Gdyby Czarne lustro kręcili Niemcy, to wyglądałoby właśnie tak. Ten thriller Netfliksa jest świetny

Po traumatycznym wydarzeniu rodzina Prillów postanawia zacząć wszystko od nowa i wyprowadza się z Hamburga do małego miasteczka na odludziu, gdzie wynajmuje inteligentny dom w stylu retro. Samira (Mina Tander) urządza w nim swoją pracownię rzeźbiarską, a jej mąż David (Michael Klammer) może w spokoju oddać się pisaniu książek kryminalnych. Juno (Mary Amber Oseremen Tolle) i Fynn (Joshua Kantar), dzieci małżeństwa, początkowo nie są zbyt zadowolone z przeprowadzki, ale wydaje się, że powoli zaczynają przyzwyczajać się do nowego miejsca. Wszyscy są jednak równie zafascynowani wystrojem pięknego domu oraz tajemniczymi dodatkami - w każdym pomieszczeniu na ścianie wisi bowiem ekran.

Kiedy rodzina próbuje rozgryźć, jak działa elektronika, Fynn znajduje w piwnicy gigantyczne centrum sterowania, które uruchamia inteligentny dom i czerwonego robota z głową w kształcie telewizora o imieniu Cassandra. Początkowo Prillowie są przerażeni nowym odkryciem, jednak kiedy robot przekonuje, że będzie pomagał w wykonywaniu obowiązków domowych, oczarowana rodzina decyduje się nie wyłączać tej funkcji. Z biegiem czasu zachowanie Cassandry, która towarzyszy domownikom na każdym kroku, staje się jednak coraz bardziej niepokojące, ale jest już za późno, by odłączyć wtyczkę.

Styl retro nadaje "Cassandrze" złowrogiego charakteru. Okazuje się, że robot wcale nie musi być złowieszczym gigantem, który jest naszpikowany śmiercionośnymi gadżetami - wystarczy para metalowych rąk i wizerunek kobiety na ekranie, który jest bardzo niepokojący. Szczególnie, jeśli jest on obecny nie tylko za pośrednictwem robota, ale również na zamontowanych w całym domu ekranach. Cassandra śledzi bowiem każdy krok rodziny i słyszy każde ich słowo. Maszynie udaje się ponadto wkupić w łaski Prillów, a szczególnie małej June, co z biegiem czasu ułatwi Cassandrze zrealizowanie swojego złowieszczego planu.

Dodatkowe napięcie wprowadza również wyjątkowa umiejętność robota, czyli możliwość kontrolowania całej elektroniki w domu. Cassandra sama otwiera i zamyka wszystkie drzwi, przez co może śledzić każdy ruch bohaterów i zaskakiwać ich w najmniej spodziewanych momentach i miejscach. Niepokój wzbudzają również sceny z perspektywy samej maszyny, kiedy widz może oglądać domowników oczami Cassandry przez jej retro ekran.

Współczesność przeplata się z wydarzeniami z lat 60. i 70., ponieważ okazuje się, że Cassandra istniała naprawdę i mieszkała w pięknym domu wraz ze swoją rodziną. Twórcy stopniowo odkrywają, kim była, co sprawiło, że została zamknięta za szklanym ekranem i jaki jest jej złowieszczy cel. Wszystko to okraszone jest vintage scenografią, która świetnie odwzorowuje realia epoki i urozmaica cały serial.

Mimo że zamysł na produkcję był świetny, to "Cassandra" ma pewne logiczne niedociągnięcia. Biorąc pod uwagę sam wystrój domu, wiadomo, że od momentu wprowadzenia się na miejsce rodziny właściwie nic się nie zmieniło - w jaki sposób to wszystko przetrwało tyle lat? Jak to możliwe, że rodzina wprowadziła się na miejsce, nie robiąc żadnego remontu i nie odświeżając wnętrz? Innym zastanawiającym aspektem jest natomiast to, jak dokładnie działała Cassandra - czy jej oprogramowanie przez ten czas nie zdążyło się zestarzeć? Czy nie potrzebowała aktualizacji?

Wszystkie te drobne wątpliwości schodzą jednak na bok, ponieważ "Cassandra" to produkcja, przy której można się po prostu dobrze bawić. Fabuła, która zawiera wiele zaskakujących elementów, jest wciągająca, a sam serial trzyma w napięciu do samego końca. Na ten thriller zdecydowanie warto rzucić okiem - na jednym odcinku z pewnością nie poprzestaniecie.

O thrillerach czytaj w Spider's Web: