Książki

Prawdziwe szpiegostwo różni się od tego spod znaku 007. Agenci MI6 czy CIA nie znaczą swoich śladów spektakularnymi wybuchami czy gęsto ścielącym się trupem. Przyjacielem każdego szpiega jest przeciętność. Nie rzucać się w oczy i być naturalnym, jak to tylko możliwe - oto dewiza funkcjonariusza tajnych służb. Nie jestem jednak przekonany, czy taki rodzaj walki wywiadów nadaje się na książkę.

Razem z firmą Woblink mamy dla Was fajny konkurs książkowy - szczególnie dla fanów polskiej fantastyki.

'- Dzień dobry. Poproszę kebaba na grubym, ale bez frytek, bo jestem na diecie.

Nie wiem, czy jest to udowodnione naukowo, ale ponoć łatwiej jest spotkać Sasquatcha w Górach Skalistych, niż miłośnika kina wojennego, który nie widział "Kompanii Braci". Ten miniserial jest po prostu epicki. Historia prostych chłopaków, którzy postanowili być najlepszymi w swoim fachu, przykuwa do ekranu na długie godziny. Przy napisach końcowych ostatniego epizodu w oczach miałem łzy, a w głowie straszny niedosyt - aż odkryłem literacki pierwowzór.

Jest rok 2013 po narodzinach Chrystusa. Prawie cała twórczość rysunkowa została poddana cyfryzacji. Cała? Nie! Pewny niewielki rynek komiksowy w środkowej Europie wciąż dzielnie stawia opór najeźdźcy. A druida który przełamałby lody wciąż brak.

"Leci z nami pilot"  to tytuł, który nieodmiennie kojarzy się z komedią pt. „Czy leci z nami pilot?”, ale książka Sebastiana Mikosza, byłego i aktualnego prezesa Polskich Linii Lotniczych LOT, aż tak zabawne nie jest. Mikosz to nie tylko chodząca encyklopedia lotnictwa ale też człowiek, który zna sekrety firm lotniczych od podszewki i postanowił niemało tych sekretów zdradzić.

Stephenie Meyer obdarzyła świat bladolicym, uszminkowanym wampirem, do którego wzdychają miliony nastolatek. Do kin wkroczył właśnie „Intruz” oparty na kolejnej książce Meyer. Czy warto sięgać po powieść amerykańskiej pisarki?

Dziś, kiedy świat z niepokojem obserwuje pewnego niedojrzałego szaleńca prężącego muskuły, szukamy pewnego punktu zaczepienia, ostoi. W takiej sytuacji chętnie sięgamy po historie zwykłych żołnierzy, obrońców pewnych wartości, gotowych oddać oddać życie za wolność i bezpieczeństwo.

Ostatnio daje się zauważyć bardzo pozytywny trend odżywania cyberpunku. Do łask wracają światy, w których hegemonem są ponadnarodowe korporacje, policja odpiera ataki hakerów, a w kałużach odbijają się światła neonów.

Pokuta. Tak mogę streścić czas spędzony z cyfrową wersją "Pięćdziesięciu twarzy Grey'a". Specjanie dla Was, Czytelnicy, złożyłem swe zdrowie psychiczne na szali, by wypowiedzieć się na temat literackiego fenomenu ostatnich miesięcy.

Kroniki Jakuba Wędrowycza to jedna z tych książek, które poważnie dają do myślenia. Skończyłam lekturę i wciąż się zastanawiam, wciąż nie mogę zrozumieć skąd wzięła się popularność Pilipiuka. Znalezienie czegokolwiek choć trochę wartościowego w zbiorze piętnastu opowiadań Pilipiuka stanowi duże wyzwanie. Czytałam, w pamięci mając zachwyty fanów postaci Jakuba Wędrowycza. Czytałam i nie mogłam się nadziwić, bo autor zachwycających elementów poskąpił, wręcz do własnej literackiej mieszanki, która gdyby mogła pachnieć, odrzucałaby wonią spożytego a jeszcze niestrawionego alkoholu, zapomniał ich dodać. Ostatecznie za największą zaletę książki uznałam oryginalność. Trzeba to pisarzowi oddać - takiego bohatera jeszcze nie było. Wiejski egzorcysta-alkoholik wykracza poza wszelkie schematy, o krok nie zbliżając się do szeregu postaci szarych i bezbarwnych. Jednakże stworzenie nieszablonowej postaci to zdecydowanie za mało - zachowanie Wędrowycza głównie niesmaczy, ewentualnie wywołuje poczucie zażenowania. O silniejszych emocjach nie może tu być mowy.

No bo czym są karty pacjenta jakiejś nastoletniej celebrytki, które "przypadkiem" wypłynęły do mediów z jednej z klinik chirurgii plastycznej? Albo wstrząsające historie o tym, że pewien śpiewak ma po drodze do domu same knajpy, przez co od dwóch tygodni nie może trafić do własnego łóżka? Przy bohaterach książek Sławomira Kopra blask tych gwiazd niknie niczym płomień świecy przykrytej szklanką, i okazuje się, że są one raczej "gwiazdeczkami".

Hasło "Bruner, ty świnio" na stałe weszło do codziennej polszczyzny. Tą jedną z najpoważniejszych inwektyw zaczynają się obrzucać już dzieci na placu zabaw. Co tu dużo mówić - kultową "Stawkę większą niż życie" znają wszyscy, a niektórzy ją po prostu kochają (To ja! To ja!). Niektórym entuzjastom mógł jednak umknąć fakt, że przygody J-23 ukazały się również na papierze w formie komiksu. Teraz, dzięki zdobyczom technologii (o ewidentnie szpiegowskim rodowodzie), wszystkie zeszyty zostały poddane cyfryzacji, aby móc cieszyć kolejne pokolenia młodych Polaków.

Michael Phelps to pływak, który swoimi zwycięstwami i światowymi rekordami w historii sportu zapisał się na długie, długie lata.  O tym, jak to zrobił, opowiada w swojej Autobiografii. Temu rozłożonemu na trochę ponad trzysta stron świadectwu sukcesu nie sposób się oprzeć! 27 lat, 22 medale olimpijskie, prawie wszystkie złote - o sukcesie na miarę Michaela Phelpsa większość pływaków nie ma odwagi nawet myśleć, choćby miały to być fantazje najbardziej skryte, nigdy nieujawnione. Obserwowanie jego zwycięstw kolejny i kolejny raz było czystą przyjemnością, fascynowało. Nie trzeba było być fanem pływania, żeby znać to nazwisko i dziwić się za każdym razem, kiedy jako pierwszy dotykał ściany basenu, często wyprzedzając innych o setne części sekundy. Każdy jego kolejny triumf prowokował myśli: ile jeszcze? Jak długo da radę? Kiedy to niezwykłe pasmo sukcesów zostanie brutalnie przerwane niespodziewaną porażką, zakończeniem kariery bardziej z konieczności, niż z chęci? Nic takiego się nie wydarzyło: żadnej widowiskowej klęski, dramatycznej walki o dorównanie doskonalącym się rywalom. Phelps wiedział kiedy odejść - zrobił to jako mistrz. W ubiegłym roku swoją karierę zakończył sam. Nie pozwolił na to, by jej tempo i rozmach rozprawiły się z nim wcześniej.

Anna German była wielka. Operowała najrzadziej spotykanym, bardzo silnym głosem kobiecym spinto soprano i mierzyła równo 183 centymetry wzrostu. Włoscy konferansjerzy musieli mocno zadzierać głowy a dziennikarze stawiać na palcach z mikrofonami. Jeden z nich zapytał niegdyś bezczelnie: „Ile metrów pani sobie mierzy?”. Artystka odpowiedziała natychmiast. po włosku: „To nieistotne; ważne, że jestem wyższa od pana”.

Z okazji urodzin wydawnictwa Rebis, w czwartek Publio.pl oferuje wybrane ebooki z oferty oficyny w dużo niższych cenach. Warto rzucić na nie okiem, bo wśród przecenionych książek znajduje się kilka dzieł Philipa K. Dicka - legendarnego pisarza s-f, znanego z nietuzinkowej twórczości. Można by powiedzieć: "amerykańskiego Lema", choć według samego pisarza Lem... nie istniał i był prowokacją komunistycznych literatów piszących pod jednym nazwiskiem.

Jeśli istnieje ktoś godny tego, by opowiedzieć historię rock and rolla, z pewnością jest to Keith Richards, legendarny gitarzysta grupy The Rolling Stones. Nastały smutne czasy: książkowy rynek podbija biografia nastolatka, który zdołał wypromować się częściowo dzięki zamroczeniu młodych dziewcząt, ale głównie za sprawą daleko posuniętej niechęci reszty świata, która w przeciwieństwie do wspomnianych wyżej dziewcząt, słyszy. Można próbować uwierzyć, że dziewiętnastolatek, który niespodziewanie odniósł sukces ma doświadczenie tak duże, że z powodzeniem obdarowałby nim wszystkich mieszkańców co biedniejszych afrykańskich wiosek. Można też na sprawę spojrzeć realistycznie i od okładek ze słodką buzią uciekać jak najdalej, hasło "dopiero się rozkręcam" traktując jak ostrzeżenie. Należy wręcz założyć, że chłopak nie ma i jeszcze długo nie będzie miał do powiedzenia nic godnego uwagi, jednak tworzenia kolejnych peanów na własną cześć zabronić mu i jemu podobnym nie można. W tym kontekście autobiografia wciąż żywej, dobiegającej siedemdziesiątki legendy rocka jawi się jako bardzo jasne światło, przebijające przez ciemności młodzieńczego pustosłowia.

„Fantazje w trójkącie” a może „Modlitwy waginy”? Wydawnictwo Czarna Owca atakuje na stronie e-księgarni Publio. W doborowym towarzystwie jeden tytuł wyprzedza pozostałe...

Maciej Frączyk to facet, który kilka lat temu rozpoczął eksperyment z umieszczaniem filmików na jutubie i doszedł do budzącej szacunek liczby 100 milionów wyświetleń. Wikipedia wszystko zniesie, więc dowiadujemy się z niej, że Maciek jest również polską osobowością internetową, autorem książki i satyrykiem, jednak to premiera książki budzi naszą nieustającą ciekawość. Cóż takiego spec videobloga poskładał z liter?  

Ledwo polski tłumacz uwinął się z pracą nad Zostań przy mnie, a Harlan Coben już zdążył stworzyć kolejną powieść - Six Years. Amerykanin prawdopodobnie ani na chwilę nie przestaje pisać - i dobrze! Lata lecą, a jego powieści nie przestają smakować świetnie. Tempo, w jakim Coben wydaje swoje książki jest zawrotne. Zaczął Mistyfikacją ponad dwadzieścia lat temu i od tego czasu na rynku pojawia się średnio jedno jego dzieło na rok. Niezmienny styl, niezmienna tematyka, niezmienny gatunek literacki - powtarzalność wątków nietrudno dostrzec. Mimo to, do lektury kolejnych publikacji, raz za razem zasiada się z przyjemnością. Gdyby Zostań przy mnie było powieścią setną, a nie dwudziestą trzecią z kolei, i tak sprzedałoby się świetnie. Wierni fani zamiast myśleć: "proszę, tylko nie on, nie znowu", pełni radości kupowaliby najświeższą pozycję, ciesząc się na myśl o trzydziestu następnych, które powstaną już wkrótce.