Debiut reżyserki najlepszego filmu tego roku uderzył mnie prosto w trzewia. Obejrzycie go na VOD

Zaraz po swojej premierze na festiwalu w Cannes "Substancja" wywołała spore kontrowersje. Podzieliła krytyków, którzy albo ją docenili, albo uznali za szkodliwą wydmuszkę. Wniosek z tego jeden: nie da się przejść obok niej obojętnie. Miałem już okazję film obejrzeć i zaliczam się do grona jego fanów. Choć sam nie ufam takim obietnicom, zapewniam was, że czegoś takiego jeszcze nie widzieliście. To prawdziwy kinowy odlot. Satyra o obsesji Hollywood na punkcie standardów piękna pożeniona z body horrorem. Produkcja tyleż seksowna, co obrzydliwa.

Coralie Fargeat korzysta z dorobku wielu uznanych reżyserów (David Cronenberg, Stanley Kubrick i wczesny Peter Jackson się kłaniają), ale "Substancji" nie da się sprowadzić do sumy odniesień. Reżyserka tworzy bowiem dzieło w pełni autorskie. Widać w nim wyrazisty autorski styl, który dał o sobie znać już w jej pełnometrażowym debiucie. "Zemsta" może nie jest jeszcze tak odjechana, ale wciąż potrafi dostarczyć mocnych wrażeń. To kino tyleż zadziorne, co wściekłe.

"Zemsta" to w swej istocie prosta opowieść spod znaku rape and revenge. Jak sama nazwa cyklu wskazuje, po gwałcie kobieta w brutalny sposób mści się na swoich oprawcach. Tylko tyle i aż tyle. Coralie Fargeat nie przeprowadza w tej formule żadnej rewolucji. W jej filmie poznajemy losy Jen, która wraz z zamożnym Richardem spędza błogo czas w położonej na odludziu pustynnej posiadłości. Mężczyzna zostawia ją sam na sam z jego dwoma wspólnikami. Jeden z nich nie rozumie słowa "nie". Kiedy kochanek wraca na miejsce, zamiast okazać bohaterce współczucie, zrzuca ją z klifu.

Pierwsza część "Zemsty" jest bardzo seksowna. Kamera Robrechta Heyvaerta uważnie obserwuje ciało Jen, skupiając się na jego krągłościach. Lubieżnie się mu przygląda, gdy bohaterka kokieteryjnie tańczy w towarzystwie trzech mężczyzn, jednocześnie ją uprzedmiotawiając. Po brutalnych wydarzeniach kobieta prezentowana jest już w zupełnie inny sposób. Zyskuje podmiotowość, przejmując kontrolę nad narracją. Z dziurą w brzuchu znajduje w sobie siłę, aby rozprawić się ze swoim gwałcicielem, byłym kochankiem i biernym obserwatorze jej upokorzenia.

Coralie Fargeat daje tu wyraz swojej obsesji na punkcie ciała. To film bardzo fizyczny. Reżyserka nie szczędzi nam widoku obrażeń i okaleczeń - tak głównej bohaterki, jak i skazanych na jej zemstę oprawców. O ile na początku celebruje seksualność Jen, o tyle potem przechodzi w fetyszyzację przemocy. Nie tyle dekonstruuje w ten sposób tzw. męskie spojrzenie, co je przełamuje, wykorzystuje do innych celów. W połączeniu z neonową estetyką produkcja staje się dzięki temu pulsująca jak otwarta rana.

Ze wszystkimi swoimi kontrastami "Zemsta" staje się kopem prosto w jaja widza. To film, który zachwyca i boli jednocześnie. Jeśli zechcecie się z nim zmierzyć, wynagrodzi waszą odwagę. Obejrzycie bowiem produkcję sprawiającą na tyle perwersyjnej przyjemności, że będziecie błagać o więcej.

Więcej o filmach, które warto obejrzeć, poczytasz na Spider's Web: