Nawet jeśli czytałeś książki, sprawdź ten tekst. Przypominamy 2. sezon "Wiedźmina"

Uwaga, ten tekst zawiera sporo spoilerów!

3. sezon serialowego "Wiedźmina" ma być bliższy książkom - w przeciwieństwie do poprzedniej odsłony, która znacząco różniła się od materiału źródłowego. Siłą rzeczy spora część elementów fabuły nowej serii wyniknie bezpośrednio z wydarzeń pokazanych w sezonie 2. - jeśli zatem nie pamiętacie ich zbyt dobrze, w głowie macie przede wszystkim fabułę książek Andrzeja Sapkowskiego, a mimo wszystko planujecie zmierzyć się z "trójką", możecie potrzebować pomocy. Z okazji premiery pierwszej części kolejnego sezonu, podsumowujemy dotychczasowe serialowe wydarzenia i przypominamy najważniejsze fakty.

Ciri, dziecko Starszej Krwi, stała się najbardziej pożądaną istotą na Kontynencie. Przekonany, że Yennefer zginęła w bitwie pod Sodden, wiedźmin Geralt z Rivii skupia się na zapewnieniu księżniczce bezpieczeństwa - wierząc, że połączyło ich przeznaczenie, chroni dziewczynę przed ludźmi, potworami i demonami.

Wiedźmin i Dziecko Niespodzianka spotykają czarodziejkę Tissaię de Vries, która twierdzi, że Yennefer nie żyje. Tymczasem magiczka z Vengenbergu po bitwie została schwytana przez Fringillę, która walczy po stronie Cesarstwa Nilfgaardu. Po wygenerowaniu morza płomieni, dzięki którym Północ odniosła zwycięstwo, Yennefer traci swoje moce.

Tymczasem Geralt, mimo głębokiego żalu, skupia się na Ciri - prowadzi dziewczynkę do najbezpieczniejszego jego zdaniem miejsca, czyli Kaer Morhen, Wiedźmińskiego Siedliszcza. Po drodze bohaterowie spotykają wampiryczną istotę, Bruxę, którą zabójcy potworów udaje się pokonać.

Tymczasem Cahir, nilfgaardzki dowódca, po Sodden został pojmany przez wspomnianą Tissaię. Kobieta przesłuchuje szlachcica i próbuje wydrzeć z niego informacje. W końcu Yennefer, której udało się wydostać z niewoli, dociera na spotkanie magów - Tissaia radzi jej, by pozostała niezauważona. Rzecz w tym, że znany z 1. sezonu Stregobor zarzuca ukochanej Geralta, że została szpiegiem Cesarstwa - by udowodnić, że tak nie jest, Yen ma zamordować Cahira na oczach władców Północy. Podejrzewając pułapkę, czarodziejka uwalnia Nilfgaardczyka i wraz z nim ucieka - wszystko to w jednej z najbardziej niedorzecznych scen w historii tego serialu.

Uciekinierka spotyka na swej drodze Jaskra, barda i poetę, który wciąż ma żal do Geralta - dawni przyjaciele nie widzieli się od dłuższego czasu. Artysta i wiedźma planują połączyć siły i pomóc elfom w ucieczce z Redanii, jednak zostają zatrzymani. Na chwilę przed egzekucją Yen inkantuje zaklęcie, które pamięta z wizji o dziwnej chacie bez drzwi. Zaklęcie przenosi ją właśnie do tej chaty, gdzie bohaterka spotyka Voleth Meir - demona pod postacią staruszki. Voleth mówi, że Yennefer może odzyskać zdolności magiczne, jeśli tylko schwyta Ciri i dostarczy ją do Cintry. 

Ciri w pocie czoła trenuje w Kaer Morhen pod okiem wiedźminów. Gdy zostaje ranna, z miejsc, na które skapnęła jej krew, zaczynają wyrastać fioletowe kwiaty. Wówczas zabójcy potworów wysnuwają teorię, że potężna krew księżniczki mogłaby zostać wykorzystana do stworzenia większej liczby wiedźminów.

Lwiątko z Cintry ma dziwne wizje - coś wzywa ją do lasu. Gdy wraz z Geraltem zostają zaatakowani przez groźne stwory w okolicy Siedliszcza, wiedźmin dochodzi do wniosku, że dzieje się coś dziwnego. Szukając wyjaśnienia tych ataków, białowłosy spotyka się z czarodziejem Istreddem.

Tu wraca temat Koniunkcji Sfer, czyli wydarzenia sprzed wielu, wielu lat. Była to katastrofa, która otworzyła przejścia i połączenia między różnymi światami. Na Kontynent przenikały wówczas niespotykane wcześniej zjawiska i przedostawały się żyjące w niezliczonej ilości obcych i dalekich miejsc istoty. Z powieści dowiadujemy się, że Koniunkcja wiązała się ze zwiększeniem sił Chaosu. W związku z tym przywiodła ona na Kontynent również potwory. Serial „Rodowód krwi” pokazał tymczasem, że za Koniunkcję odpowiada garstka zbuntowanych, żądnych władzy elfów (a przede wszystkim - jeden elfi mag) oraz monolity.

W tym momencie musimy cofnąć się do 1. serii. W 1. sezonie Cahir Mawr Dyffryn aep Ceallach odjeżdża z płonącej Cintry z porwaną księżniczką Cirillą. Dziewczynka używa wtedy kryjących się w niej głęboko pokładów Mocy i wydobywa z siebie przeszywający uszy krzyk. Jest on na tyle potężny, że stojąca w pobliżu stellacytowa wieża, podobno najstarsza na świecie, załamuje się i spada między nią i Nilfgaarczyka. Ziemia pod obeliskiem zapada się i powstaje olbrzymia wyrwa.

Czytaj także:

W 2. serii Geralt mierzy się z dziwnymi wersjami znanych mu potworów oraz z zupełnie nowymi istotami. Dochodzi do słusznego wniosku, że nowe mutacje muszą mieć związek z wydarzeniami z Cintry. Dlatego też, jak wspominałem wcześniej, z pomocą czarodziejkI Triss Merigold przenosi się do Istredda, który ma łatwy dostęp do omawianego terenu jako mag-archeolog współpracujący z Nilfgaardem. Mężczyźni udają się na miejsce katastrofy i po krótkich oględzinach potwierdzają wniosek Geralta, że to właśnie z wyrwy wychodzą nowe gatunki potworów, ale nie dlatego, że latami gnieździły się pod powierzchnią.

Wspomniane monolity to przekaźniki energii, które pozwalają na podróże między wymiarami. W wersji serialowej Koniunkcja nie sprawiła, że różne światy się połączyły, a jedynie zderzyły i ponownie rozdzieliły; potwory wykorzystały obeliski jako bramy. To właśnie moce Starszej Krwi je przyzywają. Dlatego zmutowany leszy, a także nowe stwory określone przez netfliksowych twórców jako myriapod i czernobóg, zdają się polować właśnie na Ciri.

Po pokonaniu zagrożeń, Geralt i Ciri opuszczają Kaer Morhen i udają się do Świątyni Melitele. Stara przyjaciółka wiedźmina, kapłanka Nenneke, ma wziąć dziewczynkę pod swoje skrzydła. Również stwierdza, że Ciri to wyjątkowa księżniczka - w jej żyłach płynie bowiem Starsza Krew.

Wkrótce do świątyni przybywa również tropiąca Ciri Yennefer. Czarodziejka porywa dziewczynkę, podczas gdy wiedźmin odpiera atak maga-renegata Rience’a i jego siepaczy, pracujących dla tajemniczego zleceniodawcy. Ten ktoś również chce schwytać księżniczkę - podobnie jak wiele innych stronnictw na Kontynencie.

Dopiero po ponownym spotkaniu z Jaskrem Geralt uświadamia sobie, że Yennefer prowadzi Ciri do Volet Meir, znanej również jako Nieśmiertelna Matka - demona, który żywi się bólem. Wiedźminowi udaje się wytropić czarodziejkę - wówczas zmusza ją do wypowiedzenia zaklęcia, które przeniesie ich do Voleth. Ta natychmiast przejmuje ciało Cirilli.

Demon w ciele dziewczynki wpada do Kaer Morhen, gdzie zabija wielu wiedźminów. Yennefer otwiera żyły, by zaoferować swoje ciało jako naczynie. Wraz z wiedźminem uwalnia Ciri z okowów opętania; krzycząc, dziewczynka otwiera portal, który umożliwia odparcie demona. Yennefer jest już w stanie uleczyć rannego wiedźmina - jej zdolności magiczne nieoczekiwanie wracają, a wszystko dzięki temu, że zdecydowała się poświęcić dla Cirilli. Tymczasem Tissaia poinformowała władców, że księżniczka żyje - zasugerowała też, że jej potężna krew czyni ją niebezpieczną dla całego świata. 

A zatem, choć jedno z zagrożeń minęło, Lwiątko z Cintry wciąż pozostaje w niebezpieczeństwie - zbyt wiele osób chce ją dopaść. Zjednoczona „rodzina”, czyli trio głównych postaci, musi mieć się na baczności. Tymczasem jedne z ostatnich ujęć 2. sezonu pokazują nam złowrogiego cesarza Nilfgaardu, Emhyra, który więzi Cahira i Fringillę za niewierność. Okazuje się, że Biały Płomień Tańczący na Kurhanach Wrogów to w rzeczywistości znany z 1. sezonu Dumy, Jeż, uznany za zmarłego ojciec Ciri.