie jest wcale takie łatwe do osiągnięcia. Gaga w pewnym momencie stała się żywą emanacją całej nowoczesnej popkultury.

Początek lat 2000 to nie był zły okres dla polskiego popu. Może nie był zbyt oryginalny, bo cały czas czerpiący garściami z amerykańskiego R&B i soulu, ale nie brakło w tym wszystkim świadomych wykonawców, którzy sprawnie te motywy wykorzystywali. Do tego Ania Dąbrowska jest kolejnym przykładem na to, że programy typu talent show mogą mieć jakąś wartość i ubogacić polską scenę muzyczną.

Prawdopodobnie najpopularniejszy (i przez niektórych najbardziej znienawidzony) imprezowy kawałek końca pierwszej dekady XXI wieku. Jednocześnie jest to też jeden z ostatnich hitów The Black Eyed Peas, którzy niedługo później zrobili sobie kilkuletnią przerwę, a następnie wrócili po latach do swoich hip-hopowych korzeni, jednak bez powtórzenia sukcesu ich bardziej popowych kawałków.

Można zrobić dobry kawałek taneczny, bez poczucia żenady i obcowania z kiczem? Można. Niezawodna Kayah dostarczyła nam utwór tyleż samo rozrywkowy, co dosadny w swoim przekazie.

Timbaland był bez wątpienia jednym z najważniejszych producentów kompozytorów muzyki pop na początku lat 2000. Niemalże każdy artysta, który rozpoczynał z nim współpracę mógł być pewien, że dostarczy on superprzebój. Tak też było w przypadku Nelly Furtado i kawałka Say It Right. Ciekawy beat przewodni, który jest znakiem rozpoznawczym Timbalanda oraz świetny wokal i znakomity refren sprawiają, że do dziś się ten utwór nie zestarzał.

Na ten duet wszyscy czekali, nawet jeśli tego jeszcze nie wiedzieli. Krzysztof Krawczyk z Edytą Bartosiewicz dali Polsce i światu wspaniałą i poruszającą balladę, której melodia i słowa na dłużej zostają w pamięci. Tak się robi przeboje z klasą.

A pamiętacie jak Paweł Kukiz był gwiazdą muzyki, a nie zagubionym politykiem? To były jednak lepsze czasy. Jego duet z Janem Borysewiczem w piosence Bo tutaj jest jak jest, to klasyczna formuła power-ballady rockowej. Niewiele takich powstało od lat 80., tak więc jej sukces nie jest wcale taki nieoczywisty.

Tym kawałkiem Kanye West przedstawił się globalnej publiczności na olbrzymią skalę. A procenty z tego sukcesu zbiera do dziś. Można by wręcz rzec, że był to pierwszy krok przy całkiem możliwej prezydenturze Westa w 2024 roku. W tle charakterystyczne dźwięki autorstwa Daft Punka stworzyły ze Stronger pierwszorzędny futurystyczny hip-hop.

Z pewnością dla fanów rockowej przeszłości Chylińskiej jej wolta w stronę tanecznego dance-popu była szokiem, ale wydaje mi się, że cała reszta przyjęła ją z otwartymi ramionami i uszami. Nie mogę cię zapomnieć to jeden z tych przebojów polskiego popu, który przeszedł do annałów tego gatunku nad Wisłą.