Łukasz Urynowicz

Co byś zrobił, gdyby cały twój świat - jaki by on nie był - jednego dnia ległby w gruzach? Gdyby uporządkowane życie w jednej sekundzie stałoby się słodkim wspomnieniem? Trudno powiedzieć, ile razy eksploatowano ten schemat w literaturze i filmach, i to w różnej formie. Wielu twórców przy tym poległo, narażając się na drwiny czytelników i zadowalając się co najwyżej uznaniem odciętych od rzeczywistości kucht. Umiejętne granie na emocjach to trudna sztuka, ale w przypadku "Drugiego oddechu" nawet Stevenowi Seagalowi zadrżałaby powieka.

Tomasz Sekielski to świetny prezenter i ciekawy obiekt badań nad efektem jo-jo. Niedawno doszedł do wniosku, że warto byłoby zrobić mały skok w bok od dziennikarstwa i spróbować czegoś nowego. Całe szczęście nie skusił się na "gwiezdne tańce na lodzie" i poszedł w ślady swojego kolegi po fachu - Simona Becketta. "Sejf" jest pierwszym krokiem na tej drodze - pewnym i stabilnym.

Trzasnąć w Ruskich atomówką, porozmawiać z bryłą inteligentnego lodu czy dać się porwać w oniryczne wizje stanu wojennego... I to nie ruszając się z fotela. Takie atrakcje gwarantuje Jacek Dukaj, jedna z najjaśniej błyszczących gwiazd na firmamencie polskiej fantastyki.

Hasła "nie mam czasu" i "mam za mało pieniędzy" są najprawdopodobniej najczęściej używanymi sformułowaniami na Ziemi. Z wyrzeczeniami mierzymy się codziennie: kalendarz musi być dopięty, a doba nadal ma tylko 24 godziny. Lifehacking to szukanie furtek do łatwiejszej organizacji czasu i miejsca. Jak to działa? Spokojnie! Tym razem obędzie się bez celowania z bańki w czerwone okręgi namalowane na ścianie.

Pewnie każdy z Was ma kogoś w rodzinie lub wśród znajomych, kogo stracił... dla gry MMO. Zakaz głośnego porozumiewania się ("ciszej, słychać was na TS-ie") czy zanik życia towarzyskiego ("nie mogę, mam raid") to typowe objawy uzależnienia. Z ilu matczynych czy małżeńskich ust padło pytanie: cóż on/ona takiego tam widzi? Trudno zliczyć. Ale zaangażowanie w grę nie jest zjawiskiem nadprzyrodzonym. Z odpowiedzią przybywa Paweł Tkaczyk, który pozbawi argumentów wszystkich głosicieli mantry "gry to szatan i zło".

Charles Bukowski. Cześć z was zna go z cytatów na Kwejku, część czytała jego powieści przy okazji odkrywania literatury bitników - być może zainspirowana wspomnianymi cytatami. Uwodzicielska, hipnotyczna proza wciąga w brudny świat, od którego na co dzień chciałoby się uciec. Historie na tyle uniwersalne, że mogły wydarzyć się gdziekolwiek indziej na świecie. Na przykład w powojennej Polsce.

Obojętnie: Tina, Claudia czy Lotnicza Polska - w każdym psychoteście wychodzi mi, że mam mózg kobiety. Coś w tym jest, bo bez oporów sięgam po tzw. "literaturę kobiecą", próbując przynajmniej w części zrozumieć, jak myślą kobiety. Rzecz jasna, ta sztuka mi się nigdy nie udała - i zapewne się nie uda.

Niemiec i Polak, Polak i Rosjanin - dwa bieguny antypatii tak starej, jak Państwo Polskie. Jedni zarzucają nam, że kradniemy samochody, drugim zarzucamy, że mają tytanowe brzozy... A jak się (miło) okazuje, sąsiedzkie kłótnie to nie tylko nasza domena. Dajmy na to, tacy Francuzi. Według Stephena Clarke'a, niejednokrotnie musieli zjeść croissanta przemoczonego wodą z Kanału La Manche. A w zasadzie - Kanału Angielskiego. I na dodatek sami zainteresowani wciąż zaprzeczają takiej wersji wydarzeń. Sacrebleu! Czy to potwarz?

To było piekło. Wszędzie rozsypana prażona kukurydza, z przewróconej butelki skapują na dywan resztki coli, gdzieś w tle słychać płacz kobiet i lament dziecka... Co tu się u licha stało? Nikt się tego nie spodziewał. Nikt nie mógł przewidzieć, że...

Czasem chciałoby się, żeby wszystko było idealnie. Gdy tylko zatrzaśniesz za kurierem drzwi, myślisz sobie: nareszcie! W ręku trzymasz wyczekiwaną paczkę, w której znajduje się twój nowy czytnik. Po wypakowaniu towaru i krótkim set-upie przystępujesz do wgrywania zawczasu przygotowanej kolekcji e-booków. Cud, miód i orzeszki! Kręgosłup przestanie przypominać paragraf - w końcu odpadnie dźwiganie wielkich tomiszczy na uczelnię, do pracy czy tramwaju. Refleksja przychodzi wtedy, gdy po ukończonej lekturze kolejnego skandynawskiego kryminału stwierdzasz, że czas zabrać się do roboty.

Consuetudo altera natura, przyzwyczajenie drugą naturą - mawiali Rzymianie. Wiedzieli, co jest na rzeczy - z uporczywością maniaka próbowali podbić wioskę Asteriksa, choć ciągle dostawali bęcki. Ot, z przyzwyczajenia. Z przyzwyczajenia też ktoś z was podczas lektury niniejszego wpisu sięgnie po papierosa, zdejmie z nóg skarpety lub w połowie tekstu przełączy na kartę z otwartym "fejsem". Stop! Dlaczego tak robisz? Chcesz się dowiedzieć?

Fajnie jest czasem zostawić za sobą uporządkowaną i szarą codzienność, chwycić za plecak, wskoczyć w traperskie buty i dać porwać przygodzie. Beata Pawlikowska jest szczęściarą, bo zawsze może sobie na takie szaleństwo pozwolić. I rusza w świat, by po powrocie "do bazy" spisać swoje wrażenia - czasem w felietonie, a czasem w książce, która formą przypomina napakowaną bibelotami, ogromną walizę. Czy warto ciągnąć za sobą przepełniony bagaż?

Do eksperymentów z narkotykami przyznawali się wielcy tego świata, także na naszym podwórku. Skręt, z rzadka LSD - na zasadzie spróbowania. OK, rozumiem. Ale żeby na bazie tripu po kwasie zbudować wielkie, komputerowe imperium? Jasna cholera.

Wielka szkoda, że nigdy nie dowiem się, jak tę sytuację skomentowałby Stanisław Lem. "Dopóki nie skorzystałem z internetu, nie wiedziałem, że na świecie jest tylu idiotów" - miał powiedzieć pisarz. W tej chwili pewnie pomyślałby o tym, że ten sam internet przyczynił się do popularyzacji jego twórczości. Futurolog przewidział jeszcze jedno: ludzie będą konsumować treści korzystając z aparatów elektronicznych - także te, które wyszły spod jego pióra.

Czy da się przeżyć przygodę siedząc w fotelu i mając słuchawki na uszach? Odpowiedź brzmi: tak. Jeszcze niedawno zastanowiłbym się młodzieżowo o.c.b.? Czy chodzi tu o jakiś niezwykły album muzyczny, wciągający film lub książkę? Ano o książkę, ale dźwiękową. I to niezwykłą.

Alfred Hitchcock dla każdego domorosłego kinomaniaka jest istnym sacrum - nie wypada o nim mówić źle. "Psychoza" jest filmem kultowym, z którym nie wypada się nie zapoznać. W moim przypadku proces ten przebiegał niezwykle kłopotliwie, bo oto w połowie seansu zacząłem delikatnie pochrapywać przeszkadzając innym widzom...

Czasami, po podwieczorku, nachodzi mnie ochota, by zerwać się z pluszowego fotela i wyściskać wynalazców e-papieru nie mniej czule, niż Honecker i Breżniew siebie nawzajem. Dzięki swojemu czytnikowi w ciągu kilku chwil mogę stać się posiadaczem książki w księgarni oddalonej ode mnie o tysiące kilometrów. Bez wysyłki, czekania i obaw, czy przesyłka przypadkowo nie rozpuściła się pod wpływem morskiego powietrza.

Każdy ma jakiś kanon książek z dzieciństwa, które pochłaniał z radością, a i nierzadko robi to nadal. Zresztą nie trzeba daleko szukać: Czarny Iwan przygotował swój ranking kultowych lektur z lat młodości. Mam nadzieję, że tylko przez pomyłkę na liście nie znalazły się przygody najsłynniejszego francuskiego ucznia - Mikołajka!

Seria Assassin's Creed okazała się ogromnym sukcesem i rozpoczęła triumfalny pochód cyklu o tajemnym bractwie. Gdzie popularność, tam i pieniądze - fajnie, jak są, ale jest jeszcze fajniej, gdy można je pomnożyć. Takim właśnie - nomen omen - credo kierowali się panowie w garniturach, dając zielone światło dla książek o misji Ezio Auditore. No i oczywiście o największych nikczemnikach, jakich nosił rzymski bruk - rodzinę Borgiów.

Prawdziwe szpiegostwo różni się od tego spod znaku 007. Agenci MI6 czy CIA nie znaczą swoich śladów spektakularnymi wybuchami czy gęsto ścielącym się trupem. Przyjacielem każdego szpiega jest przeciętność. Nie rzucać się w oczy i być naturalnym, jak to tylko możliwe - oto dewiza funkcjonariusza tajnych służb. Nie jestem jednak przekonany, czy taki rodzaj walki wywiadów nadaje się na książkę.