Łukasz Urynowicz

Tradycyjnym polskim sportem jest narzekanie na trudy i znoje życia codziennego. Po niesprawiedliwym (znowu) potraktowaniu w pracy, tramwaju czy kolejce w mięsnym, trzeba jakoś dać upust swojej frustracji. Krzyk w przestrzeń jednak męczy i tu pojawia nisza, którą wypełniła prasa brukowa i portale plotkarskie. Nic tak nie poprawia samopoczucia jak informacja, że innym też wiedzie się nie najlepiej. Lecz ile można jeść na śniadanie owsiankę? Karolina Korwin Piotrowska postanowiła przygotować potrawkę z ostrych składników, ale oczyszczonych z toksycznego jadu. Czy "Bomba, czyli alfabet polskiego szołbiznesu" jest daniem udanym?

Przez ostatni tydzień prezentowaliśmy Wam kolaborantów maczających palce w nowym projekcie Daft Punk. Gros przedstawionych sylwetek dotyczył regularnych drapaczy wosku - specjalistów od muzyki klubowej. 73-letni Paul Williams jest jak dębowa beczka, nadającą szlachetności francuskim wiktuałom. Zawodowy współpracownik mający na koncie kolaboracje m.in. z Davidem Bowie i The Carpenters, wkracza do akcji Random Access Memories.

Najpierw The New York Times i The Guardian, potem Gazeta Wyborcza - parafrazuję slogan nowej akcji Publio.pl. Minibooki, czyli koło zostało wymyślone na nowo i poddane lekkiemu liftingowi. Przesadzam? No raczej! Odzierając akcję sklepu z całej marketingowej otoczki dostajemy bardzo soczystą zawartość, czyli małe formy literackie za tak samo małe pieniądze. A dzisiaj nawet jedną za darmo. Powieść groszowa, czy też wagonowa, jak drzewiej ją zwano, nigdy nie cieszyła się zbytnim entuzjazmem wyrobionej literacko publiczności. Rozkwitł formatu przypadł na wiek XIX, ale w ograniczonym zakresie możemy spotkać się z nim jeszcze dzisiaj pod postacią harlequinów i serii SAS, tkwiących w witrynie coraz rzadszych kiosków Ruchu. Liche książeczki zazwyczaj były pospolitymi mordercami czasu o niezbyt lotnej zawartości. Mnóstwo nowelek nie pozostawiało miejsca na refleksję - ich karty wypełniały historie w rodzaju "zabili go i uciekł" albo romanse rodem ze snu służącej.

Pinot Noir pod Paprykarz Szczeciński? Kto by pomyślał? Niestety, DJ Falcon to nie nasz DJ Falcon - Paweł Falkiewicz, utytułowany drapacz płyt. Daft Punk w tym wypadku postanowili trzymać się własnej kuchni i nie doprowadzać Gordona Ramsay'a i Rachel Khoo do rozpaczy. "Sokołem" Random Access Memories został Stéphane Quême - bo tak brzmi jego prawdziwe nazwisko.

"Świat Gier Komputerowych" i "Secret Service". Dwa poczytne periodyki dla graczy komputerowych. Oba przeniosły się do offsetowej valhalli i siedzą teraz u stóp Gutenberga i Edwarda Murrowa, pomiędzy "Bajtkiem" i "Merkuriuszem Polskim Ordynaryjnym".

Skiba to najbardziej nieśmieszny satyryk kraju. Dla mnie: symbol upadku punkowego ideału. Ponoć jego audycje w Radio Gdańsk cieszyły się znacznym posłuchem, lecz - jak mniemam - ze względu na dobór playlisty, a nie spikerski kunszt. De facto Big Cyc jest kojarzony ze Skibą właśnie, a na tym bez wątpienia cierpi wizerunek zespołu w świadomości konsumenta mediów.

"Papier idzie, potem wraca - oto biurokraty praca!" Albo: "częste mycie skraca życie". Eee... nie, to drugie nie. Wracając jednak do tego pierwszego, to przewalanie papierów z miejsca na miejsce na pewno rozwiązuje problem nadmiaru zadań do zrealizowania. Niestety, tylko na jakiś czas. W pewnym momencie na naszym biurku czy w skrzynce lądują zadania, których ponowne oddelegowanie może skończyć się wcieleniem wojskowej "fali" w warunkach biurowych. Metoda Getting Things Done ma być remedium na piętrzące się sprawy.

"Cywilizacja komunizmu" to najgorsza książka Tyrmanda, jaką czytałem. Co więcej, to najgorsza książka, jaką czytałem w ciągu ostatniego - niech strzelę - półrocza. Ale, że co: fabuła do luftu, dłużyzny i morał jak z fotostory w Bravo? Nie! "Cywilizacja komunizmu" jest okropna dlatego, że czytając ją coraz bardziej zapadasz się w siedzisko fotela - czujesz, jak przygniata cię piętno czterdziestu pięciu lat komunizmu w Polsce.

Mogłaby stać nad tymi garami, pilnować rosołu tylko po to, by ceremonialnie wytrzeć tłusty osad z okapu nad palnikami, powstały w wyniku termoobróbki wołowego gnata w aromatycznej kąpieli z pięciu litrów wody i włoszczyzny. Wytarła ręce w fartuch upstrzony barwami kuchennych rewolucji sprzed kilku dni, ale to nie wystarczyło, by pozbyć się zapachu mięsa, wżartego w pory zniszczonych detergentami dłoni. Umysł był jak czekista lustrujacy kondycję naskórka i paznokci, poszukując znamion niepożądanej przynależności klasowej. Chłodny aksamit balsamu do mycia naczyń po raz kolejny udowodnił praktyczność porad zamieszczanych w pismach dla gospodyń. Orkiestra bulionu lekkim bulgotem zagrała tusz, a po chwili oczy zaczęły biegać po pierwszych literach e-booka "Kieszonkowy atlas kobiet"...

Na pewnym forum poświęconym muzyce klubowej przeczytałem, że przestała ona ewoluować i przed nami zostały tylko rewolucje. Jak wieść gminna niesie, te nie zawsze kończą się rezultatem przewidzianym przez ich ojców.

Młodzi Amerykanie, powróciwszy z frontów I wojny światowej nie zastali rzeczywistości takiej, jakiej oczekiwali. USA przyłączyły się do konfliktu po stronie państw ententy dopiero w 1917, więc żołnierze długo w okopach nie zabawili. Jednak niespełna dwa lata w Europie znacząco wpłynęły na psychikę pokolenia, które same się określiło mianem "straconego". J. Scott Fitzgerald był jednym z jego czołowych reprezentantów, a jego "Wielki Gatsby" wpisał się na stałe w kanon amerykańskiej literatury. Tylko, że to pokolenie już minęło, a sztandar coraz bardziej parcieje.

Wojna. Wojna nigdy się nie zmienia. Gdy atomowy grzyb skrył Warszawę przed promieniami słońca ci, którzy mieli resztki nadziei na ocalenie, całkowicie się ich pozbyli w chwili wybuchu. Legendarna kurzawka znowu przypomniała o sobie na najbardziej niesprzyjającym momencie i z betonowych konstrukcji płytkich tuneli został żwir.

Joanna Sałyga. Chustka. W 2010 r. usłyszała wyrok: rak. Ten miał wkrótce powalić jej ciało - ducha nie zdołał. Być może dzięki chorobie odkryła swoje przeznaczenie? Nie wątpię, że Chustka predestynowana była do wspierania ludzi dobrym słowem, dodawania otuchy w trudnych chwilach. To zadanie wypełniła dzieląc się swoją życiową mądrością na blogu, którego zbeletryzowana wersja trafiła do mojego czytnika. Nie wiem, jak oksykodon rozbija nastrój - daj Boże, żebym nigdy się nie dowiedział. Ale jestem wystarczająco rozbity po lekturze "Chustki".

Uram, én nem tudom. Én nem Budapesten élnek - taką odpowiedź możemy usłyszeć w Budapeszcie, na zadane po angielsku pytanie: jak trafić na stołeczny Plac Bohaterów? Czy można czuć się zagubionym w kraju, gdzie policja nie nazywa się police, ani nawet nie politi, tylko rendőrség? Gdzie pewna piosenka generuje zaskakujące ilości samobójców? Ba! Czasem nawet rodowity Węgier nie może się w tym połapać. Krzysztof Varga jako namacalny dowód tradycyjnej miłości polsko-madziarskiej, ku edukacji Polaków postanowił rozprawić się z pewnymi mitami naszych śródlądowych przyjaciół, gotując "Gulasz z turula". Ani słowem nie wspominając o marynarce wojennej Węgier.

Statystyczny leming, gdy już dostanie kredyt na swoje nowe, wilanowskie mieszkanko, wsiada do toyoty yaris i pędzi w kierunku Janek. Po kilku wyczerpujących godzinach, które przypieczętowały klopsiki z żurawiną, zadowolony wraca do domu z mnóstwem kartonowych opakowań. Skrywają one nowe, dizajnerskie meble "ze Szwecji", absorbujące czas w magiczny wręcz sposób. Ich montaż pozwala przypomnieć błogie dzieciństwo spędzone nad klockami Lego, a po ukończonej pracy dom wygląda jak ze zdjęcia w katalogu (albo jak jego namiastka).

W dziełach kultury jest tak, że z wielkiego kataklizmu ktoś zawsze musi ocaleć: zazwyczaj są to karaluchy albo ludzie. Tym razem z widma hekatomby wywinął się facet o imieniu Hig, który wraz ze swoim niezbyt przyjaznym sąsiadem próbują przetrwać na zdziesiątkowanej planecie... Ile razy już to słyszałeś, Czytelniku? Samotny wilk w postapokaliptycznym świecie to niezbyt świeży temat, ale Peter Heller, niczym kierowniczka mięsnego, postanowił odświeżyć go w radykalny sposób. Jak wyszło? Patrzę sobie na ten "Gwiazdozbiór psa" i jedne gwiazdy w konstelacji skrzą żywo, inne z kolei tlą się nikłym światłem.

"Zdolny, ale leniwy". Te słowa dźwięczały w mej głowie przez całą ścieżkę edukacji niczym mantra. Ktoś, kto ma poziom IQ nieco niższy od Stephena Hawkinga i Dody, nie musi być wcale mądrzejszy od entuzjasty białych adidasów, parkującego "zagazowaną" beemkę pod dyskoteką. Kluczem jest inteligencja emocjonalna (EQ). I ta sama inteligencja emocjonalna u mnie znów nie zadziałała, bo nie jestem w stanie pojąć, jakim cudem ta cegła trafiła na listy bestsellerów New York Timesa.

Najpierw były o kilka numerów za duże ciuchy fishbone, fubu, no i deska z bazaru za 70 ziko. Potem był plecak-kostka i przypięte obok siebie naszywki Nirvana i Cradle of Filth. Nie minęło wiele czasu, by jedynym słusznym drinkiem zostało "modżajto", a na śniadanie, obiad i kolację wciągałeś sushi. Gdy Kanye West zamienił regularne patrzałki na żaluzje, stwierdziłeś, że to właśnie ta prastara technologia najlepiej chroni ślepia przed słońcem. Znasz to?

Trochę mi wstyd. Nie tak dawno zjechałem "Pięćdziesiąt twarzy Grey'a", ale dusza lubieżnika kazała mi sięgnąć po kolejne książkowe porno. I jakże byłem zaskoczony, gdy okazało się, że "Facet na telefon" to porno z morałem! Oczywiście przebijającym się gdzieś w tle spazmatycznych orgazmów, bo dominuje tu zupełnie inna treść. No właśnie: "dominuje". Hm...

W Stanach też są lemingi i słoiki. Co więcej, większość mieszkańców zasiedlających wielkie metropolie dostała się tam z sielskiej, amerykańskiej prowincji. Nie wiedzieć czemu, mamusie z Arkansas nie dają pilotom American Airlines kilku dolarów napiwku, by ci przewieźli zawekowane potrawki z indyka czy domowe szarlotki. Wygłodniała, złota młodzież, wypuszczona z rodzinnego gniazda na głębokie wody kapitalizmu musi radzić sobie sama. Robota za 20 tys. dolców rocznie to nie jest szczyt marzeń dla absolwenta college'u - zwłaszcza, że musi znosić zabójczą konkurencję Polaków i Portorykańczyków stawiających domki z "szitroku" w tempie z The Sims.