Pierwszy seans tego superbohaterskiego filmu wyrzuciłem z pamięci. Po latach - zakochałem się

2005 rok był dla fanów Człowieka-Nietoperza momentem wielkich nadziei. Po absolutnym (i niestety słusznym) zmiażdżeniu wesołej twórczości Joela Schumachera w postaci "Batman Forever" a zwłaszcza "Batman i Robin", stało się jasne, że jedna z najsłynniejszych franczyz w historii potrzebuje resetu, nowego otwarcia, które wyznaczy świeży kierunek. Postacią, która miała to zagwarantować, był Christopher Nolan, wówczas autor mrocznych i zdobywających coraz większe uznanie dzieł: "Śledząc", "Memento" i "Bezsenności". Jeszcze wtedy raczej nie spodziewano się, że przyszła trylogia napisze historię współczesnego kina komiksowego na nowo.

"Batman: Początek" porusza przemielony już wielokrotnie przez kolejnych twórców temat morderstwa na rodzicach głównego bohatera, ale zaczyna z kompletnie innej strony. Bruce'a Wayne'a (granego przez niesamowitego Christiana Bale'a) po raz pierwszy poznajemy, gdy znajduje się w więzieniu na drugim krańcu świata, w niczym nie przypominając przyszłego wojownika. To właśnie tam odkryje go tajemniczy Ducard (Liam Neeson), który nauczy Bruce'a jak przezwyciężyć swoje słabości i dojrzeć do przyszłej roli.

Nolan zrobił rzecz dotychczas niespotykaną w filmowych seriach o Batmanie - ukazał losy głównego bohatera pomiędzy śmiercią rodziców a przeistoczeniem się w Mrocznego Rycerza. Widzowi dane jest zobaczyć fizyczny i psychiczny wysiłek głównego bohatera, dzięki czemu otrzymujemy niemal kompletny obraz tego, jak Bruce Wayne rzeczywiście wkracza w rolę Batmana. "Batman: Początek" jest też zdominowany przez realizm na poziomie fabuły - głównym złem nie są tutaj potwory czy istoty o nadzwyczajnych zdolnościach, ale wszechpotężni szefowie mafii, skorumpowani urzędnicy będący na ich usługach, czy polityczni ekstremiści uważający się za kompetentnych do decydowania o losie tysięcy ludzi.

Oprócz znakomicie prowadzonej narracji, ten film po prostu ogląda się fenomenalnie. Reżyser nie porzuca w pełni komiksowego dziedzictwa i pozwala nacieszyć zmysły mrocznym klimatem, efektownymi bijatykami, pościgami, czy strzelaninami. Całość jest wspomagana przez fantastyczną obsadę. Christian Bale wciąż nie jest moim ulubionym wcieleniem Człowieka-Nietoperza (mimo wszystko bardziej cenię kreacje Pattinsona i Keatona), natomiast muszę oddać Bale'owi, że ma naprawdę rzadko spotykany talent do sportretowania naraz czarującego i przystojnego playboya oraz zdeterminowanego, umęczonego wojownika budzącego strach i respekt.

Wsparcie na drugim planie wypada znakomicie. Choć Liam Neeson gra trochę "złego Qui-Gona Jinna", oddaje grozę i surowość swojej postaci. Michael Caine z doświadczeniem, klasą i humorem wciela się w wiernego towarzysza i kamerdynera, Alfreda Pennywortha, podobnie zresztą jak Morgan Freeman w Luciusa Foxa. Mam pewien niedosyt jeśli chodzi o czas ekranowy Ciliana Murphy'ego, doskonale pasującego do roli tajemniczego psychiatry, później znanego jako przerażający Strach na Wróble, ale sam aktor (co chyba nie jest zaskoczeniem), wykorzystuje swoją obecność na ekranie w znakomity sposób.

"Batman: Początek" to jedno z najlepszych wprowadzeń origin story bohatera, jakie widziałem na ekranie. Poza tym to monumentalny, niezwykle solidny fabularnie, doskonale zrealizowany film, który odesłał schumacherowskie wyczyny w zapomnienie, a mainstreamowi uświadomił, że Nolan to reżyser przez gigantyczne R. Umieram z ciekawości, co pokaże nam w "Odysei".

"Batman: Początek" jest dostępny do obejrzenia na platformie Max.

O Christopherze Nolanie więcej przeczytasz na Spider's Web: