Najlepsze filmy akcji tej dekady. Wybieramy TOP 15 jakościowych akcyjniaków

Strzelaniny, bijatyki, pościgi. Najlepsze filmy akcji tej dekady to filmy, które przeniosły ten przede wszystkim rozrywkowy gatunek na kolejny, wyższy poziom. Twórcy prześcigają się w kreowaniu barwnych, zapadających w pamięć antagonistów; rzucają naszym bohaterom coraz trudniejsze do przeskoczenia kłody pod nogi, dopieszczają choreografie, piłują tempo. To były dobre lata dla wielbicieli takich obrazów.

Poniższy ranking jest zatem tradycyjnie subiektywnym zbiorem najbardziej jakościowych i najcieplej przyjętych akcyjniaków, które mieliśmy przyjemność oglądać na przestrzeni ostatnich dziesięciu lat. Zaczynamy!

Spis treści:

Chyba najbardziej oczywista pozycja na liście - więc od niej zacznijmy. George Miller po latach powrócił do swojej kultowej serii, dając widzą nie tylko jej najlepszą odsłonę, ale i jeden z najbardziej kozackich filmów akcji w historii. Jest tu wszystko, co niezbędne, żeby wciągnąć widza, zapewnić mu dwie godziny nieprzerwanej rozrywki na najwyższym poziomie i zachwycić aspektami audiowizualnymi. To arcydzieło gatunku, kino akcji wynalezione na nowo, techniczny geniusz. Czegoś tak widowiskowego, a przy okazji prezentującego się tak dobrze, próżno dziś szukać w kinie.

Wiem, że wielu widzów wrzuciłaby na tę listę raczej "jedynkę" - w końcu stanowiła swoisty przełom, przetarła szlaki i zainspirowała wielu mniej lub bardziej zręcznych naśladowców - ale to, co film z 2014 roku zaczął bardzo zgrabnie, czwarta odsłona dopieściła do perfekcji. Nowy "John Wick” zredefiniował słowo "spektakularny” - Chad Stahelski z ekipą dopracowali każdy szczegół; sprawili, że strzelaniny i kopaniny zapierają dech, wprawiają w osłupienie, imponują poetyką morderczego tańca oraz kreatywną przemocą. Te sceny akcji urosły do rangi prawdziwej sztuki.

Od premiery "Ghost Protocol" w 2011 roku seria "Mission: Impossible" to wzór solidnego, imponującego i wykonanego z dbałością o przekonujące sekwencje akcji kina. Tom Cruise dba o to, by na ekranie pojawiła się co najmniej jedna spektakularna scena zrealizowana za pomocą efektów praktycznych, którą realizuje osobiście, bez dublerów - w "Fallout" był to słynny Halo Jump. Cykl wciąż trzyma poziom!

Nigdy nie myślałem, że sequel kultowego obrazu może okazać się ze wszech miar lepszy, niż oryginał. Nie sądziłem też, że fragmenty filmu, które skupiają się na powietrznych zmaganiach bohaterów sprawią, że cała reszta produkcji stanie się w moich oczach drugorzędna. Ogrom adrenaliny, czyste doświadczanie, które wciska w fotel. Kolejny dowód na to, że Tom Cruise to gwarant mocnego akcyjniaka.

Oczywiście, filmy MCU można z powodzeniem traktować jako kino akcji, ale - biorąc pod uwagę ich liczbę - postanowiłem, że na liście może wylądować maksymalnie jeden tytuł. Wybrałem obraz dość kameralny fabularnie (jak na standardy Marvela), o nieco mniejszej skali; taki, któremu bliżej do szpiegowskiego thrillera. A przy okazji jeden z najlepszych filmów w historii tego uniwersum. Mnóstwo fenomenalnej kaskaderki, przekonujących efektów specjalnych, rozmach i widoczny budżet. Kino akcji z górnej półki; bardzo mi tego we współczesnym MCU brakuje. Co więcej - jest to też produkcja bardzo świadoma politycznie.

Tom Cruise po raz trzeci. Przypadek? Nie sądzę. Oto iście Nolanowski koncept, ale z przymrużeniem oka, rozrywkowym nerwem, luzem. "Dzień Świstaka", ale jako fantastyczny, wciągający blockbuster SF. Bawi się koncepcją w sposób gwarantujący pierwszorzędną frajdę. Na dokładkę Emily Blunt i Brendan Gleeson. Wspaniali.

Gareth Evans wie, co jest pięć. Uczciwe, perfekcyjnie zrealizowane, wciskające w fotel doświadczenie przez duże "d" - serwująca kopnięcie w splot słoneczny widza jazda bez trzymanki. Oto wcielona w życie recepta na rozróbę doskonałą; cudownie kreatywną, zachwycającą pomysłowością w każdej z sekwencji akcji. Uczta również dla tych miłośników kina, którzy może i za mordobiciem nie przepadają, ale nie przejdą obojętnie obok tak dobrej reżyserii!

Ta seria również zasłużyła na miejsce w niniejszej topce - zwłaszcza, że od piątej odsłony skupiła się na sprawianiu frajdy bezpretensjonalną, przegiętą rozwałką, którą pokochały miliony fanów na całym świecie. "Siódemka" wydaje mi się w tym wszystkim najlepszy - James Wan za sterami robi, jak zawsze, doskonałą robotę. Przednia zabawa i, co ważne, ładne i wzruszające pożegnanie Paula Walkera.

Niektórzy mogą się dziwić, ale ci z was, którzy widzieli to... cudeńko, z pewnością przyznają mi rację. To kinematograficzny obłęd, pozbawione hamulców szaleństwo, zabawa akcją za nic sobie mająca tradycyjne studyjne gorsety. A przy tym - pełna profeska i realizatorska perfekcja! Trzy godziny jakościowego kampu i przygody z bollywoodzkim sznytem. Nie mogłem oderwać wzroku!

Edgar Wright to mistrz montażu i reżyserii w teledyskowym, ale niemęczącym swoją estetyką stylu. "Baby Driver", opowieść o wybitnym młodym kierowcy, który chce spłacić swój dług wobec bossa mafii, zaproponował obraz, w którym kluczowy okazuje się rytm - kompozycja akcji z muzyką. Już teraz można o nim mówić jak o samochodowym klasyku; brawurowo, humorystycznie, z popkulturową świadmością. Techniczny ideał!

Okej, to najsłabsza odsłona serii, ale pod względem adrenaliny - potrafi zrobić robotę! Jako solidny akcyjniak sprawdza się świetnie, rzecz jasna dzięki dynamicznej akcji i efektownym scenom pościgów, które trzymają widza w napięciu. Powrót Matta Damona w roli tytułowego bohatera również na plus. Reżyser Paul Greengrass udowodnił, że potrafi zrealizować atrakcyjne i realistyczne sekwencje akcji. Dopełnieniem całości jest świetnie skomponowana ścieżka dźwiękowa, która idealnie współgra z intensywnością wydarzeń na ekranie. Fajna sprawa!

Dlaczego trójka? Ano, bo to po prostu najlepsza odsłona trylogii. Rzadko się zdarza, wiem, ale to jeden z tych przypadków. Ten obraz doskonale łączy tempo z wyrafinowaną choreografią walk. Fuqua z mistrzowską precyzją prowadzi tę fabułę, balansując pomiędzy dramatem a adrenaliną, co sprawia, że każdy moment tej produkcji jest pełen napięcia. Umiejętne wykorzystanie lokacji i nastrojowa ścieżka dźwiękowa tworzą niepowtarzalny klimat. Patrzenie, jak Denzel spuszcza zbirom łomot, jeszcze nigdy nie było tak przyjemne.

Sami odczujecie ciosy, które zbiera tu Theron - tak brutalne i wiarygodne są te walki. O to tu zresztą chodzi: obraz twórcy "Johna Wicka" zachwyca wizualną maestrią i brutalną elegancją scen walk. Charlize Theron w roli Lorraine Broughton jest hipnotyzująca, łącząc w sobie zmysłowość z bezwzględnością. Reżyser balansuje między stylizowaną estetyką lat 80. a surowym realizmem, co nadaje filmowi unikalny charakter. Dynamiczna ścieżka dźwiękowa, pełna ikonicznych utworów, idealnie współgra z akcją na ekranie, tworząc pulsujące tło dla tej pełnej napięcia opowieści szpiegowskiej. Piękna sprawa.

Krótko: to najlepszy film o Godzilli od... dekad? A już na pewno w porównaniu z tymi koszmarkami z Monsterverse. "Minus One" bierze wszystko, co do tej pory reprezentował kultowy stwór, od terroru nuklearnego aż po zagrożenie ze strony biurokracji politycznej, i przekształca to w epicki film pełen ekscytujących scenografii i fascynujących postaci. To filmy takie jak ten przypominają widzom, jak świetne mogą być obrazy o kaiju.

Kojarzycie? Niewiele się o nim mówiło, ale ten brytyjski dramat wojenny nie bez powodu jest chwalony określany mianem jednego z najlepszych filmów akcji ostatnich 10 lat. To pełna napięcia i brutalna historia młodego żołnierza uwięzionego za linią wroga po tym, jak jego jednostka przypadkowo go opuściła po brutalnym starciu w Belfaście. Jestem szczególnie pod wrażeniem tego, jak twórcom udało się zachować równowagę między okazaniem szacunku dla historycznych wydarzeń, a stworzenia z tej opowieści fascynującego thrillera akcji - wybitnie zrealizowanego i świetnie zagranego.