"Przewodnik po zbrodni według grzecznej dziewczynki" to hit. A odpaliłam go tylko dla gwiazdy "Wednesday"

Podczas seansu "Przewodnika po zbrodni według grzecznej dziewczynki" odczułam autentyczną przyjemność z oglądania, którą mogłabym porównać do binge-watchingu "Sex Education", od którego nie mogłam się swego czasu oderwać. Ta satysfakcja dotyczy lekkości, interesującego tematu, braku przytłoczenia i kojącej atmosfery angielskiego miasteczka. Wspaniale było przede wszystkim obserwować także Emmę Myers, odtwórczynię roli Enid w serialu "Wednesday", która właściwie napędzała całą produkcję, przyćmiewając innych młodych aktorów. Lekki serial skierowany do nastolatków ma jednak swoje wady.

Fabuła "Przewodnika po zbrodni według grzecznej dziewczynki", który jest adaptacją pierwszego tomu cyklu Holly Jackson, skupia się na Pip Fitz-Amobi (Emma Myers). Dziewczyna w ramach realizacji szkolnego projektu postanawia ponownie przeprowadzić śledztwo w sprawie śmierci Andie Bell, uczennicy, która pięć lat temu została zamordowana przez swojego chłopaka, Sala Singha. Bo choć policja jest pewna, że to właśnie on był sprawcą, bystra i uparta Pip ma wątpliwości.

Kiedy na jaw wychodzi drobny szczegół, który przed laty mógł zostać przeoczony przez śledczych, Pip postanawia udowodnić, że to nie Sal był mordercą, a prawdziwy zabójca wciąż jest na wolności. Dziewczyna rozpoczyna zatem śledztwo na własną rękę, w czym pomaga jej brat Sala, Ravi (Zain Iqbal). Sam proces dochodzenia jest typowy, choć jest w nim coś urokliwego. Pip zaczyna bowiem od przyklejania na ścianie zdjęć i pisania słów kluczy, co pomaga zrozumieć wydarzenia na osi czasu nie tylko jej samej, ale również widzom. Mamy do czynienia także z retrospekcjami.

Choć z początku miałam nieodparte wrażenie, że Emma Myers ponownie jest taką Enid, tylko że w niefantastycznym świecie, z każdą kolejną sceną jej postać była coraz bardziej przekonująca. Mimo że w niektórych momentach czułam nutki fałszu, Myers lśniła na ekranie, przyćmiewając swoich kolegów i koleżanki - z dziecięcą aparycją i powagą odegrała swoją bohaterkę wspaniale. Nie można tego niestety powiedzieć o pozostałych aktorach - przyjaciółki Pip zlewały mi się w jedno, a Ravi nie miał niczego charakterystycznego, co mogłoby wzbudzić moją sympatię do jego postaci.

W skali mikro byłam zawiedziona relacjami bohaterów (patrząc choćby na Pip i Raviego, między którymi nie było właściwie żadnej chemii), natomiast w skali makro - nie mam się do czego przyczepić. Chodzi mi tu o sytuacje, kiedy przykładowo cała paczka przyjaciół była na biwaku lub o sceny z rodziną Pip - te grupowe fragmenty obserwowałam z satysfakcją i przyjemnością. Twórcom udało się uchwycić tę lekkość i niewinność w relacjach młodych ludzi, jak również panującą w domu rodzinnym przyjemną atmosferę za pomocą prostych zabiegów.

To właśnie ta lekkość urzekła mnie w "Przewodniku" najbardziej - serial oglądało się z przyjemnością dzięki kadrom sielskiego miasteczka Little Kilton i żywym kolorom. Tajemnica jest wciągająca, przez co chce się oglądać dalej, a poboczne wątki nie są wciśnięte na siłę. Mimo że można narzekać na brak wyrazistych bohaterów, to dla Emmy Myers warto tę produkcję obejrzeć - jest idealna na wakacje zarówno dla fanów książki, jak i dla tych, którzy nie mieli okazji zapoznać się z lekturą. A że serialowa Pip skradła moje serce, to ja sama chętnie sięgnę po powieść Holly Jackson.