Seriale zasługują dziś na wielkie, kinowe pokazy

Świat kina wywrócił się do góry nogami. Na srebrne ekrany trafiają bardzo często strasznie liche produkcje niewarte wyświetlania dla sali pełnej widzów, a majstersztyki stacji telewizyjnych i serwisów VOD można obejrzeć tylko na ekranie telewizora, komputera, tabletu albo, co gorsza, smartfonu.

Seriale swego czasu uważane były za poślednią rozrywkę. Nie uznawano ich za sztukę, lecz rozrywkę niskich lotów dla mas. To zasłużona opinia, gdyż telewizje i kablówki, zdominowane przez telenowele i niskobudżetowe produkcje, nie miały widzom nic ciekawego do zaoferowania - nie to co Kino, przez duże K.

Te czasy już minęły. Już takie hity jak Prison Break i Lost, a wcześniej dreszczowce pokroju Z Archiwum X i Twin Peaks pokazały, że jednak można nadal robić dobrą i absorbującą widza telewizję. Później w telewizyjnym świecie zaczęły pojawiać się znane nazwiska i ruszyło to z kopyta.

Dziś informacje o tym, że nazwiska z pierwszych stron gazet decydują się na udział w serialu nikogo nie dziwi - zarówno jeśli mówimy o odtwórcach głównych ról, jak i o reżyserach i scenarzystach. Tak przecież przestało dziwić, że zdawałoby się poważni aktorzy markują swoimi nazwiskami produkcje o superbohaterach ubranych w obcisłe wdzianka.

Tak jak jednak Iron Man i Kapitan Ameryka do spółki z Deadpoolem szturmem wzięli Hollywood, tak seriale zadowalają się ciągle małymi ekranami. Zupełnie niesłusznie! Pojedyncze odcinki produkcji od HBO i Netfliksa potrafią mieć większy budżet i skupiać większy kapitał talentu, niż kilka filmów wyświetlanych aktualnie w kinach razem wziętych.

Oglądanie telewizji w domu niesie za sobą spore ryzyko. Znacznie trudniej utrzymać uwagę przed ekranem, który może wyświetlać powiadomienia z Facebooka, niż w zaciemnionej na sali kinowej. Korzystanie z serwisów VOD niesie za sobą ryzyko spadków jakości transmisji, zerwania połączenia itp. To skutecznie psuje radość z oglądania - HBO GO w ten sposób zepsuło mi finał Detektywa.

Oczywiście nie każdy serial jest sens oglądać w kinie. Sam śledzę sporo produkcji, które mogę oglądać jednym okiem przy myciu naczyń bądź innych domowych sprawunkach i nie martwić się, że coś mi umknie. Są jednak perełki, dla których - ze względu na poziom realizacji - te małe ekrany w domu to nieco za mało. Niestety seriale w kinie to nadal tylko ciekawostka.

Na kinowym ekranie widziałem między innymi wstęp do animacji Star Wars: The Clone Wars, świąteczny odcinek serialu Sherlock, pilota Westworld, jeden z istotniejszych odcinków Gry o tron, najnowszy Legion i jeden z ostatnich odcinków The Walking Dead. To zupełnie inny poziom odbioru treści, niż podczas oglądania tego samego materiału na telewizorze lub monitorze komputera.

Tego typu produkcje aż proszą się o taki sposób prezentacji. Dziwi mnie, że stacje telewizyjne nie organizują więcej takich pokazów - nie tylko limitowanych, na specjalne zaproszenie dla małej grupy fanów, ale przy każdej głośniejszej premierze. Znacznie łatwiej dać się wkręcić w taki np. Westworld, jeśli pierwszy odcinek obejrzy się na kinowym ekranie.

Status quo rynku rozrywkowego wideo udało się w ostatnich latach odwrócić. Nie tylko seriale stały się mainstreamowe, ale też zaczęto traktować je jako poważne medium. Aktorzy i reżyserowie nie uznają przejścia do telewizji jako końca kariery, a jako naturalną ścieżkę rozwoju.

Netflix zaproponował nowy sposób dystrybucji treści wideo. Nadal nie jestem przekonany, czy "binge watching" to przyszłościowy trend i czy wypuszczanie całego sezonu jednocześnie faktycznie jest lepsze dla widza, niż udostępnianie jednego odcinka tygodniowo przez kilka tygodni, ale ludzie to naprawdę lubią.

Otwartym pozostaje pytanie, czy i kto pierwszy zacznie eksperymentować z puszczaniem seriali w kinach na szerszą skalę. Trochę na to liczę, bo jednak nawet najlepsze kino domowe nie zastąpi sali kinowej ze wszystkimi jej zaletami (obraz, dźwięk) i wadami (niereformowalni użytkownicy smartfonów i pożeracze popcornu), które budują niepowtarzalny klimat.