Recenzje filmowe

"Meg 2" jest wszystkim tym, czym jedynka próbowała być, ale zatonęła w oceanie melodramatyzmu i sentymentalnego bełkotu. Sequel to bowiem nie tylko spełniona opowieść o starciu człowieka z naturą zabarwiona elementami ekothrillera, ale przede wszystkim odjechana rozrywka do popcornu. W sam raz na lato.

"Barbie" to hollywoodzki koń trojański, który mieni się różem i oślepia błyszczącym plastikiem. Spod tej całej jaskrawości z czasem przedzierają się kłujące widza idee, zmieniając całą opowieść w kąśliwy komentarz społeczny i filozoficzny dramat egzystencjonalny. Ale spokojnie, to wciąż blockbuster zrealizowany przez wielką wytwórnię, więc wszystko, co może nas zaboleć, zostaje podane za pomocą szeregu błyskotliwych żartów i gatunkowych atrakcji.

W sieci pojawiła się baza filmów i seriali, która ma krytykować postępowe podejście twórców kina. Jej pomysłodawcy nie interesują artystyczne walory danych tytułów, tylko reprezentacja rasy, płci, czy orientacji seksualnej. WorthItOrWoke ma więc chronić delikatne uczucia, widzów zaszczutych przez polityczną poprawność.

"Odludzie" jest wszystkim tym, czym chcielibyście, żeby było. A raczej tym, czym nie chcielibyście, bo to największy koszmar widzów. Film wzbudził już kontrowersje, gdyż ludzie wychodzili z jego pokazów, aby zwymiotować. Podobne doniesienia należy zazwyczaj traktować z przymrużeniem oka, ale akurat w tym wypadku łatwo w nie uwierzyć.

"Pamfir" nie daje się sprowadzić do prostych i utartych kategorii. Dmytro Sukholytkyy-Sobchuk prowadzi swój pełnometrażowy debiut pewną ręką, mieszając ze sobą gatunki, style i poetyki. Zapnijcie pasy, bo czeka was podróż do ukraińskiego jądra ciemności, gdzie zacierają się granice między oniryzmem, a realizmem.

Z "Flamin’ Hot" jest jak z ostrym fast foodem, który na reklamach wykręca wszystkim twarze, a w rzeczywistości okazuje się co najwyżej odrobinę pikantny. Historia pomysłodawcy słynnej amerykańskiej przekąski to oczywiście wyrób prosto z taśmy produkcyjnej wielkiej wytwórni. Ma w sobie jednak wystarczająco smaku, żeby zadowolić wasze filmowe podniebienie.

"Przebudzenie bestii" to kolejny dowód na to, że odsunięcie Michaela Baya od reżyserskiego stołka serii "Transformers" było właściwą decyzją. Może nie jest tak dobre, jak "Bumblebee", ale też nie daje się sprowadzić do stulejarskiej fantazji podstarzałego gościa, który nigdy nie wyrósł z zabawy resorakami i robocikami.

Twórcy chętnie przygniatają widza majestatem włoskich Alp, zmuszając nas do kontemplacji ich potęgi. Jest w tym coś hipnotyzującego, bo nie tylko zatrzymuje narrację, ale również świat dookoła nas, jakbyśmy mieli uświadomić sobie, że w codziennym pędzie utraciliśmy jakiś ważny pierwiastek naszej egzystencji. W "Ośmiu górach" reżyserski duet skupia się bowiem na człowieku, który desperacko próbuje ponownie złączyć się z naturą. To film o powrocie do korzeni, wygrany w rytm poruszającej historii męskiej przyjaźni.

Na Netfliksie zadebiutował niderlandzki thriller, który wspiął się na drugie miejsce wśród najpopularniejszych filmów serwisu. I tym razem nie dziwi mnie, dlaczego akurat ta produkcja jest tak chętnie oglądana. "Wierne przyjaciółki" wciągają już od samego początku i przez kolejne półtorej godziny trzymają w napięciu aż do samego finału.

Czy możesz w ogóle nazywać się graczem, jeśli na którymś etapie życia, nie bolały cię palce od skakania po kolejnych przeciwnikach podczas prób uratowania księżniczki Peach z rąk Bowsera? To pytanie retoryczne, ale podkreślmy, że nie. Mario, ten legendarny hydraulik w czerwonych ogrodniczkach pojawił się w przeszło 200 tytułach, podbijając serca milionów ludzi na całym świecie. "Super Mario Bros." oddaje mu sprawiedliwość i przypomina za co, tak bardzo go kochamy.

Alfred Hitchcock twierdził, że film musi rozpoczynać się od trzęsienia ziemi, a potem tempo powinno już tylko wzrastać. Twórcy "Szybkich i wściekłych" noszą tę zasadę w sercu, dlatego dziesiątą część serii otwiera nowe spojrzenie na widowiskowy pościg z finału piątki, po czym szybko dochodzi do próby wysadzenia Watykanu. A to wciąż tylko przedsmak czekających nas atrakcji, bo z tak pomysłowym i diabolicznym przeciwnikiem rodzina Doma nie miała jeszcze do czynienia.

"Rój" to film bolesny i ciężki, a jednocześnie wciągający i satysfakcjonujący. Debiutujący w pełnym metrażu Bartek Bala pokazuje nam bowiem piękne marzenie, które zgniata nieprzyjazna rzeczywistość. Poczucie izolacji, tragizm próby zjednoczenia się z przyrodą i uwięzienie w ciasnocie niskich, ludzkich emocji - to na was czeka w trakcie 100-minutowego seansu.

Adaptacji słynnej powieści Aleksandra Dumasa według szacunków mogło być nawet 50. Wśród nich są filmy pełnometrażowe, seriale i animacje. Z dobrze nam znanymi bohaterami na wielkim ekranie ostatni raz mieliśmy okazję spotkać się w 2011 roku, kiedy to pojawili się w wersji 3D. Po tym jak Hollywood w osobie Paula W.S. Andersona zaserwowało nam niedające się oglądać kuriozum, Francuzi postanowili przywrócić "Trzem muszkieterom" godność.

Tytuł nie kłamie. To naprawdę "Piękna katastrofa". Bo to taki film, w którym nie wiesz, co się dzieje, nie wiesz, dlaczego się dzieje, ale w ogóle cię to nie obchodzi - chcesz, aby działo się dalej.

"Bo się boi" to trzygodzinny żart o twojej starej i penisie. Serio. Twórca jednych z najlepszych horrorów ostatnich lat postanowił zmienić tonację i zaserwować nam czarną komedię, w której niepoważny humor zakorzeniony jest w psychoanalitycznych teoriach. Głównego bohatera definiują bowiem mommy issues, a jego ojciec okazuje się... ech, i tak nie uwierzycie.

Emanuele Crialese zabiera nas do czasów swojego dzieciństwa, lat 70. Pejzaż Włoch tamtego okresu staje się sceną dla psychodramy - tak cichej i intymnej, jak rozbuchanej i mieniącej się od kinowej magii. Reżyser, klucząc wokół tematyki genderowej, zapewnia w ten sposób widzom prawdziwy slalom emocji.

"Tar" to film trudny, wymagający, niejednoznaczny. Todd Field mnoży kolejne pytania, ale próżno oczekiwać, że poda nam jakiekolwiek odpowiedzi. Odłóżcie więc popcorn. Przez te 2,5 godziny musicie bowiem trwać w całkowitym skupieniu. Na bieżąco interpretować co się dzieje i szukać drugiego dna prezentowanych wydarzeń.

Oto jeden z konkurentów polskiego "IO" do Oscara dla najlepszego filmu międzynarodowego. "Blisko" już weszło do kin i możemy przekonać się, jak wypada na tle historii o osiołku od Jerzego Skolimowskiego. Jest to produkcja tak intymna, że aż bolesna. Jest zmysłowa i emocjonalna, przez co bardzo łatwo płynąć z jej rytmem.

O "Wielorybie" z pewnością słyszeliście - to ten głośny film Darrena Aronofsky'ego z Brendanem Fraserem, który został za swą rolę (słusznie!) wynagrodzony ponad 6-minutowymi owacjami na stojąco podczas festiwalu w Wenecji. Niestety, całość nie jest aż tak dobra, jak mogłaby być, gdyby reżyserowi udało się zachować powściągliwość. Co nie oznacza, że nie warto wybrać się na seans.

Martin McDonagh nie należy do płodnych twórców - od czasu swojego pełnometrażowego debiutu w 2008 roku zrealizował zaledwie trzy filmy. Nie ulega jednak wątpliwości, że każdy z nich - choć niepozbawiony wad - momentami ociera się o wielkość. Zaryzykowałbym stwierdzenie, że „Duchom Inisherin” może być do niej najbliżej.