Horrory

Jasna cholera! Nigdy nie sądziłem, ze coś może mnie aż tak przestraszyć! Szczerze mówiąc, dawno straciłem już w to nadzieję. Wiele miesięcy temu doszło do mnie, że nigdy nie poczuję już tej adrenaliny oglądając horrory. Już nigdy nie będę odwracał się niepewnie w sali kinowej, nie będę sprawdzał pustej łazienki w domu ani otwartej, skrzypiącej szafy w pokoju. Po obejrzeniu RECA moje poglądy wylądowały boleśnie na głowie. Jeżeli każdy horror będzie wyglądać tak jak ten, jako amator gatunku zejdę z tego świata bardzo szybko. REC to produkcja, która przyprawiła mnie o palpitacje serca, jakich dawno nie miałem.

Polscy fani survival horrorów mają naprawdę ciężko na tym ziemskim padole. Nie każdego stać na konsolę nowej generacji, a to właśnie na X360 i PS3 można zagrać w najlepsze pozycje gatunku. Brak też jakiegokolwiek zainteresowania ze strony polskich wydawców - świetne horrory omijają rodzimy rynek szerokim łukiem (śmierdzimy?). Kiedy przestałem już walić głową w biurko z rozpaczy, kiedy po raz siedemnasty skończyłem Silent Hill 4 ze łzami żałości, dotarło do mnie, że oto w końcu pojawiło się światełko w tunelu. Pojawił się bowiem ObsCure 2 i, ku mojego ogromnemu zdziwieniu (zmieszanym ze spazmami szczęścia), trafia również na PC.

Opowiadanie w formie pisemnej rozpoczęło ewolucję w XIX wieku. Głównymi przedstawicielami tego gatunku są m.in. Nikolai Gogol w Europie i Nathaniel Hawthorne w Stanach Zjednoczonych. Jednakże chciałbym się skupić na amerykańskim rozwoju. Edgar Allan Poe w 1846 roku napisał esej pt. The Philosophy of Composition, w którym twierdził, iż opowiadanie nie powinno być długie i powinno się je przeczytać w 2-3 godziny. Ta iście matematyczna precyzja miała swoje głębokie uzasadnienie. Historie Poe'a były napiętnowane mrocznym, gotyckim klimatem, więc jeśli czytelnik chciał odczuć tę atmosferę, to nie mógł się oderwać i musiał przeczytać opowiadanie "za jednym zamachem". Filozofię przekazywaną w tym eseju można bez problemu przeszczepić na współczesny grunt, co pomoże dokonać analizy niektórych krótkich utworów.

XXI w. przyniósł fanom filmów grozy liczne zniesmaczenia, żenujące obrazy nie mające wiele wspólnego ze słowem "horror". Hektolitry krwi rozbryzgującej się na szybie kamery to niestety częstszy widok niż sensowna, klimatyczna fabuła. Na tej fali ukształtowało się sporo tytułów pokroju Teksańskiej masakry piłą mechaniczną czy Hostel, o których można powiedzieć wiele, ale na pewno nie to, że straszą (co prawda znajdą się zwolennicy i takiego kina, jednak moje odczucia są negatywne). Tak też dzieje się w przypadku filmu Zew Krwi - produkcji, o której nie pamiętałem na 10 minut po seansie…

Gier reprezentujących gatunek horrorów pojawia się coraz mniej. Nie mówię tutaj o tytułach pokroju F.E.A.R., które faktycznie zawierają elementy grozy, jednak trzeba je wygrzebywać spod grubej warstwy akcji i strzelaniny. Jakiś czas temu pojawił się produkt traktujący o mitologii wykreowanej przez świetnego pisarza, H.P. Lovecrafta - Call of Cthulhu. Była to gra jak dla mnie wyjątkowa - dokładnie tak powinny być prezentowane horrory w pierwszej osobie (mówię o pierwszej połowie CoC, wraz z wprowadzeniem broni palnej atmosfera pęka jak bańka mydlana). Dziełem nieco podobnym była debiutancka produkcja studia Frictional Games, Penumbra: Overture. Po roku od premiery, twórcy raczą nas kontynuacją - na niej się dzisiaj skupimy.

The brothers Pang have made it to Hollywood. Although their "The Messengers" wasn't a great success, American producers gave them a credit of doubt. Now they are working on the adaptation of a comic series "The Darkness" and on filming their own short story entitled "Bangkok Dangerous". Before this era, the siblings produced many of horror flicks in Asia. They are best known for "The Eye", but their most appreciated movie was "Abnormal beauty". In Poland, IDG released a high budget production that is said to be one of their best movies.

It is said that Stephen King is the best author of horror fiction. His novels and short stories are one of the most commonly read books in the whole world. What is more, not only do they convince people to begin their journey in this genre, but also make them more interested in reading, as a whole. Additionally, stories made up by King are very often transformed into movies. Just think about The Shining, Dolores Claiborne or Kathy Bates unforgettable role in Misery. The movie adaptation process of King's stories is still moving onward. In America, Stephen King's The Mist had its first night and in Poland, the big screens show 1408

Swego czasu miałem manię czytania książek Grahama Mastertona. Spod jego pióra wyszło sporo dość ciekawych horrorów. Problem zaczął się, gdy zwróciłem uwagę na to, że są strasznie schematyczne. To, co mnie mocno raziło to fakt, że problem pojedynczego człowieka, jakaś mała zjawa widziana w nocy czy odradzający się indiański szaman, ostatecznie zawsze okazywały się być zagrożeniem dla całego świata. Niestety, dość podobnie jest przy książce Dusana Fabiana "Rytuał". Ale po kolei...

31 października na prawie całym świecie obchodzone jest święto Halloween. Dzieci przebierają się w wymyślne stroje i wychodzą na ulice, by zbierać słodycze z hasłem "trick or treat" na ustach, a dorośli urządzają pijackie bale przebierańców. W Polsce świętowanie tego dnia jest przede wszystkim bojkotowane przez kler i szkolne katechetki, którzy tłumaczą swój sprzeciw pogańskimi korzeniami tych obchodów. Inne grupy społeczne uważają, że nie potrzebujemy kolejnego elementu amerykanizującego polską rzeczywistość (warto tu przypomnieć, iż Halloween jest świętem irlandzkim). Mimo takich protestów, możemy pójść śladem naszych znajomych zza oceanu i zamiast przebieranki czy przyjęć wybrać specjalny seans filmowy w kinie. W ten dzień Kino Świat proponuje nam remake klasyki gatunku, czyli pierwszej części z serii "Halloween".

Uwaga, teraz będzie truizm - do kina chodzimy po rozrywkę. Tzw. kino ambitne jest dobre dla garstki niedowartościowanych krytyków. Obrażony? Nie czytaj dalej, Planet Terror nie jest dla ciebie.

Sprawa z nowym dzieckiem Monolithu jest bardziej zagmatwana niż się wydaje. Otóż, studio odpowiedzialne za pierwszego F.E.A.R.-a nie ma praw wyłącznie do tytułu, a do całej reszty - już tak. Sierra/Vivendi, posiadając prawa do nazwy pierwszej części "strachu", zleciło Timegate studios - twórcom pierwszego oficjalnego dodatku do dzieła Monolithu - zrobienie drugiego, tym razem już w pełni samodzielnego, niewymagającego podstawki, pod nazwą Perseus Mandate (premiera na dniach). Natomiast ojcowie Shogo, AvP2 czy NOLF-a grzebią przy pełnoprawnej kontynuacji F.E.A.R-a, o tytule innym, ale brzmiącym dumnie i tajemniczo: Project Origin.

Survival horror. Większość graczy z pewnością słyszała ten termin, a jeszcze większa ilość tychże zapoznała się choć z jednym tytułem tego gatunku. Resident Evil, Silent Hill. Grałeś? Z pewnością. A jeśli nie - zagraj. Jednak nie o RE ani SH ma być ten tekst, tylko o Fearzone: Strefa 22.

Hollywood szykuje się na strajk. Trzy duże amerykańskie związki zawodowe (Screen Actors Guild, Writers Guild of America, West oraz Directors Guild of America) sprzeciwiają się polityce koncernowi handlowemu Producers Giuld of America. Strajk ma zamiar zlikwidować bieżącą manipulację honorariów autorskich zauważoną w sprzedaży filmów wydawanych nowymi medialnymi sposobami. Włącza się w to honoraria zarobione zarówno przez dystrybucję internetowych serwisów (np. iTunes), jak i sprzedaży płyt DVD. Związki sądzą, iż aktualny kontrakt jest już przestarzały i chcą go zmodernizować. Akcja protestacyjna ma się rozpocząć w czerwcu 2008 roku, kiedy stara umowa straci ważność. Od tego momentu, produkcja większości filmów stanie w miejscu. Dlatego większość zapowiedzianych hollywoodzkich obrazów jest kręcona "na szybko". Jednakże horror "Posłańcy", który możemy od niedawna oglądać w polskich kinach, uniknął napięcia przed-strajkowego, a sprawia wrażenie niedokończonego.

Według artykułu zawartego w tygodniku Variety Weekly, Hollywood ma już dosyć horrorów opierających się na krwawej jatce. W najbliższym czasie producenci zaoferują nam zmniejszenie ilości tego typu obrazów, głównie z powodu słabych wyników finansowych filmów "Hostel 2" i "Sadysta". Zamiast tego twórcy obiecują, że zwiększy się liczba "ghost stories" oraz "klimatycznych produkcji" o wampirach bądź wilkołakach. Oznacza to, że historie typu "Underworld", "Buffy" czy "Krew Jak Czekolada" pomimo, iż zbierają słabe recenzje, będą się ciągle mnożyły. "Zew Krwi", który zawitał do nas na początku sierpnia, jest horrorem z tej właśnie dziedziny.

Pamiętacie może film "Głosy" z Michaelem Keatonem? Opowiada historię wdowca, który twierdzi, że jego zmarła żona chce mu przekazać pewną wiadomość. Przepełniony dziwnym uczuciem obsesji, trafia na fanatyków i specjalistów od EVP (Electronic Voice Phenomenon), ułatwiających mu próbę kontaktu z małżonką poprzez wypożyczenie specjalnych sprzętów elektronicznych. Okazuje się, że z bohaterem chce się skontaktować większa liczba nieboszczyków. Ten banalny scenariusz, oparty na istniejącej w rzeczywistości technice, najwyraźniej przyciągnął do kin wystarczającą liczbę widzów, by twórcy pokusili się o nakręcenie sequelu.

Recently, Eli Roth was treated as an artist, whose controversial topic approach appeared to reach worldwide popularity. After his debut, "Cabin Fever", the critics called him the hope of contemporary horror movies. The film wasn't perfect, but it covered many schemes seen in the 70s and converged them with the 21st century visual representation of terror and fear. Since then, many doors have been opened to Roth. One of them had a label "hostel", which made him a specialist in presenting human tortures. The released film divided people in opinions, but also made the so-called "commercial gore" (sometimes called also "porno gore") popular again. Despite the various accusations towards the director, "Hostel 2" appeared in theatres.