David Cronenberg to jeden z najsłynniejszych twórców filmowych w historii kina. Kanadyjski reżyser nazywany jest ojcem tego, co dziś znamy jako body horror, czyli kina grozy bezpośrednio powiązanego z tematyką ludzkiej cielesności, ukazującego deformację ludzkiego ciała. Zdaje się, że jego dziedzictwo nie jest zagrożone - w swoich filmach świetnie kontynuują je Coralie Fargeat i Julie Ducournau. Wróćmy jednak do starego mistrza i jednego z jego najbardziej znanych dzieł z 1986 roku, które z łatwością można nazwać jednym z najlepszych body horrorów w historii.

Głównym bohaterem filmu jest Seth Brundle (Jeff Goldblum), utalentowany naukowiec, który pracuje w laboratorium nad tajemniczym, mającym odmienić świat projektem. Wkrótce nawiązuje relację z Veronicą (Geena Davis) - dziennikarką, której stosunki z Sethem są czysto zawodowe, by później przerodziły się w romans. Mężczyzna pod wpływem alkoholu decyduje się na wejście do zbudowanej przez siebie kapsuły teleportacyjnej i przetestowanie jej na sobie samym. Nie zauważa jednak, że wraz z nim w kapsule znalazła się mucha, wskutek czego komputer łączy jej DNA z Sethem, który zaczyna stopniowo przemieniać się w muchopodobnego potwora.

"Mucha" jest doskonałym pokazem cronenbergowskiego sznytu. Pod względem technicznym film jest zrobiony przerażająco dobrze. Przemiana Setha w monstrum nie dzieje się w kilka minut, to długi proces nasączony bólem, odpadającymi kończynami i coraz obrzydliwszą deformacją. Postęp techniczny, którego tak pragnął Seth, wydaje się mieć swoją tragiczną cenę. Nie ma to tamto, Cronenberg nie pieści się w tańcu - serwuje widzowi bolesny, skręcający wnętrzności i przyprawiający o mdłości horror. Efekty specjalne, które z perspektywy blisko 40 lat od premiery filmu mogą wydawać się zabawne, potrafią przyprawić o ciarki, a rozkład ciała, który obserwujemy u Setha, boli od samego patrzenia. Można tu również wspomnieć o przerażającej scenie porodu, która (na szczęście) okazuje się jedynie sennym koszmarem partnerki protagonisty. Oczy widza łatwo tego widoku nie zapomną.

Skoro jesteśmy przy postaciach, to trzeba bardzo pochwalić Cronenberga za sprawne narysowanie wątku romantycznego. Nie jest on naiwny i głupiutki, nie ma wyimaginowanego happy endu. Jeff Goldblum jest rewelacyjny i magnetyczny, zarówno jako człowiek i jako gnijący mutant. Geena Davis naturalnie jest postacią drugoplanową, ale jest równie świetna, a "dylemat ciążowy" nadaje tej postaci jeszcze większego dramatyzmu niż dotychczas - pomiędzy nią a Goldblumem po prostu czuć chemię między nimi.

"Mucha" raczej nie podejdzie każdemu, nie ma co się oszukiwać. Warto jednak spróbować - to bardzo dobry horror, z interesującymi postaciami, ciekawą historią i jeszcze lepszym wykonaniem technicznym. Chylę czoła przed mistrzem Cronenbergiem.

"Mucha" jest dostępna do obejrzenia w ramach oferty platformy Disney+.

Więcej informacji ze świata kina przeczytacie na Spider's Web:

Współcześnie mało który film nie posiada ścieżki dźwiękowej. Kompozytorzy muzyki są immanentną częścią zespołu tworzącego takie dzieło, mają również swoją kategorię w Oscarowych nominacjach przyznawanych przez Akademię. Jedną z niewątpliwych legend w swoim fachu był Lalo Schifrin - argentyński muzyk, którego kariera rozkwitła, gdy stworzył kilka ścieżek dźwiękowych do filmów i seriali z lat 60. i 70.

Jak podaje Variety, legendarny kompozytor zmarł w wieku 93 lat z powodu powikłań po zapaleniu płuc. Jego dorobek niewątpliwie będzie pamiętany na długo - szczególnie jedna ścieżka dźwiękowa, której był autorem, jest unikatowym dziełem, rozpoznawanym niezależnie od pokolenia. Schifrin skomponował bowiem słynny motyw muzyczny, który znamy z praktycznie każdej części "Mission: Impossible". Później pracował jeszcze przy takich tytułach, jak m.in. trylogia "Godzin szczytu", "Kasamowa", "Po zachodzie słońca". Ostatnim tytułem, w którym był zaangażowany było "Halloween: Mroczne przygody" z 2015 roku.

Był także czterokrotnie nominowany do Oscara w kategorii "najlepsza ścieżka dźwiękowa", w tym za słynny "Horror Amityville" z 1979 roku. Choć nigdy nie wygrał żadnej z tych statuetek, ostatecznie przyznano mu w 2018 roku honorowego Oscara "w uznaniu jego wyjątkowego stylu muzycznego, integralności kompozytorskiej i wpływowego wkładu w sztukę komponowania muzyki filmowej". Co ciekawe, statuetkę wręczył Clint Eastwood, który wielokrotnie pracował z Schifrinem i jego ścieżkami dźwiękowymi - kompozytor ten bowiem jest odpowiedzialny za muzykę do serii filmów o Harrym Callahanie (znanym też jako tzw. Brudny Harry), reżyserowanych przez Eastwooda. Argentyńczyk jest czwartym kompozytorem z tą nagrodą - wcześniej otrzymali ją Alex North i Ennio Morricone, zaś później pośmiertnie uhonorowano Quincy'ego Jonesa.

Więcej informacji ze świata kina przeczytacie na Spider's Web:

"Batman 2" został ogłoszony w kwietniu 2022 r., miesiąc po premierze pierwszego "Batmana" z Robertem Pattinsonem w roli głównej. Mało kto spodziewał się wówczas, że trzeba będzie solidnie uzbroić się w cierpliwość, aby doczekać się kolejnej części z Mrocznym Rycerzem. A przecież od ogłoszenia sequela minęły już ponad 3 lata.

Tymczasem fani otwarcie okazywali swoje zniecierpliwienie. Część z nich zaczęło nawet szerzyć spekulacje, że skoro twórcy przez tak długi czas nie poinformowali o żadnych postępach w związku z pracą nad filmem, to najpewniej został on po prostu skasowany. Wątpliwości na początku tego miesiąca rozwiał jednak sam James Gunn, który podkreślił, że "Batman 2" nie został anulowany i że wciąż trwają prace nad scenariuszem. "Matt pracuje powoli. Pozwólmy mu działać w swoim tempie, niech robi swoje. Ludzie potrafią być okrutni! Dajcie mu przestrzeń, serio!" - zaapelował.

Życzenia fanów zostały spełnione ekspresowo - dobre wieści na temat sequela "Batmana" pojawiły się jeszcze w tym samym miesiącu. Matt Reeves dał bowiem do zrozumienia, że scenariusz do "Batmana 2" został ukończony, kiedy w piątek na jego instagramowym profilu pojawił się długo wyczekiwany wpis. Został on opatrzony podpisem: "Partners in Crime (Fighters)" oraz trzema emotikonami nietoperza.

Na czarno-białym zdjęciu na drugim planie widnieją Matt Reeves i Mattson Tomlin, autorzy scenariusza, którzy siedzą na kanapie. Na pierwszym planie znajduje się natomiast pierwsza strona scenariusza. Napisy są, co prawda rozmazane, jednak logo Batmana nie wyraźnie widoczne, co nie pozwala mieć już żadnych wątpliwości na temat zakończenia jednego z etapów prac na filmem (taki stan rzeczy potwierdziło m.in. Variety).

"Batman" z Robertem Pattinsonem w roli Mrocznego Rycerza zadebiutował w kinach na początku marca 2022 r. Produkcja zarobiła na całym świecie 772,2 mln dol., a dzięki dochodowi w samych Stanach Zjednoczonych (369,3 mln dol.) uplasowała się na 3. miejscu w całej franczyzie. Więcej zarobiły tylko filmy "Mroczny Rycerz" (533,3 mln dol.) i "Mroczny Rycerz powstaje" (448,1 mln dol.).

Premiera "Batmana 2" zaplanowana jest na 1 października 2027 r.

Produkcje kinowe o muzykach w dzisiejszych czasach są praktycznie niczym nowym - to historie, które od lat przenosi się na duży ekran. Rzadko jednak mamy do czynienia z sytuacją, w której główni bohaterowie są grani przez samych siebie. To właśnie dzieje się w filmie Richa Peppiatta, gdzie Óg Ó hAnnaidh, Naoise Ó Caireallain oraz JJ Ó Dochartaigh połączyli siły nie tylko w rzeczywistości muzycznej, ale także we wspólnym, aktorskim wyzwaniu.

Akcja filmu rozgrywa się w Zachodnim Belfaście, gdzie na codzień żyją Mo Chara (Óg Ó hAnnaidh) i Móglaí Bap (Naoise Ó Caireallain) - młodzi mężczyźni, skoncentrowani przede wszystkim na hucznych imprezach, handlowaniu oraz zażywaniu narkotyków. Oprócz łobuzerskiego stylu życia obaj wykazują silne poczucie własnej tożsamości, spowodowane w znacznej większości naukami ojca jednego z nich, Arlo (Michael Fassbender). Wkrótce młodzi rebelianci muzyczni łączą siły z JJ-em (JJ Ó Dochartaigh), niespełnionym życiowo nauczycielem muzyki. Razem odkrywają, że nie tylko są sobie potrzebni, ale także ich muzyka jest potrzebna rodakom.

Ten film na poziomie audiowizualnym to, nie owijając w bawełnę, potężna rozpierducha. Dzieje się w nim wszystko - przezabawna narracja z offu, świetne inscenizacje i dynamiczny montaż, wszystko razem będące (dosłownie i w przenośni) muzyczno-narkotycznym tripem. "Kneecap. Hip-hopowa rewolucja" jest dziełem niezwykle energicznym, żywym, a wstawki z udziałem utworów tytułowej grupy nie mieszają nadmiernie - racjonalnie uzupełniają fabułę, są sercem tej produkcji. Bo oprócz tego, że Peppiatt naturalnie traktuje o muzyce i przenosi nas w pulsujący świat młodych artystów, sporo opowiada o tożsamości, o poczuciu językowego stłamszenia, niepozwalającego na swobodę we własnym kraju, mającym swój język.

Lata ery terrorystycznej minęły - dzisiejszym orężem do walki z brytyjskim kulturowym okupantem jest właśnie muzyka, siła słowa - nierzadko twardego i stanowczego, ale koniecznego do pobudzenia poczucia tożsamości. Członkom zespołu Kneecap kapitalnie wychodzi wyzwanie aktorskie - najbardziej zwycięsko wychodzi z niego wcielający się w samego siebie  JJ Ó Dochartaigh, przedstawiony jako "ostatni sprawiedliwy" w szkole, sfrustrowany tym, jak próbuje się zaprzestać pielęgnowania ojczystego języka. Mo Chara i Naoise Ó Caireallain to fantastycznie uzupełniający się duet, uosobienia autentycznego, młodzieżowego buntu. Trzecioplanową, ale świetną rolę zalicza Michael Fassbender, wcielający się w Arlo - ojca jednego z chłopaków, "ducha przeszłości", który za mocno okopał się w dawnych czasach i nigdy ich mentalnie nie opuścił.

"Kneecap. Hip-hopowa rewolucja" to jeden z najlepszych filmów ubiegłego roku. Był kandydatem Irlandii do Oscara, jednak Akademia zdecydowała się zignorować entuzjazm publiczności z całego świata, więc nie znalazł się nawet w gronie ścisłej, finałowej piątki nominowanych. To krzywdząca decyzja, więc tym bardziej zapraszam do zapoznania się z tym fantastycznym tytułem.

Film "Kneecap. Hip-hopowa rewolucja" jest dostępny do obejrzenia w ramach subskrypcji platformy streamingowej Max.

Więcej o ofercie Max przeczytacie na Spider's Web:

Christopher Nolan to jeden z najważniejszych reżyserów w historii współczesnego kina - jest autorem takich dzieł jak "Memento", "Prestiż", trylogia o Mrocznym Rycerzu czy "Oppenheimera", wybitnego i nagrodzonego wieloma Oscarami (w tym za reżyserię) filmu biograficznego słynnego "ojca bomby atomowej". Okazało się, że przerwa Nolana od kręcenia będzie niezwykle krótka, bowiem od jakiegoś czasu reżyser pracuje nad swoim kolejnym, dość niespodziewanym projektem - filmową adaptacją "Odysei".

Słynne "R" oznacza "restricted", czyli to, że film będzie zawierał treści przeznaczone dla dorosłych, a osoby mające mniej niż 17 lat będą mogły wejść na seans tylko w towarzystwie dorosłego opiekuna. To nie byłby pierwszy przypadek, kiedy dzieło Nolana jest oznaczone tą kategorią - poprzednim i zarazem jedynym jego filmem, który się doczekał kategorii R, był "Oppenheimer". Jak podaje World of Reel, drugim będzie właśnie nolanowska "Odyseja". Ta informacja nie będzie zaskoczeniem, zwłaszcza dla osób, które na bieżąco śledzą informacje dot. filmu - jakiś czas temu pojawiła się informacja o kręceniu przez postaci Benny'ego Safdie i Lupity Nyong'o szczególnie brutalnej sceny. Sympatycy literackiego pierwowzoru też nie powinni narzekać, w końcu zawiera on dość sporo obrazów, które można uznać za przeznaczone dla dorosłych.

"Odyseja" będzie mieć jeden z najbogatszych aktorskich składów ostatnich lat. Główną postacią filmu będzie Odyseusz, w którego wcieli się Matt Damon, zaś jego syna, Telemacha, sportretuje Tom Holland. Robert Pattinson ma się nieoficjalnie wcielić w Hermesa, zaś wspomniany Safdie w Agamemnona - pozostałe role są jak na razie przede wszystkim przedmiotem plotek. Oprócz wspomnianych aktorów w obsadzie znajdują się m.in. Anne Hathaway, Zendaya, Charlize Theron, Mia Goth, John Leguizamo, Jon Bernthal, Corey Hawkins, Cosmo Jarvis, Himesh Patel, Elliot Page, Bill Irwin i Samantha Morton.

Światowa premiera "Odysei" jest datowana na 17 lipca 2026 roku.

Więcej informacji ze świata kina przeczytacie na Spider's Web:

Od kina nie ma odpoczynku - co miesiąc, to tytuły, które zachęcają, by wejść do ciemnej sali i rozkoszować się magią kina na około dwie godziny. Lipiec nie jest pod tym względem biedniejszy - widzowie będą mogli m.in. wybrać się w podróż śladem dinozaurów, a także spędzić czas z Pierwszą Rodziną. Oto najciekawsze lipcowe premiery kinowe.

Machina promocyjna tego filmu działa naprawdę nieźle. Według niej ten film to następca "Substancji" i Cronenberga naraz - taka zachęta działa na wyobraźnię. Tytułową bohaterką jest Elwira, żyjąca w cieniu swojej pięknej przyrodniej siostry, czująca się odrzucona i niekochana. Zrobi wszystko, żeby zmienić ten stan i zdobyć to, czego pragnie.

Ostatnie filmy z tytułowej serii nie przynosiły nic więcej poza pustotą i rozczarowaniem. Spec od efektownego kina, Gareth Edwards wziął na siebie sporą odpowiedzialność, a przy okazji połączył siły z Davidem Koeppem - autorem scenariusza do oryginalnego, legendarnego "Parku Jurajskiego". Na papierze "Odrodzenie" ma wszystko, czego mu potrzeba, a zwiastuny dają nadzieję na spektakularne i jakościowe kino. Oby to się urzeczywistniło.

Podejść do postaci Człowieka ze Stali było już wiele. Kolejnym reanimatorem tej kultowej marki jest James Gunn we własnej osobie. To prawdopodobnie jeden z najważniejszych projektów w jego karierze - zwłaszcza jej nowym rozdziale jako współzarządzający DC Studios. Promocja tego filmu póki co przebiega niezwykle zachęcająco - "Superman" zdaje się mieć swój wyrazisty styl wizualny, a Corenswet może się okazać jednym z najciekawszych odtwórców głównej roli. Czas pokaże jak będzie, ale hype jest ogromny.

Pozycja raczej skierowana w stronę sympatyków kina okołoslasherowego. Pewna surferka zostaje uprowadzona i uwięziona na statku. Musi znaleźć drogę ucieczki, zanim stanie się ofiarą krwawego rytuału.

Skoro o slasherach mowa, po latach znów będziemy mieć do czynienia z powrotem klasyka. Od premiery pierwszego filmu z serii mija 28 lat - jak widać koncept nie stracił na atrakcyjności. Całkiem ciekawa i niezupełnie anonimowa młoda obsada do pary z weteranami w postaci Jennifer Love Hewitt i Freddie Prinze'a Jr? To zachęca.

Kolejny animowany film o najsłynniejszych niebieskich stworkach w historii kina. Kiedy Papa Smerf zostaje w tajemniczy sposób porwany przez Razamela i Gargamela, Smerfetka prowadzi misję Smerfów do prawdziwego świata, aby go uratować.

Jeden z najbardziej wyczekiwanych filmów nie tylko miesiąca, ale i całego roku. Marvelowska superprodukcja o Pierwszej Rodzinie zapowiada się znakomicie, w dodatku ciąży na niej odpowiedzialność w postaci fabuły bezpośrednio prowadzącej do "Avengers: Doomsday". Tak gwiazdorskiej obsady nie miał żaden z filmów o Fantastycznej Czwórce - i to na barkach Pascala, Kirby, Moss-Bachracha i Quinna spoczywa nie tylko ciężar samych "Pierwszych kroków", ale także przyszłości MCU.

Choć Juliusz Machulski ma swoje zasłużone miejsce w annałach polskiego kina, ostatnie owoce jego twórczości ciężko nazwać udanymi. Wygląda na to, że najnowszym pomysłem reżysera jest powrót do historii, która 21 lat temu podbiła serca polskich widzów. Większość aktorów z oryginalnego "Vinci" powraca, a zatem współczynnik nostalgii powinien być wysoki. Oby z jakością było podobnie.

Więcej informacji ze świata kina przeczytacie na Spider's Web: