To mógł być najlepszy film akcji na Prime Video. Ktoś go perfekcyjnie schrzanił

Czego współczesna publiczność wymaga od filmów akcji? Widowiskowości! Budżety blockbusterów ciągle wzrastają, żeby twórcy mogli serwować nam coraz bardziej odjechanych atrakcji. Dostarczana przez nie adrenalina działa jednak tylko, gdy podawane są z głową i chociaż drobną emocją. Bez tego nawet walka w powietrzu na spadochronach nie zrobi na widzach wrażenia, co przez swą chaotyczną fabułę i miałkie postacie udowodnił już "Gray Man". To zresztą produkcja na każdym kroku przeszarżowana. A żeby zachwycić widzów, wystarczy przecież spójny scenariusz, może trochę ironii, a na pewno sprawne rzemiosło reżyserskie. W "Eskorcie" nie ma żadnej z tych rzeczy.

Jest to o tyle dziwne, że Peter Berg reżyserował "Eskortę" będąc w ciągu całkiem niezłych opowieści kryzysowych z Markiem Wahlbergiem w roli głównej. Po opartych na faktach "Ocalonym", "Dniu patriotów" i "Żywiole. Deepwater Horizon" postawił na mało zjadliwą militarystyczną fantazję. Śledzimy w niej losy członków elitarnej jednostki CIA, którzy mają przewieźć przez indonezyjskie miasto cennego informatora. Proste? Nie. Oczywiście, wszyscy się na nich czają i chcą przechwycić Li Noora. Na szczęście przywódca oddziału James Silva jest jak połączenie Jasona Bourne'a i Jacka Reachera. Tylko z jakiegoś powodu nie chce się za nim podążać.

Berg kazał chyba Wahlbergowi stworzyć postać najmniej sympatycznego lidera w historii. Jako Silva aktor wydziera się na wszystkich dookoła, jakby nie potrafił normalnie mówić. Ma tym chyba budować nerwową atmosferę. Chyba, bo zamiast tego jego bohater staje się rozwydrzoną parodią podobnych postaci. Kiedy staje oko w oko z przeciwnikiem i mówi mu, że jest bardziej od niego bezwzględny, powinien wzbudzać ekscytację nadchodzącym starciem, a co najwyżej daje wyraz swojej arogancji. Zresztą w świecie przedstawionym wszyscy (a na pewno zdecydowana większość) zadzierają nosa, więc trudno, żeby ich los w jakimkolwiek stopniu nas obchodził.

A może niesympatycznych bohaterów należy uznać za zaletę "Eskorty"? Dzięki temu łatwiej machnąć ręką na dezorientujące sceny akcji. Kamera z ręki trzęsie się na wszystkie strony, a rwany montaż nie daje nawet szansy, żeby się zorientować, czyje życie w danym momencie staje w zagrożeniu. Mówimy o produkcji z 2018 roku, kiedy ten zainicjowany przez "Tożsamość Bourne'a" (dzięki Doug Liman!) wątpliwy styl opowiadania odchodził już do lamusa. Film Berga już w czasie swojej premiery był więc zapóźniony, przez co dzisiaj ogląda się go z niemałym zażenowaniem.

Sceny akcji bolą tym bardziej, że w roli Li Noora występuje Iko Uwais. W zaangażowaniu do filmu mistrza pencak silat (tradycyjne indonezyjskie sztuki walki) jest tyle sensu, co w nauce lądowania pilotów Al-Ka'idy. Jakieś tam mordobicie z jego udziałem zobaczymy, ale Berg nie daje nam szansy, aby się nim nacieszyć. Nie pozwala mu zaprezentować nawet ułamka swoich zdolności w kopaniu tyłków, które znamy z "Raid". Pomysłowa choreografia walk ginie w niepotrzebnym chaosie realizacyjnym.

Łatwo zrozumieć dlaczego użytkownicy Prime Video zainteresowali się "Eskortą" (film od dłuższego czasu gości w topce najpopularniejszych tytułów dostępnych na platformie, obecnie zajmuje jej szóste miejsce). Wszystko w nim - od nazwisk reżysera i aktorów po opis fabuły - obiecuje angażujące widowisko. Potencjał na dobrą rozrywkę ulatuje jednak z każdą sceną. Bo szybko można dojść do wniosku, że więcej wdzięku, finezji i przede wszystkim sensu miały nasze zabawy w wojnę na podwórku.

Więcej o filmach akcji poczytasz na Spider's Web: