Dobry dokument potrzebuje nie tylko ciekawej historii. „Kocham Cię, teraz umieraj” opowiada o miłości w erze Facebooka

Serwisy VOD zrobiły wiele dobrego w kwestii promowania produkcji dokumentalnych. Kino tego typu zawsze miało swoich fascynatów, ale w opinii ogółu widzów przeważnie przegrywało z filmami fabularnymi. Sukces produkcji dokumentalnych na Netfliksie pokazał jednak, że dokumenty mogą zdobyć sobie pokaźną i bardzo mocno zaangażowaną grupę odbiorców. W czym dodatkowo pomagał fakt, że przeciwieństwie do coraz bardziej nostalgicznego Hollywood dokumentaliści często mówili o sprawach ważnych tu i teraz.

Dlatego nikogo nie zdziwiłaby lista najgłośniejszych produkcji ostatnich lat, na której znalazłyby się „Making a Murderer” czy „Leaving Neverland”. Czy „Kocham Cię, teraz umieraj” ma szansę na podobną sławę? Najkrótsza odpowiedź na to pytanie brzmi: „Raczej nie”, ale powody, dlaczego tak jest, są naprawdę interesujące.

Sprawa wstrząsnęła Ameryką, kiedy okazało się, że nastolatkowie pozostający w dziwnym niby-związku długimi tygodniami omawiali śmierć Roya. Niedługo później wyszło na jaw, że Conrad w pewnym momencie przestraszył się śmierci i wyszedł z samochodu napełniającego się powoli tlenkiem węgla, ale dziewczyna telefonicznie nakazała mu wrócić do samochodu. Media szybko zaczęły relacjonować sprawę, opisując dziewczynę jako pożądającą atencji czarną wdowę.

Dokument w reżyserii Erin Lee Carr (zadebiutowała produkcją o sprawie Dee Dee Blanchard, która ostatnio zainspirowała serial „The Act”) pokazuje jednak całą sprawę w znacznie szerszym kontekście. Twórcy pochylają się nad przeszłością obojga bohaterów tego dramatu, a poza tym w wyraźnie krytyczny sposób przedstawiają sposób relacjonowania jej przez prokuraturę i media.

Systematycznie odsłaniane szczegóły niezdrowego wpływu, jaki mieli na siebie nawzajem Michelle i Conrad, wciągają widza w tę historię, ale dopiero po pewnym czasie. Największym problemem filmu HBO jest, że jak na zaledwie dwie godziny i piętnaście minut seansu zdecydowanie za dużo to chaosu. Można odnieść wrażenie, że twórcy nie do końca wiedzieli, co chcą powiedzieć przez przywołanie sprawy Roya i Carter. Dlatego wymieszali kilka różnych wątków i uznali, że fascynująca historia sama poniesie cały film.

Niestety, sprawy nie wyglądają tak prosto. Momentami widzowi trudno się połapać, czy Carr chce pokazać atak na Michelle jako część odwiecznego polowania na czarownice, a może jednak oskarżyć ją o świadome doprowadzenie chorego chłopaka do samobójstwa. Kto wie, może „Kocham Cię, teraz umieraj” dotyczy negatywnego skutku nowoczesnych technologii na relacje międzyludzkie? Lub próbuje pokazać słabość amerykańskiego sądownictwa? W pewnym sensie każdy z tych pomysłów jest bliski prawdy, ale nadmiar skutecznie przeszkadza w opowiedzeniu o czymkolwiek w sposób satysfakcjonujący i pełny.

Dwuczęściowy film dokumentalny HBO nie jest w żadnym razie dziełem nieciekawym. Nie pokusiłbym się też o nazwanie go całkowitą porażką. Tego typu określenia byłyby zdecydowanie za mocne. Trudno nie odnieść jednak wrażenia, że większość zainteresowania polskich widzów będzie wynika z nieznajomości sprawy samobójstwa Conrada Roya. I jeśli wciągną się w nią wystarczająco mocno, to będą zadowoleni z seansu. Właśnie to odróżnia jednak niezłe dokumenty od arcydzieł - te drugie potrafią prawdziwie wpływać na ludzi i zmieniać rzeczywistość, a nie tylko ją odtwarzać.