Reżyser i gwiazdor Dojrzewania zrobili wcześniej świetny film. Obejrzysz go za darmo na VOD

W "Punkcie wrzenia" Stephen Graham też wciela się w ojca, ale film bardziej niż na problemach rodzinnych skupia się na życiu zawodowym głównego bohatera. To historia jednego, jakże tragicznego w skutkach wieczoru w jego pracy. Jest szefem kuchni i w okresie świątecznym ma urwanie głowy. Do jego luksusowej restauracji przychodzą ludzie z różnych środowisk. Nie brakuje zadzierających nosa klientów, influencerów z przerośniętym ego, a nawet byłego szefa w towarzystwie recenzentki kulinarnej. Bo przecież mamy do czynienia z miejscem pełniącym funkcję mikrokosmosu społecznego.

W dobrych produkcjach o tematyce kulinarnej restauracja nie jest tylko restauracją, a kuchnia tylko kuchnią. Zawsze pełnią funkcje metafor, bo o jedzeniu twórcy opowiadają przy okazji, a ważniejsze okazują się napięcia klasowe, jak w "Menu", czy funkcjonowaniu pod presją, niczym w "The Bear". I to właśnie z serialem FX (u nas dostępnym na Disney+) "Punkt wrzenia" ma sporo wspólnego. Okazuje się jego rewersem, gdyż to nie jest już opowieść o odkupieniu, tylko o punkcie kulminacyjnym w życiu głównego bohatera, który na odkupienie nie ma szans.

Przy okazji "The Bear" tak krytycy w recenzjach, jak i widzowie w mediach społecznościowych przez wszystkie przypadki odmieniali słówko vibe - określenie wytrych, oznaczające, że coś z nami rezonuje, choć nie do końca jesteśmy w stanie powiedzieć dlaczego. "Punkt wrzenia" też ma vibe. Również nie brakuje w nim urywanych rozmów i sugerowanych, ale nierozwijanych wątków, które wspólnie składają się na nerwowy klimat. Andy uwija się w swojej kuchni, jak w ukropie. Tyle co gość z FSA (brytyjski sanepid) obniżył ocenę jego restauracji, a tu niedoświadczona pracowniczka zadaje mu jakieś pytania, sous-chef prosi o podwyżkę, córka wspólnika nie ogarnia kierowania salą, a były szef chce zwrotu pożyczonych mu pieniędzy. Dzieje się wszystko, wszędzie i naraz.

Stojący za kamerą Philip Barantini skutecznie wykorzystuje realia pracy szefa kuchni, aby pokazać wzrastającą presję na głównym bohaterze, który - jak wiemy od samego początku - mierzy się jednocześnie z wieloma problemami w życiu osobistym. Reżyser zaciska pętle na jego szyi, ciągle go testuje, sprawdza, ile jest w stanie wytrzymać, gdy wszystko dookoła się wali. Tragedia wisi w powietrzu, Nawet jeśli na ekranie nie dzieje się nic specjalnego - klienci domagają się wina, kelnerka brudzi talerz palcami i kończy się autorski sos - ogląda się to niczym thriller z prawdziwego zdarzenia.

W "Punkcie wrzenia" Barantini wykorzystuje ten sam trik, który sprawdzi się później w "Dojrzewaniu". Cały film został opowiedziany na jednym ujęciu, tutaj nie ma fałszu i poukrywanych cięć montażowych. To wręcz koronkowa robota. Kamera ciągle goni Andy'ego, czasami przerzucając swoją uwagę na innych bohaterów. Wszystkich podgląda w najbardziej intymnych sytuacjach, niecierpliwie wyczekując momentu, aż pękną. Nie tylko daje nam to poczucie ciągłości, ale też potęguje napięcie. Jako widzowie nie dostajemy ani chwili wytchnienia, ciągle przytłacza nas kakofonia emocjonalnych bodźców.

Przemyślanym scenariuszem i techniczną precyzją Barantini potrafi rozgrzać widzów do czerwoności, a nawet doprowadzić ich do wrzenia. Przekonacie się o tym zupełnie za darmo. Film jest bowiem dostępny dla każdego na TVP VOD. Nawet nie trzeba zakładać konta w serwisie. Wystarczy przetrwać parę reklam i można rozsmakować się w tej produkcji.

Więcej o tym, co obejrzeć na VOD poczytasz na Spider's Web: