Zapomniane seriale o superbohaterach (część 1)

Teraz mamy prawdziwy potop seriali od DC i Marvela. Z uniwersum tego pierwszego komiksowego giganta, na małe ekrany trafił wczoraj pilotażowy odcinek "Flasha" (spin-offu "Arrow"). Nawet, jeżeli nowy serial stacji The CW nie okaże się sukcesem (w co wątpię), to i tak wielka maszyna została już uruchomiona. Wystarczy dodać sobie do „starego” "Arrow" i "Agents of S.H.I.E.L.D." , świeżutkie "Gotham", nadchodzącego "Constantine’a", "Agent Carter", małe uniwersum Netflixa "The Defenders" i  pomysły na "Teen Titans" oraz "Supergirl". Patrząc wstecz, trudno nie powiedzieć sobie, że fani komiksów żyją w ciekawych (na pewno dla nich) czasach, nie oznacza to jednak, że kiedyś seriali live-action o superbohaterach wcale nie było.

W ciągu dekad uzbierało się ich całkiem sporo, po prostu rządziły się innymi zasadami - z pewnością posiadały mniejszy budżet niż „poważniejsze” produkcje od tej samej stacji, a ich targetem były dzieci. Bohaterów z komiksów traktowano z przymrużeniem oka, a fabułę osadzano w prostych schematach, zawsze z happy endem. Dopiero lata 90-te trochę poważniej ten temat potraktowały, ale nie zawsze wychodziło to na dobre fabule. Oczywiście ciągle mówimy o serialach live-action, a nie kreskówkach, którym należy się odrębna lista.

Zacznijmy zatem od starego serialu, który przeżywa obecnie swój renesans i w tym zacnym gronie wyróżnia się całkiem sporą popularnością. Batman z Adamem Westem w roli Człowieka Nietoperza i Bartem Wardem w roli Robina, to klasyk telewizji, który fanom mrocznego alter ego Bruce’a Wayne’a mógłby nie przypaść do gustu. Po 50 latach latach Batman poważnie się zestarzał i jest obiektem wielu żartów (wystarczy przywołać motyw z czołówki), ale z pewnością w sobie ten oldschoolowy urok produkcji z lat 60-tych, gdzie nic nie było traktowane serio.

Jednak pierwsze próby wprowadzenia postaci Kane’a i Fingera do telewizji zaczęły już na początku lat 40-tych. W 1943 roku czarną pelerynę i nieudolnie wykonaną maskę założył Lewis Wilson. 6 lat później to samo uczynił Robert Lowery, tyle że w odróżnieniu od poprzednika, nie musiał użerać się z wojenną zawieruchą i przestał być amerykańskim agentem walczącym z japońskim wywiadem, a stał się bohaterem jakiego fani znali z komiksów. W 1943 widzowie po raz pierwszy widzowie zobaczyli słynną Jaskinię, a w 1949 komisarza Gordona, jednak dopiero w 1966 roku za szkłem telewizora pojawili się najbardziej znani przeciwnicy Batmana. Kampowy serial z Westem okazał się hitem, a jego sława zdaje się nie przemijać (wersja na DVD i Blu-Ray ukaże się w listopadzie) mimo głupich zwroty akcji", jeszcze głupszych strojów i nadużywania komiksowych onomatopei.

Wiele osób pierwsze zaadaptowanie postaci Supermana kojarzy wyłącznie z Christopherem Reevem i filmem z 1978 roku. Niektórzy, bardziej obeznani w temacie powiedzą, że wcześniej był George Reeves, który w 1952 roku wystąpił w  "Adventures of Superman". Mało kto jednak powie, że tak naprawdę pierwszym Supermanem był Kirk Allyn, wcielający się w 1948 w rolę Człowieka ze stali. To była jednak krótkometrażowa produkcja kinowa (tzw. serial film), podzielona na 15 odcinków.

Pierwszym serialem - jak już wspomniałem - była dopiero produkcja oparta wprost o komiksy Siegela i Schustera, która doczekała się aż 104 odcinków. To dzięki "Adventures of Superman", szersza publiczność poznała postać, która potrafiła biec szybciej od kuli i zatrzymywać gołymi rękoma pędzący pociąg. W tej wersji, Superman jest oczywiści bliższy swoim korzeniom z Action Comic, co oznacza, że jego wrogami są gangsterzy i szaleni naukowcy, a nie istoty spoza Ziemi.

1967 rok "Who's Afraid of Diana Prince?", pierwsza nieudana próba adaptacji komiksowej Wonder Woman na małe ekrany z Ellie Wood Walker w roli Diany Prince i Lindy Harrison w roli Wonder Woman. Produkcja nigdy nie trafiła do ramówki stacji telewizyjnych, a 5-cio minutowy pilot serialu do tej pory znaleźć można tylko w Internecie. W 1974 miała miejsce kolejna próba wskrzeszenia potężnej Amazonki, tyle że... bez nadludzkich mocy i komiksowego stroju, w blond włosach i z twarzą Cathy Lee Crosby. Film telewizyjny z Crosby nie spotkał się z wielkim uznaniem, ale utorował drogę serialowi z najlepiej znanym wcieleniem Wonder Woman - Lyndą Carter.

Serial cieszył się ogromną popularnością, a powodów ku temu była całkiem sporo. Przede wszystkim Carter stworzyła bardzo lubianą i wyrazistą postać. Jej bohaterka miała lasso prawdy, była mądra, silna, czyli tak jak w komiksach Marstona. Poza tym, "Wonder Woman" wypchane było akcją, złymi typami, którzy dostają porządne lanie i niesamowitą (wirującą) przemianą Diany Prince w superbohaterkę. Innymi słowy, Lynda Carter była seksowna, a do tego potrafiła skopać tyłki złoczyńcom w efektowny sposób.

Generalnie jednak, zaaplikowanie Wonder Woman w poważniejszym tonie na ekrany (małe i duże) było zawsze problemem. Jak tu pokazać Amazonkę z magicznym lassem i w niewidzialnym samolocie w niekiczowaty sposób? W 2011 roku NBC podjęło walkę, ale ją przegrało. Pilot serialu - w którym w tytułowej roli wystąpiła Adrianna Palicki - nigdy nie został wyemitowany. Teraz jednak DC/Warner Bros. wzięło sprawy w swoje ręce i chociaż serialu już na pewno się nie doczekamy, to w 2017 roku zobaczymy film na srebrnym ekranie.

Chociaż trudno to sobie wyobrazić, to jak do tej pory mieliśmy cztery różne wersje Flasha, nie licząc oczywiście najnowszego od stacji The CW. W 1979 czerwony strój najszybszego superbohatera DC włożył Rod Haase, który grał w mini-serialu "Legends of the Superheroes". Obok Haase pojawił się Adam West w roli Batmana oraz Burt Ward w roli Robina. W drużynie superbohaterów znaleźli się także Captain Marvel, Hawkman, Green Lantern, The Huntress, The Atom i Black Canary. Niestety stroje superbohaterów oddawały w pełni poziom produkcji od Hanna-Barbera.

Trochę lepiej sprawy się miały w 1990 roku, kiedy w rolę Flasha wcielił się John Wesley (grający we Flashu od The CW ojca tytułowego bohatera). We "Flashu" z 1990 roku wystąpił także Mark Hamill jako Trickster, jednak ani Hamill ani Wesley nic nie mogli zdziałać, ponieważ serial zmierzał na samo dno. CBS anulowała "Flasha" po pierwszym sezonie z powodu niskiej oglądalności i zbyt dużej kosztów produkcji. CBS jednak nie poddawało się i siedem lat później nakręciło pilot serialu "Justice League of America". Niestety poziom tego gniota okazał się tak niski, że niemożliwe było dodanie go do ramówki

Flash pojawił się jeszcze w "Smallville", ale o tym później.

"Dr. Strange" to jedna z tych naprawdę dziwnych i mało znanych produkcji, które utknęły w archiwach. Wszystko zaczęło się od pomysłu na pilot serialu. Nad realizacją projektu mieli czuwać Philip DeGuere, Alex Beaton i Gregory Hoblit, którzy przy współpracy ze Stanem Lee (jako konsultantem) mieli przenieść historie najpotężniejszego czarnoksiężnika Marvela na małe ekrany. Ostatecznie pilot zamienił się w film telewizyjny (na antenie CBS), ale jego chłodne przyjęcie spowodowało wstrzymanie realizacji serialu.