Co najwyżej pierwiastek. Oceniamy pierwszą polską komedię romantyczną Netfliksa „Miłość do kwadratu”

Nie myślcie jednak, że pierwsza polska komedia romantyczna Netfliksa zmieni podejście widzów do gatunku. Znajdziemy tu pełno romcomowych ekscesów. Dość powiedzieć, że podczas gdy wszyscy posługują się korpogadką z licznymi anglicyzmami, szwarccharakter pod postacią Alicji co kilka zdań wrzuca wstawki z języka niemieckiego. W „Miłości do kwadratu” roi się od dialogów, zabiegów i motywów, przy jakich ręka automatycznie unosi się do facepalma. Szczególnie mocno wybrzmi on, kiedy ojciec głównej bohaterki na cmentarzu z chichotem wypowie tytuł produkcji. Tak, to jeden z tych filmów, które próbują puszczać oczko do widza, pokazując dystans do swojej fabuły, a jednocześnie dobijają oglądających nieznośnym napuszeniem, traktując naiwną opowieść śmiertelnie poważnie.

Trafiamy więc do Polski A. Obserwujemy poczynania pięknych i bogatych. Enzo jest dziennikarzem w stylu Kuby Wojewódzkiego. Zarabia krocie, czaruje chłopięcym urokiem, a jego miłością są szybkie kobiety i piękne samochody. Albo odwrotnie. W każdym razie podczas nagrywania jednej z reklam poznaje modelkę Klaudię. Między nimi zaczyna iskrzyć, ale dziewczyna próbuje trzymać go na dystans. Wiemy, jak w innych przedstawicielach gatunku potoczyłoby się to dalej. Ale w tym wypadku jest inaczej. Klaudia to tak naprawdę Monika. Zwykła nauczycielka z sąsiedztwa, która podjęła pracę w modelingu, aby pomóc ojcu spłacić lichwiarski kredyt. Z jednej strony mamy więc świat pięknych i bogatych, oderwanych od rzeczywistości przeciętnego Kowalskiego, a z drugiej zwyczajnych Polaków pracujących w przyziemnych zawodach. I te dwa odległe od siebie realia bardzo szybko zaczynają się przenikać.

Filip Zylber ma doskonały pretekst, aby tak się stało. Enzo zostaje wyrzucony z domu przez swoją partnerkę i pomieszkuje u brata. Widać więc, że jest w stanie przejściowym. Reżyser podkreśla dzięki temu potrzebę zmiany dotychczasowego życia protagonisty. Dziennikarz będzie więc stopniowo uczył się odpowiedzialności, a to za sprawą córki Szymona, która chodzi do trzeciej klasy. Jej nauczycielką jest, tak, zgadliście, Monika. Jak już pewnie się domyślacie, bohaterowie się zaprzyjaźnią, a potem zakochują w sobie. Pozwala to twórcom zaserwować nam wszystkie evergreeny polskich komedii romantycznych, pędząc po skrótach gatunkowych wprost do naiwnego i podlanego kiczem finału. Nie spodziewajcie się więc rodzimego „Notting Hill”, gdzie romans chłopaka z sąsiedztwa i filmowej gwiazdy był okazją do zabawy kliszami i schematami. W tym wypadku nie ma obnażania konwencji. Zamiast tego czuć niesmak po braku oryginalności, suchych żartach i braku realizmu psychologicznego.

Oczywiście przesłanie jest jak zawsze konserwatywne. Kobieta może poczuć się szczęśliwa tylko u boku właściwego mężczyzny, rodzina to wartość nadrzędna etc. Listę zarzutów światopoglądowych można ciągnąć w nieskończoność. Ale nie brakuje tu też krytyki przestarzałego systemu edukacji, czy niekoniecznie w sposób homofobiczny, a jak na standardy Netfliksa bardzo naturalnie wpleciony króciutki wątek LGBT zakończony zdaniem, że w XXI wieku to normalne. Podobnych wtrętów nie ma dużo, ale jest ich wystarczająco, aby uprzyjemnić seans. Produkcja ma mnóstwo wad, ale jeśli wyłączymy szare komórki na czas jej oglądania, łatwo się wciągnąć i dać się ponieść ładnym obrazkom do samego końca. Nie zakochacie się w niej do kwadratu, jak chciałby ojciec Moniki, ale pojawi się pierwiastek zainteresowania.

Nie przegap nowych tekstów. Obserwuj serwis Rozrywka.Blog w Google News.