Najlepsze muzyczne biografie. Wybieramy TOP 10 filmów

Na papierze ten podgatunek filmowy jest wręcz skazany na sukces: silne indywidualności, trudna przeszłość, sukces okupiony wyrzeczeniami. W praktyce wychodzi róźnie - artystyczna wizja i wierność faktom nie zawsze się ze sobą zgrywają, czego świadkami byliśmy chociażby w przypadku "Bohemian Rhapsody", które ochrzczono mianem przeciętnego i ugrzeczniającego rzeczywistość. W niniejszym zestawieniu znajdziecie jednak the best of the best - dziesiątkę filmów, które z dumą mogę określić dobrymi (lub znakomitymi) muzycznymi biografiami.

Jak zaczynać takie zestawienie, to od klasyka. Film puszczany na szkolnych lekcjach (przynajmniej w moim przypadku), niemal bezbłędne kino oparte na fantastycznie napisanej przez scenarzystów rywalizacji tytułowego Mozarta z Antonio Sallierim. Koncert dosłowny i przenośny, kompletny pod względem aktorskim, znakomicie rozprawiający na temat doskonałości i geniuszu.

Film, który jest na swój sposób definicją reżyserskiego "ja" Baza Luhrmanna. Rozbuchany, bombastyczny, obezwładniający. "Elvis" opowiada o życiu i karierze tego wybitnego gwiazdora w sposób chronologiczny, od początku do końca. Niby tak się już biopiców raczej nie robi, ale Luhrmann widowiskowo i wciągająco przeprowadza widzów przez to, z czym zmagał się Presley. W niego zaś doskonale wcielił się Austin Butler, słusznie nominowany za tę rolę do Oscara. Kreację Toma Hanksa za to lepiej pominąć...

Przy tym filmie "Bohemian Rhapsody" dzierży miano ubogiego krewnego. "Rocketman" jest właśnie taką biografią, na którą zasłużył jej bohater - Elton John. To odważny, rozliczający się z życiowymi wyborami i twórczością film, pomysłowo zrealizowany, uciekający od pułapek w postaci ugrzecznienia opowiadanej historii. Zrealizowany w konwencji musicalu (a jak inaczej!), bezbłędnie zagrany i zaśpiewany przez niesłusznie pominiętego przez akademię Tarona Egertona.

Film o Robbiem Williamsie produkowany przez Robbiego Williamsa, w którym główny bohater jest małpą. Dziwniej się nie dało? Może i tak, ale po obejrzeniu "Better Mana" da się zrozumieć, skąd ten artystyczny wybór. To - zgodnie z tytułem - niesamowity, poruszający film, w którym brytyjski książę popu dokonuje odważnej spowiedzi i dalekiego od patetyzmu czy sztuczności rozliczenia ze swoim życiem, naznaczonym spektakularnymi wzlotami i jeszcze mocniejszymi upadkami. A przy okazji świetnie nakręcony (mastershot przy wykonaniu "Rock DJ" to poezja!).

Dwukrotnie nagrodzona Oscarem biografia legendarnego Raya Charlesa z polskim akcentem w postaci Pawła Edelmana jako operatora. Film ukazuje początki życia muzyka, odkrycie swojego muzycznego powołania, a także długą, wyboistą drogę do sukcesu. W filmie można usłyszeć wielkie hity Charlesa ("Georgia On My Mind, "Unchain My Heart", czy "Hit The Road Jack"), ale poza tym - zobaczyć niezapomnianą kreację Jamiego Foxxa.

James Mangold (do którego jeszcze powrócę w tym zestawieniu) to raczej reżyserski wyrobnik, niespecjalnie kojarzony z tzw. "wielkim" kinem. Poprzez "Kompletnie nieznanego" reżyser znakomicie zamyka usta tym, którzy go w ten sposób szufladkują - jego najnowszy film to przykład, jak kręcić kino biograficzne. Pięknie zgłębia muzyczną stronę Boba Dylana, wokół jego wnętrza roztacza aurę tajemnicy i niejasności. Wcielający się w główną rolę Chalamet wykonał niesamowitą pracę - jest fenomenalny aktorsko i (zwłaszcza) wokalnie.

Co dwa filmy o Dylanie, to nie jeden. W tym przypadku wymienienie powyższej piątki aktorów jest szczególnie ważne. Dlaczego? Bo każde z nich wciela się w Boba Dylana, a dokładniej w aspekty jego osobowości. Razem składa się to na fantastyczny, barwny portret tego wybitnego muzyka. Znakomity pomysł, który został znakomicie wcielony w życie przez Todda Haynesa. Oprócz głównej postaci ten film ma z "Kompletnie nieznanym" inny punkt wspólny - nie ujawnia nam jednej, konkretnej twarzy Dylana. "I'm Not There" oferuje nam ich pięć.

Bardzo żywo zekranizowana historia powstania słynnego hip-hopowego tria z Irlandii Północnej, które za pomocą swojej muzyki przyczyniło się do (dość oryginalnego) ożywienia walki o odrodzenie ich ojczystego języka. To porywający, kreatywny wizualnie, szalony film o muzykach, którzy z pewnością nie są grzecznymi chłopcami, ale energicznymi kulturowymi rewolucjonistami - jak najbardziej. Członkowie zespołu wcielili się w samych siebie, a przepyszny epizod Fassbendera w roli ojca jednego z nich świetnie dopełnia całości.

Całkiem niedawno Joaquin Phoenix - moim zdaniem jeden z najlepszych żyjących aktorów - miał okazje do śpiewania w "Joker: Folie a deux". Wiele lat wcześniej wcielił się w jednego z najwybitniejszych wykonawców muzyki country w historii - mowa oczywiście o Johnnym Cashu. "Spacer po linie" to dość hollywoodzko skonstruowana, ale wciąż świetnie opowiedziana historia głównego bohatera, jego kariery, ale również miłosnej relacji z June Carter. Jedna z wielu fenomenalnych ról Phoenixa, który wraz z Witherspoon został osobiście wybrany przez Casha i Carter. Efekt? Znakomity.

Na koniec film dokumentalny, przedmiot moich wspomnień ze szkolnych wyjść do kina. Sixto Rodriguezowi wróżoną wielką karierę, większą niż nieraz wspomnianemu tu Bobowi Dylanowi. Po tym jak został zauważany, nagrał dwa albumy i zapadł się pod ziemię. Malik Bendjelloul podąża śladami artysty, jego twórczości i próbuje znaleźć odpowiedź na pytania dotyczące popularności (w przypadku amerykańskiej sceny: jej braku) tego muzyka. Produkcja nagrodzona Oscarem za najlepszy film dokumentalny.

Inne filmowe TOP-ki przeczytacie na Spider's Web: