Paranoiczny thriller "Zostaw świat za sobą" nie jest filmem, jakiego się spodziewałem. I bardzo dobrze
Sam Esmail to zdolny twórca, ale jego najnowszy film - zrealizowany dla Netfliksa obraz "Zostaw świat za sobą" - nie zachęcał mnie do seansu swoją promocją. Wiele wskazywało na to, że serwis pokaże nam kolejną wizję końca świata w całej tej otoczce wtórnej akcji, dłużącego się wyścigu z czasem i ledwo muśniętego dramatu rodzinnego. Ostatecznie jednak - z poczuci obowiązku - zasiadłem przed ekranem, by po ponad dwóch godzinach stwierdzić, że grubo się myliłem. Bardzo satysfakcjonująca pomyłka.
Apokaliptyczny thriller psychologiczny Sama Esmaila - „Zostaw świat za sobą” - bazuje na popularnej powieści Rumiana Alama z 2020 roku. Julia Roberts, Mahershala Ali, Ethan Hawke, Kevin Bacon i Myta’la wydawali się wabikami, którzy przyciągną widzów do uproszczonej wersji tej opowieści; wersji przearanżowanej na potrzeby kina katastroficznego, która bardziej niż na postaciach skupi się na działaniu. A jednak twórca potężnie mnie zaskoczył (naprawdę nie wiem, skąd moja niewiara) - Netflix dał nam właśnie kolejny bardzo dobry obraz. Przemyślany, sprawnie napisany, zgrabnie obrazujący bolączki współczesności. Nie jest to tytuł, który zadowoli szerokie grono odbiorców; nie jest to nawet tytuł pozbawiony większych wad. A jednak z całą pewnością warto dać mu szansę.
Amanda Sanford pewnego dnia postanawia zabrać rodzinę na nieplanowane wakacje do wynajętego domu na Long Island. Jej mąż Clay jest profesorem, a dzieciaki, Rose i Archie, mają obsesję na punkcie technologii.
W drodze Sanfordowie zatrzymują się w sklepie spożywczym, gdzie dostrzegają mężczyznę kupującego duże zapasy wody i konserw. Gdy docierają do posiadłości, okazuje się, że stracili zasięg i jakąkolwiek łączność. To dopiero początek serii dziwnych, niepokojących incydentów; kolejne urządzenia stają się bezużyteczne, a bohaterów nieoczekiwanie odwiedza para nieznajomych, ojciec z córką, którzy przynoszą wieści o potężnym cyberataku.
Czytaj więcej o nowościach Netfliksa:
Zostaw świat za sobą - recenzja filmu Netfliksa
„Zostaw świat za sobą” zaskakuje formą. Nie licząc może pewnych realizacyjnych zabiegów, które - w kontraście do narracji - stawiają na efekciarstwo, całość ma charakter zdecydowanie kameralny, niemal teatralny. Esmail, w sposób dla siebie poniekąd charakterystyczny, stawia na dialog i atmosferę; stopniowo piętrzy niedopowiedzenia, skłania swoich bohaterów do zadawania nowych pytań. Nigdzie się nie śpieszy; pozwala nam odkrywać kolejne niewyjaśnione elementy nowej rzeczywistości wraz z postaciami, ułatwiając widzom współodczuwanie niepokoju. Paranoiczny nastrój staje się coraz gęstszy z każdym kwadransem, a odpowiedzi wciąż brak. I nikt ich nam pod nos nie podsuwa. No, przynajmniej przez większość czasu.
Muzyka i operatorskie sztuczki w rozczarowująco tani, ale i - przyznam - skuteczny sposób podbijają rosnące napięcie. Fabuła okazuje się nieco dziurawa, ale sposób opowiedzenia tej historii i tak niebanalnego ujęcia frazesowych prawd imponuje. Zamiast pójść na łatwiznę i wskoczyć w ramy zwykłego filmu katastroficznego, twórca wykorzystuje cyberklęskę, by pochylić się nad człowiekiem, powiedzieć coś na temat jego współczesnych lęków i uzależnień. Nie mówi nic świeżego, ale sposób, w jaki to robi, ma w sobie tej świeżości niemało. Przede wszystkim jednak przygląda się zwykłym ludziom - stawia pytanie o ich reakcje w obliczu tego typu zagłady i próbuje się dowiedzieć, w jaki sposób wpłynęłaby na ich wzajemne stosunki, na interakcje czy, głębiej, relacje. Co więcej, z czasem scenariusz zyskuje na dwuznaczności.
„Zostaw świat za sobą” to teatralne, Hitchcockowskie post-apo, jakiego próżno szukać w mainstreamie. Nowatorska historia upadku, szturchająca kijem technologiczne niepokoje i w zadziwiający sposób łącząca najróżniejsze typy osobowości i światopoglądów - przypominając, że ostatecznie wszyscy będziemy podobnie bezradni, a tragedie i katastrofy nie oszczędzają nikogo.
