Film, który sprowadzi cię na ziemię. „O chłopcu, który ujarzmił wiatr” - recenzja

Miejsce, w którym wychował się nasz główny bohater, William Kamkwamba, to Malawi, jeden z najsłabiej rozwiniętych krajów świata. Jego gospodarka opiera się głownie na rolnictwie - słabo rozwiniętym, przez lata wykorzystującym prymitywne narzędzia. Jest początek XXI wieku. Wioska, w której żyje rodzina Williama, cierpi z powodu suszy i niskiej wydajności gleby.

Chłopcy przeskakują jednak szybko na kolejne częstotliwości. Radio to jeden z niewielu sposobów komunikacji ze światem. Młodzi chcą posłuchać relacji z meczu. Skupiają się wokół jednego małego radia, które zadziałało dzięki wiedzy Williama Kamkwamby.

Chłopiec rozpoczyna naukę w szkole, jednak szybko musi porzucić swoje marzenia o dalszej edukacji - jego rodziny nie stać na opłacenie nauki. Poza tym, chłopiec potrzebny jest o wiele bardziej w polu. Tam jego ojciec walczy o jak najlepsze efekty uprawy, które zapewnią rodzinie kolejne tygodnie przetrwania. Mieszkańcy wioski szybko orientują się, że nie mogą liczyć na rządową pomoc.

Kolejne sceny filmu pokazują zmagania z suszą i coraz większą biedą oraz opór ojca Williama, który dopiero po jakimś czasie przekonuje się do pomysłu syna. Historia jest prosta, przewidywalna i koniec końców krzepiąca. Jednak nie to uderza w niej najbardziej. Największe wrażenie robi, gdy widz uzmysławia sobie, że opowiadane w filmie wydarzenia nie działy się tak dawno temu. Że przedstawione obrazy to nadal codzienność milionów ludzi na świecie. A William, choć bardzo uzdolniony, obdarzony niezwykłą inteligencją, wykorzystał wiedzę, którą ludzkość zna od lat. Największym dramatem jest to, że tam owa wiedza nie jest powszechna.

Dodajmy do historii świetne kreacje młodego Maxwella Simby oraz Chiwetela Ejiofora, który odpowiada także na reżyserię i scenariusz, i mamy całkiem dobry, choć nie wybitny obraz. Film, który sprowadza na ziemię.