Nowy thriller Netfliksa mógł być świetny, ale nakręcił go ten człowiek

Nazwisko Perry jest bardzo dobrze znane, choć niekoniecznie pozytywnym tego słowa znaczeniu. Reżyser, który został okrzyknięty twórcą jednego z najgorszych filmów, jakie kiedykolwiek powstały, czyli "Mea Culpa" (18 proc. na Rotten Tomatoes mówi samo za siebie), ma w swoim dorobku jeszcze kilka innych - delikatnie mówiąc - potworków. Dziś do produkcji "Tyler Perry: Obłuda", "Bez orzekania o winie" czy "Tyler Perry's Beauty in Black" dołączył thriller "Ostatnia kropla". Porusza on poważny temat, a mimo to podczas seansu trudno tę powagę zachować.

Janiyah Wiltkinson (Taraji P. Henson) to samotna matka, która ledwo wiąże koniec z końcem. Mieszka wraz ze swoją kilkuletnią córeczką Arią (Gabby Jackson) w obskurnym mieszkaniu, a na życie zarabia jako pracowniczka supermarketu. Pewnego zwyczajnego dnia Janiyah odwozi córkę do szkoły, a sama udaje się do pracy. Na miejscu otrzymuje jednak telefon, że musi przyjechać po małą, która doświadczyła nagłego ataku astmy i musi zostać odebrana. Od tego momentu główna bohaterka doświadcza fali pechowych wydarzeń, które wpędzają ją w jeszcze większe kłopoty.

W szkole dowiaduje się, że Aria została zabrana przez pracowniczkę opieki społecznej, a niedługo później uczestniczy w wypadku drogowym, w którym, jak się okazuje, brał również udział policjant. Kiedy Janiyah w końcu dociera do pracy, okazuje się, że została zwolniona przez swojego nieprzyjemnego szefa (Glynn Turman), a na domiar złego po powrocie na swoje osiedle odkrywa, że wszystkie jej rzeczy zostały wyrzucone z domu i dowiaduje się, że została eksmitowana.

Załamana Janiyah decyduje się odzyskać swoją zaległą wypłatę, w związku z czym udaje się do biura swojego byłego szefa. Nie wie jeszcze, że znajdzie się w nieodpowiednim miejscu i nieodpowiednim czasie - kobieta trafia bowiem w sam środek napadu z bronią, który kończy się śmiercią dwóch osób. Ostatecznie jednak Janiyah dostaje to, czego chciała, czyli czek na 500 dol., który zamierza zrealizować w banku. Kiedy kobieta udaje się do placówki, prędko zostaje wzięta za osobę chcącą napaść na bank. I nikt nie wierzy jej, że cała ta sytuacja jest tragicznym zbiegiem okoliczności.

Cały komplet hiobowych wieści docieraja do Janiyah w ciągu 24 godzin. W międzyczasie widzowie są świadkami fabuły, która jest przesycona dramatycznymi wydarzeniami, krzykami, łzami i dramatem. I choć bardzo chce się współczuć głównej bohaterce, to nie ma na to przestrzeni - wszystko jest tak dramatyczne i nachalne, że każda kolejna nieprzyjemna sytuacja wywołuje albo śmiech, bo wydaje się być niepoważna i wyjęta z powietrza, albo obojętność. I kiedy już widz ma nadzieję na to, że w końcu zacznie się robić poważnie, Tyler Perry wyciąga z kapelusza kolejny kuriozalny pomysł.

Żeby "Ostatnią kroplę" obejrzeć do końca, trzeba się nieźle wysilić. Jednym z powodów jest brak balansu - ten film zaczął się zdecydowanie za mocno i wyczerpał wszystkie możliwe pokłady emocji głównej bohaterki, które na późniejszych etapach wydają się nieautentyczne. Kolejny powód jest taki, że widz właściwie od początku jest wrzucony w gęstą akcję, a poziom niepokoju wzrasta do maksimum. Przez taki zabieg nie da się czerpać żadnej przyjemności z oglądania tego filmu, ponieważ ciągle siedzi jak na szpilkach.

Wydaje się, że Netflix i Prime Video, bo to właśnie z tymi platformami Perry naprzemiennie współpracuje, w ogóle nie przejmują się tym, co w ramach współpracy wypuszcza reżyser. Gdyby ktoś kontrolował jego poczynania, prawdopodobnie zwróciłby uwagę, że tak poważny temat, jakim jest spychanie na margines społeczny osób żyjących w ubóstwie, warto by było potraktować tak, by odpowiednio wybrzmiał. Tak się jednak nie stało. Zamiast tego na deser widzowie dostają cios z półobrotu, bo okazuje się, że ta cała gimnastyka nad fabułą była o kant - wiadomo co - rozbić. Perry postanowił zagrać widzom na nosie i skreślić prawie 2 godziny seansu, prezentując absolutnie słabe zakończenie. Pomysł był świetny, ale realizacja zawiodła na całej linii. Wielka szkoda.

O produkcjach Tylera Perry'ego czytaj w Spider's Web: