Rozrywka.Blog

Wakacje mają to do siebie, że próżno szukać podczas ich trwania ciekawych premier. Czasem ciężko znaleźć nawet coś przeciętnego. Tak było zwłaszcza w tym roku. Dopiero pod koniec jeden z dystrybutorów zafundował widzom film, który można uznać za perełkę wśród tegorocznego lipcowo - sierpniowego repertuaru. Z jednej strony, wprowadzenie tego tytułu pod sam koniec wakacji nie rokuje w moim odczuciu wysokich obrotów finansowych, z drugiej jednak warto zwrócić na niego większą uwagę.

Przez ostatnie parę lat prawdziwych komedii wyszło może co najwyżej kilkanaście. I to wcale nie najwyższych lotów, produkcje te były mniej lub bardziej udane. Fun with Dick and Jane jest dość nowym filmem, bo swą premierę miał w roku bieżącym (mowa o Polsce). Miałem nadzieję, że wreszcie obejrzę sobie komedię na poziomie. Przynajmniej na to liczyłem. Fun with Dick and Jane (polski tytuł: Dick i Jane: Niezły ubaw) jest remakem filmu z roku 1977, muszę się przyznać, że starszej "wersji" nie widziałem, więc na porównania obu części nie macie co liczyć.

'Już za parę dni, za dni parę, sprzedaż domek swój i gitarę...', '...a wszystko to, by Vistę kupić, i nie wiem jak bez niej mógłbym żyć'. Możliwe, że w ten sposób będą zaczynać się reklamówki najnowszych Okienek kochanego przez 98% użytkowników Microsoftu. A czy zastanawiałeś się, co możesz otrzymać w przyszłości za swoje oszczędzone złotówki wraz z rewolucyjnym OS'em?

Michael Mann jest jednym z ciekawszych hollywoodzkich reżyserów, a jego dorobek jest wyjątkowo różnorodny - począwszy od kostiumowego "Ostatniego Mohikanina", przez trzymającą w napięciu "Gorączkę" na kameralnym "Informatorze" z Alem Pacino i Russelem Crowem kończąc. Jak dotąd potrafił umiejętnie tworzyć dobre kino rozrywkowe z aspiracjami na więcej. Właściwie wszystkie jego filmy łączy mistrzostwo warsztatowe i dobry, czy wręcz bardzo dobry poziom artystyczny. Początkiem jego prawdziwej kariery było stworzenie scenariusza do "Policjantów z Miami" oraz wyreżyserowanie innego serialu - "Crime Story". Można zatem powiedzieć, że zabierając się za reżyserię filmu z Colinem Farrellem i Jamie Foxxem, Mann wrócił do korzeni.

Czasami wędrując wśród półek w wypożyczalni dvd, nie możemy znaleźć nic ciekawego. Dział z dobrymi, europejskimi filmami jest ubogi, a cała reszta pokryta jest kinem hollywoodzkim, z którego społeczeństwo korzysta masowo. Faktem jest, że od czasu do czasu nawet przyjemnie jest obejrzeć film lekki, łatwy i przyjemny z dobrą obsadą, niekoniecznie pozytywnie przyjęty przez krytykę. Niezobowiązujące kino na jeden wieczór. Mimo to, Hollywood posiada również twórców, którzy starają się trzymać własnych pomysłów i realizować je tylko po własnej myśli. Niedawno, kiedy przechodziłem koło wypożyczalni video na mieście, na szybie zobaczyłem plakat filmu "Zostań" z doborową amerykańską obsadą. Dość mroczna stylistyka plakatu przyciągnęła mnie oraz spowodowała, że wypożyczyłem tę pozycję.

Na samym początku przyznam się bez bicia, że nie oglądam zbyt wiele kina azjatyckiego. Fakt, obejrzało się parę produkcji, które jakoś przeszły bez większego echa. W pewnym jednak momencie, natknąłem się na postać Kim Ki-Duka. Jest jednym z najsłynniejszych koreańskich reżyserów. Ma na swoim koncie niemały dorobek filmowy, mimo to zaledwie parę z nich znalazło się w Polsce. "Łuk" jest jednym z tych wyjątków, który w połowie lipca został wydany na dvd.

Zacznę może od dość znanej moim znajomym prawdy... Kocham Warcrafta. Zagrywałem się w niego od samiuteńkich jego początków. Od zawsze w napięciu wyczekiwałem na kolejne pokolenia tej wspaniałej rodziny "mikro-RTSów". Zasysałem wszelkie trailery, dema, tapety - wszystko co miało na sobie bliznę "cechu wojennego" i "obrączkę" Blizzarda... Tak jestem Fanem przez duże F. Nigdy nie spojrzałbym na jakiegoś klona. Nigdy. Nigdy nie mówi się nigdy...

"Od graczy dla graczy". "Za darmo". "Dla fanów, nie na sprzedaż". Jakże piękne są to słowa. A jeszcze bardziej niż cudowne - zapomniane. Płatne pluginy do Obliviona, wirtualne pieniądze do World of Warcraft, które można kupić na Allegro, czy bezpłatne patche, które możemy pobrać jedynie z płatnych serwerów. Oto typowe przykłady na to, że wyżej wymienione pojęcia są już, niczym dinozaury, zamierzchłą przeszłością. Lecz, czy w obecnych czasach, gdy gry to nie rozrywka, lecz biznes, możemy jeszcze liczyć na dobre, niekomercyjne dzieła? Ciężko w to uwierzyć, ale mimo wszystko tak!

Jarosław Grzędowicz już od dawna należy do czołówki polskich fantastów. I chociaż nie musi nikomu tego udowadniać, każda jego publikacja zdaje się mieć na celu jeszcze większe wzmocnienie tej pozycji. Tak jak artysta z każdym nowym dziełem powiększą swoją paletę umiejętności o nowe techniki, tak Grzędowicz z każdą kolejną powieścią rośnie w oczach poszerzając znaczenie słowa "doskonałe". Co prawda takie zachwalanie jest dosyć niezręczne, jednak w tym wypadku nie mam innego wyjścia.

Na rynku komputerowych samochodówek zapanowała ostatnio spora konkurencja. Niegdyś na tym polu liczyło się tylko Codemasters ze swoim Colin McRae Rally i TOCA, jednak brak konkurencji zaszkodził tej pierwszej serii, której ostatnia część była do przyjęcia tylko dla bezkrytycznych fanów serii i ludzi, którzy z rozrywką komputerową mają tyle wspólnego, że lubią uprzyjemnić sobie pracę w Excelu krótkimi przerwami na grę. Bardziej hardcorowi gracze zarzucali serii zbytnie uzręcznościowienie charakteru gry, zmniejszenie poziomu trudności, zminimalizowanie różnic pomiędzy samochodami i brak rozbudowanego garażu. W tym właśnie momencie na rynku samochodówek pojawili się dwaj nowi gracze: SCi i polski Techland.

"Kane & Lynch". Gdy pierwszy raz usłyszałem ten tytuł myślałem, że to jakaś kolejna gra w świecie Nosgoth (swoją drogą święcie myślałem, że to pomyłka w nazwie i powinno być "Kain & Lynch"), coś, co miało zastąpić słabiuteńkiego Defiance'a. I przez chwilę takie właśnie przeczucie mnie ogarniało. Zwłaszcza, że Eidos Inc. (jeden z moich ulubionych wydawców) okazał się sygnować swym logo ową produkcję. Jakże miło zaskoczył mnie też fakt, iż deweloperem "Kane & Lynch" jest nie kto inny jak, kultowa dla mnie, ekipa IO Interactive.

Jeśli sądzisz, że w dobie głupawych i efekciarskich gier, dowcipne i inteligentne produkcje zanikły, to niezawodny znak, że jesteś głupolem! Al Lowe, a więc twórca postaci Larry'ego Laffera, (do którego dziwnym zbiegiem okoliczności jest fizycznie dość podobny), a dokładniej sześciu części jego przygód, wyłączając tą nieistniejącą, czwartą, szykuje nam wielki come back.

Dinozaury atakują szybkim lotem z filmem klasy C, krew się leje litrami, w rolach głównych znane osoby (niekoniecznie aktorzy), parę nowych twarzy i prosta do bólu fabuła... Czy tak ma wyglądać przyszłość kina z żywymi (i stymulującymi naszą wyobraźnię) prehistorycznymi bestiami? Czy film ma sprawić, że zaczniemy się bać nieba? Czy może nie doceniamy tej taniej produkcji? Wszystko zaraz się wyjaśni...

Kobiety tak trudne są do przejrzenia, ponieważ każda z nich stanowi wyjątek od reguły. (Vittorio de Sica) A jednak jednemu specowi się to udało. A przynajmniej tak sądził. Alex "Hitch" Hitchens twierdził, że był w stanie doprowadzić do trwałego związku między każdym facetem i każdą kobietą. Lecz czy to jego perfekcyjne flirtowanie pozwoli mu zdobyć wybrankę serca? Czy uda mu się w tym samym czasie skojarzyć "beznadziejny przypadek" z piękną milionerką?

Ostatnimi czasy producenci gier serwują nam swoistą mieszankę produktów odgrzewanych, z kilkoma zaledwie nowymi pomysłami. Znajomość kuchni uczy jednak, że o ile część dań tak podanych może smakować, to większość po prostu traci swój subtelny aromat. Podobnież, danie często podawane (do znudzenia) po pewnym czasie jest w stanie obrzydzić humor nawet najbardziej wytrwałym smakoszom...

W dobie coraz szybszych komputerów, lepszych kart graficznych i ogólnego pościgu za coraz większymi osiągami twórcy gier komputerowych tworzą coraz ładniej wyglądające gry z nowymi wodotryskami graficznymi, ale zapominają o jednej ważnej sprawie... grywalności.

W czasach paranoi internetowej, dziennie "pączkujących" nowych odmian wirusów, coraz wymyślniejszych trojanów i zwiększającej się ilości spamu, pojęcia haker i cracker nabrały wysoce pejoratywnych znaczeń. Osoby określane tymi słowami, z jednej strony budzą podziw i rozpalają wyobraźnię wielu dzieciaków marzących o cyber-podbojach, z drugiej jednakże są potępiani tak przez ogół społeczeństwa, jak i organy ścigania. A mimo to osobiście darzę prawdziwych mistrzów tego, skądinąd dyskusyjnego, rzemiosła dużym szacunkiem. Nie oznacza to wszakże, że z równym pobłażaniem patrzę na domorosłych "hakierów"...

U niektórych osobników ciąg słów <ICA, Diana, Ballers> wywoła określone skojarzenie. U innych - nie. I wydaje się, wbrew wszelkiej logice, iż owoc współpracy 20th Century Fox i Eidosa nie jest "tardżetowany" na tych pierwszych. Mimo to, twórcy kinowi pewni są sukcesu swojej nowej produkcji przewidzianej na 2007 rok. Bazując na jednej z najbardziej grywalnych serii skradanek i strzelanek taktycznych, planują zrobienie "hit(man)u" (dla mas). Niewątpliwie pomoże temu tytułowi nazwisko zatrudnionego aktora.

Najnowsza odsłona serii Need for Speed, wspaniały klimat, ciekawa fabuła, piękne i drogie autka, policja... Wszystko to wskazywałoby, iż MW jest ukoronowaniem tyluletniej historii ścigaczy ulicznych. Niemniej jednak, wielu tak nie uważa. I muszę dumnie przyznać się, że i ja do nich należę. Podług opinii użytkowników ostatnim prawdziwym NFSem była część poświęcona porszakom. Ja jednak zaryzykuję stwierdzić, że ostatnim był Underground 2.

1,6 miliona sprzedanych egzemplarzy, tytuł gry roku przyznany przez prestiżowy PC Gamer, średnia ocen w Polsce przekraczająca magiczne 80% - Sacred choć nie zamieszał może na rynku PCtowych hack & slashy, nie był ani specjalnie innowacyjny, ani tak dobry jak nieśmiertelne Diablo 2, to jednak odniósł spory sukces. Złotej kury się naturalnie nie zarzyna (choć z kaczorem to już inna historia) i skoro tytuł uzyskał stosunkowo wysokie noty w prasie i sprzedał się tak, że programiści mogą wachlować się wysokonominałowymi banknotami, można spokojnie wziąć się za tworzenie sequela.

Na początku nie było nic, a potem z mroku… eeee… to już było, trza wynaleźć nieco oryginalniejszy lead. Może więc "Na początku był chaos". Też nihil novi. No dobra, ciężko coś ciekawego wymyślić w tej materii, więc wstęp będziecie sobie musieli sami dopowiedzieć. Trudno - cięcia budżetowe nie ominęły Playbacku, więc i my zaciskamy pasa.

- To nieprawda, że Bush nie lubi Hoop Coli - złośliwie pomyślał Igor Ivanowicz Pietrenko - On chyba nikogo nie lubi! Spojrzał przez prawe ramię i z satysfakcją odnotował fakt, że jego młodziutki boczny Boria Ostapowicz Wasiliew podążał za nim, niczym cień w swoim niemal bliźniaczym Su - 35 Super Flanker. To, co różniło obie maszyny było niewidoczne dla postronnego obserwatora. Samolot Igora tuż poniżej przedniej części owiewki miał wymalowane pięć gwiazd - dowód odniesionych zwycięstw. Maładiec - z ojcowską niemal czułością pomyślał o młodym pilocie - leci jak na defiladzie, będą z niego ludzie! Dobiegała 50 minuta lotu patrolowego nad południowym Uralem, gdy usłyszał to, czego nie chciał, ale się spodziewał. Na tym pokręconym świecie było wszystko możliwe, a od kiedy rosyjskie lotnictwo brało udział w ramach sił NATO w operacjach powietrznych przeciwko terrorystom stało się normą. - Kaczor 1! Kaczor 1! - Usłyszał głos Szefa Naprowadzania, tłumiącego w gardle śmiech, bo kryptonim w języku angielskim jeszcze dał się strawić, a po rosyjsku budził szaleńczą wesołość całego personelu i był pożywką dla mało wysmakowanych żartów - kurs 98 stopni, pułap 15.000 metrów prawdopodobnie jest INTRUZ, przegońcie swołocz i do domu! - Przyjąłem, przechodzę do wykonania zadania! - zameldował Igor . - Boria! Mamy zajęcie, jakaś łajza zaplątała się w nasz sektor, wchodzimy na 20.000 metrów, szybkość 2 Machy i miej oczy szeroko otwarte, aby Larissa miała, z kim zjeść dzisiaj kolację - komenda wydana z pozoru beztroskim głosem miała za zadanie podziałać na partnera mobilizująco. Żarty na dzisiaj się skończyły. Manetka gazu otwierająca przepustnice powędrowała w położenie max i dwa silniki Saturn / Lulka, każdy o potężnej sile ciągu pchnęły myśliwiec do przodu z siłą dodatkowej katapulty. Nie wiedział wtedy major Igor Ivanowicz Pietrenko, że do namalowania trafią mu się kolejne dwie gwiazdy, a młodzian w lotniczym fachu u jego boku zarobi aż cztery, przy okazji ratując mu tyłek przed pewnym zestrzeleniem przez wraże "Tornado"!

Tim Burton jest niewątpliwie osobowością wyjątkową w światowym kinie oraz twórca niesamowitych obrazów, które zawsze wyróżniały się spośród hollywoodzkiej szarzyzny i przeciętniactwa.

Dzień, jak co dzień - bez specjalnej niechęci pomyślał Adam wsuwając kluczyk do stacyjki niedawno kupionego samochodu. Ten środek komunikacji gwarantował, że w pracy znajdzie się punktualnie. Poprzednio poznał cały urok miejskiej komunikacji i gdy, tylko udało mu się uciułać potrzebną kwotę natychmiast stał się posiadaczem własnych "czterech kółek". Dodatkowo mógł ze swoją dziewczyną wyjeżdżać za miasto, a to już był plus z dodanym wykrzyknikiem. Dziewczyna. Najlepsza rzecz, jaka trafiła mu się od dawna i spotkanie z nią wieczorem było bonusem po spędzonym dniu w nudnej pracy, której nie cierpiał. Niestety, gdzieś trzeba było zarabiać pieniądze na to minimum luksusu, które na drodze wyrzeczeń wytargał od życia. Przekręcił kluczyk i silnik zamruczał cichym basem, dając sygnał gotowości do podróży. I wtedy przyszedł. Ból straszliwy, który zalał całe jego ciało i odebrał świadomość, kierując ją w stronę dziwacznych majaków, widziadeł i jeden czart wie, czego jeszcze! Całe jego jestestwo odpłynęło gdzieś w nieznane rejony jaźni, by po chwili powrócić. Tak nagle jak się pojawił z wizualnymi atrakcjami odpłynął i znowu wszystko było na swoim miejscu. - Co to było do jasnej cholery?! - Przeklął w duchu - dobrze, że nie wrzuciłem biegu, teraz siedziałbym w bagażniku Passata, należącego do sąsiada! Powoli ruszył z miejsca zastanawiając się, co mu się przytrafiło. Nie wiedział wtedy, że zdarzenie to stanowiło zaledwie skromne preludium do tego, co za kilka minut miało mu się przydarzyć.

Pamięta ktoś dobrą grę osadzoną w realiach Dzikiego Zachodu? Wątpię, żeby było takich wielu. Nie ma się czemu dziwić, bowiem po serii nieudanych produkcji tego typu żaden developer przez wiele lat nie podjął się próby wypuszczenia tytułu o takich klimatach. Tendencja ta przerwana zostanie niebawem, bowiem właśnie pojawiło się demo polskiej gry z fabułą na Dzikim Zachodzie.

Lato, lato, już po lecie… no, może nie całkiem. Za oknem kwiatki kwitną (pąki pękają?), panny pozbywają się ubrania w tempie przyprawiającym o zawroty kurwików Renatę Beger, berety tłuką kijami czytelników Gazety Wyborczej, a o szkole zapomnieli wszyscy rozsądni obywatele IV RP. Tymczasem szop RJ ma problemy w związku z tym, że… nadeszła wiosna (teoretycznie radosna, choć nie dla futerkowych, o czym zaraz). Głodny i zdesperowany decyduje się na uszczuplenie zapasów niedźwiedzia. Jednak, jak pech to pech, zwierzak nie zna umiaru i przez to dwumetrowa bestia nakrywa go [rzeczywiście ma zwierzak pecha;)… - przyp. Voltaire] na kradzieży. Co więcej, w skutek serii niefortunnych zdarzeń, wózek z jedzeniem zostaje rozjechany przez pędzący samochód, a mniej sympatyczny kuzyn Jogiego zamierza złodzieja wrzucić na ruszt i pożreć. Ten w myśl przysłowia o tonącym i brzytwie, obiecuje zdobyć całe jedzenie (& wózek) i zwrócić co do sztuki. Kłopot w tym, że ma na to czas do następnej pełni…

Ostatnio w świecie gier panuje moda przenoszenia najlepszych historii i postaci z filmów na mały ekran monitora. Nie mi stwierdzać czy jest to zabieg korzystny dla samego dzieła, jednak jedno jest pewne. Producenci takich tytułów trzepią niezłą kasę. Bo gdzie indziej możesz poprowadzić takie legendarne sylwetki jak Tony Montana, czy wstąpić w szeregi rodziny rządzonej przez Vito Corleone, zwanego Ojcem Chrzestnym. Tych postaci nie trzeba chyba przypominać, a już w październiku dołączą do tego grona panowie kolorowi.

Nasz rodzimy Techland ponownie w natarciu. Tym razem aż trzema poważnymi projektami. Znany już graczom Call of Juarez, kontynuacja Chrome i zupełnie nowy, owiany jeszcze niedawno mrokiem tajemnicy Dead Island. To właśnie z myślą o zapoznaniu was z tym nieznanym projektem powstał ten tekst.

Minister cenzury i kinomanii z ramienia ekipy Playback.pl ostrzega: opinie zawarte w tym tekście są wysoce stronnicze i mogą urazić gusta i guściki niektórych czytelników. Zawarte poniżej informacje mogą także powodować nieodpartą chęć pójścia do kina lub pobliskiej wypożyczalni filmów. Czytać na własną odpowiedzialność. Autor niniejszym umywa ręce od wszelkich następstw lektury kolejnych paragrafów

My name is Logan, Bolt Logan... Takiego tekstu już chyba nie uświadczymy, pomimo powstającej z dość dużym zapałem następczyni Chrome'a. Najnowsza odsłona spod "pióra" Techlandu ponownie zabierze nas w świat cybernetyki, bioniki, wojen wielkich korporacji... i oczywiście bajecznie kosmicznych technik eliminacji konkurencji.