PigOut nadaje: „Planeta Singli 3” to srogi przeciętniak, ale zbliżają się walentynki, więc i tak będziesz musiał na nią pójść do kina
Okres Bożego Narodzenia i walentynek to czas największych żniw dla polskich komedii romantycznych. Wystarczy w grudniu wrzucić do kin film, na którego plakatach aktorzy będę ubrani w czapkę Mikołaja, a producent już może zamawiać nowe Porsche z salonu, bo nie ma wątpliwości, że widzowie będą walili drzwiami i oknami.
Jeszcze lepszym pomysłem jest zaplanowanie premiery na początek lutego. Wszak wiadomo nie od dziś, że randka w kinie to obok kebaba walentynkowy klasyk, a jeśli para nie zna się jeszcze zbyt dobrze, to tym chętniej wybierze produkcję z Karolakiem. Bezpieczna opcja.
A co gdyby sięgnąć po oba worki z pieniędzmi? I ten świąteczny, i walentynkowy? Na pierwszy rzut oka misja wydaje się niewykonalna. Te wydarzenia dzieli zbyt krótki odstęp czasu, aby wyrobić się z wyprodukowaniem aż dwóch tytułów. Nawet Patryk Vega nie działa w takim tempie.
Twórcom „Planety Singli" ta sztuka się udała. Minęły ledwo trzy miesiące od premiery drugiej części, a do kin wchodzi już epizod trzeci. Można? Można! Sekret polega na tym, że dwójka i trójka były kręcone ciągiem.
Taka sytuacja sprawia, że znajdzie się zapewne wiele osób, które chciałby obejrzeć najnowszą część, ale obawiają się, że nie będą w temacie przez brak znajomości poprzedniczki. Co gorsza, ta spadła już z afiszów większości kin (odbyły się pojedyncze seanse w sieci Cinema City), a nie zdążyła jeszcze zadebiutować na DVD dodawanym do „Gali”. Co z tym fantem zrobić? Zignorować.
Producenci filmu, którzy stawili się na pokazie prasowym, swoje przemówienie zaczęli od prośby, aby w recenzjach podkreślać, że każda część „Planety Singli" jest osobną i zamkniętą historią. Rzekomo można je oglądać bez znajomości pozostałych epizodów. Jak dla mnie jest to kolejny dowód na to, że w tym wszystkim najważniejsze jest wyłomotanie ludzi kasy. A co z ciągłością historii i związkami przyczynowo-skutkowymi, zapytacie? A komu to potrzebne? Po prostu wbijajcie do kina i nie drążcie tematu. Tak odczytuję ten przekaz.
Pomysł na fabułę trzeciej „Planety Singli" jest bardzo prosty.
Otóż główni bohaterowie, czyli Ania (Agnieszka Więdłocha) i Tomek (Maciej Stuhr), planują ślub. Ceremonia ma się odbyć w rodzinnych stronach Tomka, co sprawia, że akcja przenosi się z dizajnerskiej Warszawy na swojską, mazurską wieś, a żarty będą się kręcić wokół wesela oraz skomplikowanych relacji rodzinnych.
Poznamy gburowatego, starszego brata Tomka (Borysz Szyc), który jest sfrustrowany swoim życiem. Facet musiał zostać na rodzinnym gospodarstwie, aby przypilnować biznesu. Gdyby nie to poświęcenie, na pewno byłby teraz drugim Lewandowskim i haratał w gałę w jakimś dobrym klubie. Jest też ojciec-lekkoduch (Bogusław Linda), który przed laty opuścił bliskich, aby niczym Wojciech Cejrowski podbijać dzikie lądy. Przy okazji wesela wraca do domu i próbuje odgrywać dobrego męża oraz tatusia, ignorując fakt, że wiele się pozmieniało podczas jego nieobecności. Matkę (Maria Pakulnis), która rezygnuje z własnego szczęścia, aby rodzina się nie rozpadła. Do tej gromadki dołączają znane twarze z poprzednich części, czyli Tomasz Karolak, Weronika Książkiewicz, Danuta Stenka oraz Piotr Głowacki, a każdy z nich przywiezie na Mazury własne problemy, które eskalują w trakcie wesela.
Film nie samymi żartami stoi, bo i dramatów jest całkiem sporo, ale każdy potraktowany mocno powierzchownie, żeby przypadkiem nie zrobiło się zbyt poważnie. Z kolei pod względem struktury produkcja przypomina trochę „Listy do M.". Ania i Tomek nie odgrywają już głównych skrzypiec, zamiast tego śledzimy kilka równoległych wątków, które przecinają się w finale.
Początek filmu to niemal deja vu z „Kogla Mogla 3”. Ot mieszczuchy trafiają na wieś i nie za bardzo potrafią się na niej odnaleźć. Do tego dochodzi bardzo podobny żart z zabawką erotyczną i psem.
W jednej ze scen „Kogla”, pani Wolańska promowała w telewizji śniadaniowej swoją książkę o seksie, po czym zademonstrowała dildo, które „niespodziewanie” zaczął lizać pies. No boki zrywać. Z kolei w „Planecie Singli” Ania wręcza matce Tomka prezent, niestety myli pudełka i nieumyślnie daje jej gadżet erotyczny, który narzeczony dostał od kolegów z pracy. Żeby wybrnąć z sytuacji, pada tekst: „Ojej, pomyłka, to zabawka dla psa”. Następnie otrzymujemy sugestywną scenę kopulacji czworonoga z gumową wadżajną. Kto się nie śmieje, ten gbur i sztywniak.
Na szczęście dalej poziom żenady znacznie się obniża. Naliczyłem nawet kilka udanych żartów, ale oceniając całościowo, szału nie ma.
Rządzi schemat i prosty, bezpieczny humor. O dziwo, najzabawniejszym wątkiem jest ten z udziałem Karolaka i Książkiewicz. Para jest świeżo upieczonymi rodzicami i nie za bardzo sobie radzi w nowych realiach. Akurat życiowo jestem w podobnej sytuacji, więc do mnie to trafia. Tragiczny jest za to Bogusław Linda. Obsadzanie go w rolach komediowych zdecydowanie powinno być zabronione. Pamiętacie jeszcze najgorszy sitcom ever, w którym Boguś był gosposią Małgorzaty Foremniak? To jest dokładnie ten poziom. Przygotujcie się na powtórkę z rozrywki. Reszta wątków ani nie ziębi, ani nie grzeje. Powiedziałbym, że miejscami przynudza, bo zdarzało mi się spoglądać na zegarek podczas seansu.
„Planeta Singli 3” nie wywołuje takiej migreny jak najnowszy „Kogel Mogel” i stoi przynajmniej półkę wyżej niż komedie z udziałem Barbary Kurdej-Szatan, ale nie ma się co czarować, że jest to jakiś powiew świeżości. Nope, to typowy średniaczek.
Jeśli ktoś jest fanem poprzednich części, to trzecia odsłona zapewne też przypadnie mu do gustu, wszak to ci sami bohaterowie i podobny poziom humoru. Sceptykom polskich komedii romantycznych raczej nie polecam. Tu nie ma nic odkrywczego. Kilka banalnych wątków, ze średnio nośnym dowcipem, podlanych mało subtelnym product placementem. Odbijecie się od tego tytułu tak jak ja. 5/10, czyli bez zachwytów, ale zęby też nie bolą.
