Netflix zaprosił na spotkanie, które skończyło się klapą. Nowy film serwisu trafił do topki

Niemiecka komedia "Spotkanie przy grach" jest jak granie w planszówkę po raz pierwszy - najpierw jesteście podekscytowani nową grą, rozpakowujecie jej zawartość i napawacie się zapachem nowości, a następnie zaczynacie czytać instrukcję. Po wstępnym przejrzeniu zasad w końcu rozpoczynacie rozgrywkę. Nie znacie jednak jeszcze wszystkich zasad, dlatego co chwila musicie zerkać do otwartej broszury z podpowiedziami i entuzjazm zaczyna stopniowo gasnąć. W końcu po dłuższym czasie (i kilku game playach na YouTubie później), nieco rozdrażnieni i znudzeni, decydujecie się zwinąć kram. Tak w skrócie można opisać wachlarz emocji, który prawdopodobnie będzie wam towarzyszył podczas oglądania "Spotkania przy grach" od Netfliksa.

Komedia romantyczna "Spotkanie przy grach" w reżyserii Marka Petry to niemiecka produkcja, której nakręcenie trwało zaledwie dwa miesiące. I to już może być mała podpowiedź tego, czego możemy się spodziewać. Na początku filmu jesteśmy świadkami pierwszego spotkania Pii (Janina Uhse) i Jana (Dennis Mojen), których wkrótce potem zaczyna łączyć głębokie uczucie, mimo dzielących ich różnic klasowych (on pracuje w sklepie rowerowym, a ona jest fotografką zwierząt z ekskluzywnej dzielnicy). Pia postanawia zaprosić Jana na wieczór gier, który tradycyjnie odbywa się z jej przyjaciółmi i wtedy właśnie wszystko zaczyna się walić.

Zostajemy zalani lawiną nieśmiesznych żartów i klisz, które na początku mogą wzbudzać śmiech, lecz w miarę rozwoju akcji stają się nudne i przewidywalne (jak choćby żart z poduszką powietrzną, przez którą jedna z bohaterek niemal traci przytomność). Apogeum nadchodzi w momencie pojawienia się byłego partnera Pii, Matthiasa (Stephan Luca), który desperacko stara się pokazać Janowi swoją wyższość, rywalizując z nim na różne sposoby. Jeśli nie wierzycie, że może być aż tak źle, to zdradzę wam, że panowie decydują się mecz ping ponga. Nago.

Na ekranie nie brakuje slapstickowych fragmentów, które bardziej żenują niż bawią. Mają związek głównie z przyjacielem Jana, Alexem (Edin Hasanovic), który musi ratować zakochanego kumpla z zabawnych opresji. Nie byłoby to nawet niczym złym, gdyby nie to, że brakowało w tej produkcji dynamiki. Sceny ciągnęły się niemiłosiernie, brakowało im lekkości i polotu. Miałam wrażenie, że scenariusz był pisany na siłę, a aktorzy z bólem realizowali kolejne dni zdjęciowe (na szczęście tylko przez dwa miesiące).

Nie można powiedzieć, że jest to najgorsza komedia romantyczna Netfliksa, bo bywały jeszcze bardziej kiepskie produkcje. Zamysł był dobry, jednak wykonanie wypadło nieco gorzej. Na początku z satysfakcją oglądało się moment, kiedy Jan i Pia przypadkowo poznali się w parku dzięki swoim psom, a im dalej w las, tym z coraz większym zniecierpliwieniem wyczekiwało się napisów końcowych z nutką nadziei, że akcja jeszcze się rozwinie. Taki moment jednak nie nastąpił. I chociaż zęby nie zgrzytają, to warto pobuszować w bibliotece streamingowego giganta nieco głębiej, a przy netfliksowych grach spotkać się w ostateczności