Nie wiem, kiedy do tego doszło, ale kiedy chcę obejrzeć polską komedię, to zawsze wybieram ten sam serwis

Czasem można odnieść wrażenie, że nas, Polaków polaryzuje wszystko. Od polityki, przez typy sosów roślinnych wytwarzanych z żółtek, aż po seriale właśnie. Najbardziej polaryzują oczywiście produkcje rodzime, gdyż, gdy tylko pojawia się jakiś typ satyry wymierzony w X (w to miejsce podstaw dowolną przywarę, grupę społeczną), dochodzi do starcia kultur, światów i klas. To dobrze, że kultura zachęca do dyskusji. To źle, kiedy dyskutujemy o serialach (i filmach zresztą też) marnej jakości.

Od czas wejście Netfliksa do Polski, a konkretnie od ekspansji serwisów VOD na lokalne rynki, telewizja zaroiła się od rodzimych produkcji. Korporacje przymuszone przez Unię Europejską i zmotywowane faktem, że każdy chce oglądać seriale realizowane w swoim kręgu kulturowym, poświęciły naprawdę sporo uwagi polskim twórcom. To jest zresztą coś, co często pojawia się w rozmowach z aktorami, że z ich perspektywy streaming dał im szersze pole do zarobku i rozwoju.

Można zauważyć, że serwisy VOD i zagraniczne stacje telewizyjne upodobały sobie poszczególne gatunki i w nich się specjalizują. W pewnym uproszczeniu możemy powiedzieć, że Netflix robi kryminały, Max (wcześniej HBO) robi mocne thrillery, czasem z polityką w tle, Skyshowtime ewidentnie wziął się za adaptacje polskiej literatury gatunkowej.

A z komediami przed do przodu Canal+ (wraz ze swoją usługą Canal+ Online). Nie ma chyba drugiego serwisu w Polsce, który w ostatnich latach dostarczyłby tylu fenomenalnych seriali, które nie tylko są zabawne, ale też twardo stąpają po ziemi. Tej polskiej ziemi.

Najgłośniejszym tytułem jest oczywiście „The Office PL”, a więc produkcja, która bazuje na kultowym brytyjskim serialu, ale jednocześnie scenarzyście zdecydowali się na daleko posuniętą ingerencję w scenariusz. Widać to poprzez porównanie na przykład z australijską wersją serialu (dostępną na Prime Video), którą twórcy rzeczywiście dopasowali do realiów, ale zrobili to raczej leniwie i bez polotu. Polskie „The Office” jest polskie przez wielkie „P”, wypełnione jest po brzegi naszą specyfiką, duszą i postsowieckim indywidualizmem.

Czytaj także: Wszędzie dobrze, ale najlepiej w biurze. "The Office" - recenzja 4. sezonu

To w ogóle bardzo charakterystyczne dla serialowych komedii od „Canal+”, bo inna produkcja, czyli „Algorytm miłości” to prawdopodobnie najbardziej niedoceniony tytuł w odcinkach z ostatnich lat. Opowiada o kulisach wymyślone programu randkowego, który ma połączyć ze sobą pary wyjątkowo atrakcyjnych fizycznie młodych ludzi. Początkowo sądziłem, że nie da się sparodiować „Warsaw Shore”, bo ten program sam w sobie jest telewizji parodią. A jednak.

Jednocześnie to świeże spojrzenie na kapitalizm po polsku.

No i największy sukces „Canal+”, czyli ściągnięcie do siebie Malcolma XD i jego celnych powieści, które – co niebywałe – udało się przenieść skutecznie na ekran.  Choć sam nie jestem wielkim fanem „Emigracji” (i książki, i serialu), to „Edukacja” (i książka, i serial) są absolutnie wspaniałe. Mocne, dosadne i zabawne takich humorem, który plecie się z dołującym nastrojem dorastania w Polsce początku lat 2000.

Czytaj także: Ten serial to mem. Edukacja XD ciśnie z Januszy biznesu

W ofercie Canal+ Online jest jeszcze kilka innych perełek, jak choćby „Kryptonim Polska” (wcześniej wyszedł jako film), nowy animowany projekt Bartosza Walaszka, czy choćby kultowy już „13 posterunek”.

Canal+ działa na rynku od 30 lat (niedawno mieliśmy rocznicę) i to doświadczenie widać zwłaszcza w polskich serialach. Trudno jednak nie zauważyć, że w ostatnich latach wciągnął do siebie bardzo zdolnych, młodych scenarzystów i sięga po pomysły mocno osadzone w polskim kontekście, ale też świeże, oryginalne i przede wszystkim – ryzykowne. I kiedy uświadomiłem sobie, że szukając dobrego polskiego serialu komediowego, najpierw sprawdzam Canal+ Online, to zdałem sobie sprawę, że to ryzyko się opłaciło.

Więcej o filmach i serialach w serwisie CANAL+ poczytasz na Spider's Web: