Chyba nikogo nie powinno dziwić, że młody i zaznajomiony z showbiznesem Wołodymyr Zełenski doskonale wykorzystuje potencjał social mediów w zaistniałej tragicznej sytuacji. Media nie ochronią Ukraińców przed pociskami najeźdźców, ale mogą im pomóc - rozpowszechniając informacje o rosyjskich zbrodniach na świecie, podnosząc morale broniących się i przypominając, że ich prezydent to człowiek odważny i zaangażowany. Doskonale pokazuje to szokujące wideo poświęcone skali dewastacji Ukrainy.

Nawet w wojennej zawierusze Zełenski nie zaniedbuje mediów społecznościowych. Wraz ze swoimi ludźmi dba o to, by kolejne publikacje pojawiały się kilka razy dziennie na Twitterze, Instagramie czy Facebooku. Nie ustaje w przesyłaniu komunikatów - tych podnoszących na duchu, skierowanych do mieszkańców swojego atakowanego kraju, oraz informujących resztę świata o skali Putinowskich zbrodni. A przy okazji apelujących do Zachodu o pomoc (obecnie głównie o zamknięcie nieba nad Ukrainą).

Garnitury zastąpiła bluza w kolorze khaki, a na gładkich dotychczas policzkach pojawił się zarost. Jego oczy są smutne i zmęczone, ale tlą się w nich siła i nadzieja. Na uśmiech pozwala sobie rzadko. Gdy patrzymy na Zełenskiego, widzimy strudzonego przywódcę w krytycznych chwilach. Niezależnie od tego, czy jest to - jak niektórzy sugerują - "w pełni przemyślany look", dokładnie tak powinien prezentować się teraz prezydent atakowanego kraju.

Więcej, powinien być zarazem aktywny, dumny i nieugięty. Dokładnie jak Zełenski. Poza własnymi wystąpieniami (wspomniane apele do krajów zachodnich i orędzia do swoich rodaków), których jest wiele, prezydent Ukrainy nie szczędzi swoim followersom dramatycznych obrazów z dotkniętego wojną kraju. To ważne - świat musi wiedzieć, świat musi widzieć.

Były komik sprawnie i szybko reaguje na medialne działania wroga. Jak w ostatnim czasie, gdy na pasku ukraińskiej telewizji Ukraina 24 pojawił się pasek informujący o… kapitulacji Zełenskiego, który zaleca ukraińskim żołnierzom złożyć broń. Wkrótce okazało się, że stacja padła ofiarą ataku rosyjskich hakerów. Pokrywa się to z ostrzeżeniami Centrum Strategicznych Komunikacji i Bezpieczeństwa Informacyjnego Ukrainy, które na początku marca uprzedzało, że w telewizji może pojawić się fałszywe oświadczenie kapitulacji. Reakcja była natychmiastowa. Lada moment Zełenski wystosował własny komentarz, drwiąc sobie z ataku i nie pozostawiając wątpliwości co do pogłosek o jakiejkolwiek kapitulacji:

Na docinek Zelenskiego nie trzeba było też długo czekać po publikacji słynnego nagrania, na którym ręka Putina przenika przez mikrofon podczas rzekomego spotkania z załogami rosyjskich linii lotniczych. Prezydent zakończył jedno ze swoich przemówień:

Zelenskiemu sprzyja też jego przeszłość. Fakt, że zaczynał jako komik, a teraz stoi twarzą w twarz ze śmiertelnym zagrożeniem (jak wiemy, historia zna wielu przywódców, którzy uciekali z kraju w czasie inwazji), jedynie potęguje pozytywny odbiór polityka i umacnia jego wizerunek. Facet ma za sobą iście filmowy background, drogę od kabareciarza do męża stanu - już sam fakt, że w pewnym sensie wcielił w życie scenariusz serialu, w którym występował (swoją drogą - obecnie pokazywanego na Netfliksie w USA), robi wrażenie.

Światowe telewizje chcą emitować ten program, wygrzebują też związane z Zełenskim inne materiały. Amerykańska stacja CBS News przypomniała nagranie z wizyty w rodzinnym domu prezydenta. Dzięki niemu widzowie mieli szansę poznać jego rodziców (tata Wołodymyra, Oleksandr, profesor cybernetyki, stwierdził wówczas, ze bardzo martwi się o syna, który jest jego jedynym potomkiem). Rzecz nie tyczy się jednak tylko oficjalnych mediów. Memiarze też rozumieją, kto tu jest bohaterem.

Prezydent Ukrainy wie, co powiedzieć, by odpowiednio wybrzmieć. Wystarczy przypomnieć jego kultowy cytat: "Potrzebuję amunicji, nie podwózki". Rozumie też, jak zwracać się do świata. Kogo połechtać, komu podziękować, na kogo naciskać. Doskonałym tego przykładem jest jego wczorajsze przemówienie do Kongresu USA. Materiał, który później wyświetlił, miał wywołać jak najwięcej emocji. Choć nie brakuje cyników, którzy zarzucają autorom tanie chwyty, faktem jest, że film był dokładnie taki, jaki być powinien. Uderzał w naszą wrażliwość, podbijał dramat wszystkimi możliwymi środkami stylistycznymi. Bo to wciąż nic w porównaniu z dramatem, który właśnie rozgrywa się w Ukrainie. Tego nie odda żadne zdjęcie.

Dziś prezydent Ukrainy przemówił na forum Bundestagu. Ponownie uderzając w najbardziej adekwatny ton:

Wszystko to udowadnia, że Zełenski to lider pojmujący mechanizmy działania dzisiejszego świata, potęgę mediów, wizerunku, odpowiedniej postawy i autentyzmu. Co więcej, zdążył już pokazać, że oddane na niego głosy nie były głosami zmarnowanymi - stanął przed największą z możliwych prób, został poddany okrutnej weryfikacji. Wykazał, że jest godzien swojego stanowiska, gotów zostać w sercu wojny, wśród swoich, aż do końca. Przy okazji zarażając Ukraińców tak potrzebną im energią i nadzieją. Zagrzewając ich do walki. Wygląda na to, że lepiej trafić nie mogli.

Co roku mamy do czynienia z euforią, świętem, wielkim show. Nie jest żadną tajemnicą ani oskarżeniem, że oprócz samej muzyki liczy się również prezencja, spektakl - tak było, jest i będzie, nie ma co się na to obruszać. Tegoroczny Konkurs Piosenki Eurowizji w mojej skromnej ocenie miał w swoich szeregach parę ponadprzeciętnych piosenek - jedna z nich to ta zwycięska, w wykonaniu reprezentującego Austrię JJ-a. Jego zwycięstwo, cokolwiek zasłużone, można jednak nazwać pyrrusowym - choć niewątpliwie należy pogratulować samemu artyście, jakoś ciężko uznać pozostałą część finalnego werdyktu za słuszną.

Zacznijmy od najważniejszego dla nas, czyli od Polski. Jak zdarza się nam raz na kilka lat, wysłaliśmy postać, której występów nie musieliśmy się wstydzić ani przez sekundę. Justyna Steczkowska przyniosła naszemu krajowi dumę - jej występ był spektakularny, tak ze względu na karkołomną obecność w powietrzu, jak i (zwłaszcza) na taniec i śpiew. Taki performance był niewątpliwie wysiłkiem fizycznym, a przy tym jeszcze zaśpiewać czysto i mocno? Polka to zrobiła fantastycznie, tym bardziej, że na jednej z prób przed finałem widać było jej problem z rozplątaniem się z uchwytów, do których była przyczepiona - Justyna jednak obróciła to na swoją korzyść i wyszła z tej kilkusekundowej opresji z niesamowitą klasą. Na szczęście w finałowym występie obyło się bez żadnych problemów, a występ Steczkowskiej spokojnie powinien przejść do historii jako jeden z najlepszych w historii udziału Polski w konkursie. Choć chyba mało kto z nas liczył na wygraną albo podium, 14. miejsce zdaje się być zdecydowanie za niskie. Potwierdziło się to, co wiemy od dawna, zwłaszcza przy okazji występów Michała Szpaka czy Krystiana Ochmana - musimy polegać przede wszystkim na głosach publiczności. Gdyby ich nie było, Polska byłaby trzecia od końca. Gdyby zaś liczyły się tylko one, mielibyśmy 7. pozycję.

Ten tytuł może zabrzmieć na pierwszy rzut oka prowokacyjnie, dlatego od razu wyjaśniam: ma on przede wszystkim dwa tła. Pierwszym, najbardziej obiektywnym, jest sama piosenka reprezentantki Izraela, która, w mojej skromnej ocenie, nie zasłużyła na wysokie miejsca, a zwłaszcza na drugie - po prostu mi się nie podobała. Druga przesłanka jest bardziej organizacyjna i czy tego chcemy, czy nie, PR-owa - organizacja europejskiego święta równości i muzyki w kraju, który popełnia brutalne, ludobójcze akty terroru względem Palestyńczyków byłaby zaprzeczeniem wszystkich wartości, które na swoich sztandarach nosi Eurowizja.

To oczywiście jeden z powodów, dla których ostateczny, zwycięski werdykt może mimo wszystko cieszyć. Wygrana Austrii była dla mnie pewną niespodzianką, a reprezentant tego kraju nie był w moim ścisłym gronie osobistych faworytów, jednak w swoim "Wasted Love" pokazał swój fenomenalny, operowy wokal, który okazał się wart laurów i nie śmiem na akurat tę część wyników narzekać, zwłaszcza biorąc pod uwagę, z kim Austria o zwycięstwo konkurowała. Trzecie miejsce zajęła Estonia z hitem "Espresso Macchiato" - choć na poziomie muzycznym ciężko zrozumieć tak wysokie miejsce, to było show przeznaczone do rozbawienia. Może powinniśmy w tym kierunku podążyć przy następnych preselekcjach - wysyłać coś świadomie głupiego i śmiesznego, wybrać opcję "z dystansem"?

4. miejsce zajęli moi faworyci - szwedzcy sauniarze z piosenką "Bara Bada Bastu". Szkoda, że nie wygrali - biorąc pd uwagę niemal wieczny status Szwecji jako faworyta liczyłem, że teraz się on urzeczywistni, a ich żywa, bardzo dobra piosenka zwycięży. Bardzo dobre występy zaliczyli m.in. reprezentujący Holandię Claude czy Łotyszki z zespołu Tautumeitas - zwłaszcza te ostatnie wniosły muzyczną świeżość. Fenomenalne otwarcie konkursu zaordynował swoim występem Kyle Alessandro z Norwegii, który niestety znalazł się daleko w tyle - na 18. miejscu.

Chciałoby się powiedzieć, że nie ma co narzekać, trzeba się ruszyć do roboty, by za rok zwiększyć swoje szanse na Eurowizji. W tym roku polska komisja posłuchała, wybierając wokalistkę, która na papierze miała wszystko - historię epickiego powrotu, walory muzyczne i świetny staging. Justyna Steczkowska jest zdecydowanie ostatnią osobą winną tej sytuacji i może wrócić do kraju z podniesioną głową - zrobiła swoje w najlepszy możliwy sposób i na tym powinniśmy się skoncentrować, wspominając zakończony w nocy konkurs. I tak będziemy pamiętać tę dramę jeszcze kilka dni, potem będzie cicho, a za rok wrócimy do punktu wyjścia.

Więcej informacji ze świata Eurowizji przeczytacie na Spider's Web:

Jacek Murański niespodziewanie stał się jedną z najgłośniejszych postaci kampanii prezydenckiej 2025 r. - co wiele mówi o jej poziomie. Rzecz w tym, że Murański, którego w istocie zna wiele osób, kojarzony jest ze środowiskiem patoinfluencerów i patogal freak fightowych - trudno zatem nazywać go osobą wiarygodną. 

Jacek Murański, znany również jako „Stary Muran”, to polski aktor, freak fighter oraz kontrowersyjna postać medialna. Urodził się 12 grudnia 1968 roku we Wrocławiu, co oznacza, że obecnie ma 56 lat.

Karierę aktorską rozpoczął w latach 90. Występował głównie w epizodycznych rolach w popularnych polskich serialach, takich jak „Klan”, „Na Wspólnej”, „Pierwsza miłość”, „Barwy szczęścia”, „Ojciec Mateusz”, „Lombard. Życie pod zastaw” czy „Wojenne dziewczyny”. Jego role często przedstawiały postacie o silnych osobowościach, co przyniosło mu rozpoznawalność wśród widzów.

W 2021 roku, w wieku 53 lat, Murański zadebiutował jako zawodnik MMA podczas gali FAME MMA 12, gdzie zmierzył się z Arkadiuszem Tańculą. Choć poniósł porażkę, medialna osobowość i kontrowersyjne podejście do rywali zagwarantowały mu kolejne kontrakty. W następnych latach kontynuował karierę w sportach walki, walcząc m.in. w federacjach High League oraz PRIME Show MMA. W sumie stoczył 7 walk: 4 w MMA (wszystkie przegrane), 1 w K-1 (zwycięstwo) oraz 2 w boksie (oba zwycięstwa).

Nie da się natomiast ukryć: popularność nie zapewniła mu sympatii publiczności i internautów. Podobnie jak wielu innych patoinfluencerów, którzy zgarniali kupę kasy za „walki” w ramach generujących nieprawdopodobne pieniądze i nieraz boleśnie żenujących imprez, Murański pokazał się od najgorszej strony. Kolejnymi wystąpieniami i konferencjami zbudował wizerunek agresywnego, wulgarnego troglodyty, który może i robi cyrkowe show swoimi dresiarskimi konfliktami, ale przy okazji ośmiesza się na każdym kroku. Kontrast między wiekiem Murańskiego, a jego zachowaniem, z pewnością nie pomógł.

Nie trzeba było wiele czasu, by internet zaczął pękać w szwach od jego niezbyt lotnych wypowiedzi - zazwyczaj pełnych skierowanych w stronę oponentów wyzwisk czy niemądrych konstatacji. Murański stał się zatem patostreamerem pełną gębą, wprawiającym w zakłopotanie memem.

Większość sporów z jego udziałem to internetowe przepychanki z Marcinem Najmanem czy youtuberami pokroju Sergiusza „Nitro” Górskiego. Wreszcie w grudniu 2022 r. federacja FAME MMA zdecydowała się nie przedłużać kontraktu z Murańskim. Powodem były właśnie jego kontrowersyjne wypowiedzi i zachowania, które zaczęły negatywnie wpływać na wizerunek organizacji - poszło głównie o liczne awantury, interwencje ochrony czy porównanie sędziów do pewnego austriackiego akwarelisty. Współwłaściciel federacji, Krzysztof Rozpara, przyznał, że jego decyzja nie była podyktowana presją z zewnątrz, ale wynikała z przekroczenia przez Murańskiego pewnych granic (tak jakby „zawodnicy” nie przekraczali ich regularnie).

Po walce z Arkadiuszem Tańculą na FAME MMA 12, w której Murański został zdyskwalifikowany za nieprzepisowe zachowania, internet zalała fala memów wyśmiewających jego postawę. Internauci porównywali go do różnych postaci, a zachowanie ex-aktora raz jeszcze stało się tematem licznych żartów i komentarzy.

W 2009 r. Murański został skazany na 4 lata więzienia za pobicie, a kara została później zmniejszona do 3 lat. W 2022 r. w programie "Sprawa dla reportera" twierdził, że został niesłusznie skazany i że przyznał się do winy pod presją. Jego pełnomocnik zapowiedział złożenie skargi nadzwyczajnej do Sądu Najwyższego. Co ciekawe, w 2025 r. Stary Muran ogłosił zamiar kandydowania na urząd prezydenta Polski, zawieszając swoją karierę sportową.

Był ojcem Mateusza Murańskiego, aktora i freak fightera, który zmarł 8 lutego 2023 r. w wieku 28 lat. 

„Udział” Murańskiego w tej kampanii prezydenckiej zaczął się od opublikowania przez niego nagrania, w którym ten „ostrzega” Polaków przed kandydatem Karolem Nawrockim i „gangiem sutenerów”.

W powyższym nagraniu Murański podkreślał:

Dodał, że Masiak, skazany kryminalista i porywacz, którego wspólne zdjęcie z kandydatem na prezydenta obiegło swego czasu sieć, mówił o nim: „trzymam go za gardło i zrobi dla mnie wszystko”. 

Następnie w programie „19:30” w TVP Info Murański powtórzył, że Karol Nawrocki współpracował ze skazanym za wymuszenie i porwanie kobiety przestępcą.

W poniedziałek szef rządu gościł u Bogdana Rymanowskiego w Polsat News. Podczas rozmowy prowadzący zacytował wpis Karola Nawrockiego z serwisu X, w którym ten nazwał wspomniane ustalenia Onetu „stekiem kłamstw i nienawiści” (chodzi o ten głośny reportaż, wg którego Nawrocki uczestniczył w procederze sprowadzania prostytutek dla gości sopockiego Grand Hotelu). Następnie zapowiedział proces cywilny, ale... dopiero po wyborach. Gdy redaktor zwrócił uwagę na fakt, że oskarżenia zawarte w tekście Onetu są anonimowe (warto dodać: rozmówcy zadeklarowali chęć zeznawania przed sądem), premier odparł:

Co ciekawe, autorzy tekstu Onetu oficjalnie zaprzeczyli, by Murański był jednym z ich źródeł. Premier najpewniej powołał się na to nazwisko na fali pierwszego nagrania, które freak fighter puścił w obieg.

Czytaj więcej:

Tegoroczna edycja odbywa się w szwajcarskiej Bazylei, albowiem zwycięzcą poprzedniej edycji był reprezentant tego kraju, Nemo. Szwajcaria jest po raz trzeci gospodarzem tego wydarzenia - po raz pierwszy było to po zwycięstwie Lys Asii w 1956 r., a za drugim razem dzięki wygranej Celine Dion w 1988 roku. Reprezentantka Polski, Justyna Steczkowska wystąpiła w I półfinale odbywającym się we wtorek, a jej występ zaowocował awansem do finału Konkursu Piosenki Eurowizji 2025.

Finał tegorocznego Konkursu Piosenki Eurowizji rozpocznie się w sobotę 17 maja o godzinie 21:00. Będzie można go obejrzeć w telewizji na kanale TVP2, online w serwisie TVP VOD oraz, po raz pierwszy w historii, na oficjalnym kanale YouTube Europejskiej Unii Nadawców (EBU).

W finale wystąpi 26 krajów, a kolejność występów została już ujawniona:

Więcej informacji ze świata Eurowizji przeczytacie na Spider's Web:

We wtorek polska publiczność odetchnęła z ulgą - nasza reprezentantka, Justyna Steczkowska wywalczyła awans do finału Konkursu Piosenki Eurowizji 2025. Nie było to wielkim zaskoczeniem, biorąc pod uwagę wysoką jakość i spektakularny występ wokalistki, natomiast znając naszego pecha, nic nie było pewne na 100%. Występ Justyny liczy sobie najwięcej wyświetleń na serwisie YouTube - aż 2,5 mln! To o ok. 200 tys. więcej niż w przypadku reprezentującej Estonię piosenki "Espresso Macchiato", która zajmuje drugie miejsce pod tym względem.

Trzy dni temu stało się jasne - w sobotę znów usłyszymy utwór "GAJA". Na oficjalnej stronie Konkursu Piosenki Eurowizji i w jej mediach społecznościowych pojawiła się już informacja odnośnie kolejności występów reprezentantów, którzy dostali się do wielkiego finału. Stawkę otworzy Kyle Alessandro z Norwegii i jego "Lighter", zaś zamknie - "Zjerm" autorstwa Shkodra Elektronike z Albanii. Jeśli chodzi zaś o Justynę Steczkowską, to Polka wystąpi z numerem 15., a zatem na początku drugiej połowy stawki.

O której godzinie zatem możemy się spodziewać jej występu? Ostatnio Justyna wystąpiła jako druga około godziny 21:14. Biorąc pod uwagę jej obecną, piętnastą pozycję, a także krótkie odstępy między występami i przerwy na wstawki z udziałem prowadzących, możemy założyć, że reprezentantka Polski pojawi się na scenie pomiędzy 21:50 a 22:00. Jednak jako, że pewne w życiu są tylko śmierć i podatki, zalecalibyśmy, żeby usiąść przed telewizorem wcześniej. A najlepiej o 21:00, kiedy to wielki finał Eurowizji się rozpocznie!

Więcej informacji ze świata Eurowizji przeczytacie na Spider's Web: