Audioteka zabierze was w świat mafii i jej kilerów. Janusz Chabior i twórca serii o Masie zdradzili nam jak „Dorwać gangstera”

Od dawna chodziła mi po głowie historia o rosyjskim cynglu działającym na zlecenie polskiej przestępczości zorganizowanej. Opowiedział mi ją były gangster o ps. Karol, u którego kilku Rosjan zajmujących się gangsterką w tym czasie mieszkało. Pierwowzór Timy pracował jako podwładny jednego z bossów działających na zachodnim Pomorzu. To był bardzo nietypowy kiler, bo przyjechał do Polski z tomami wierszy i godzinami potrafił śpiewać piosenki Bułata Okudżawy. Ale miał jakby dwie natury, bo kiedy zabijał, robił to brutalnie i na chłodno.

W postaci Timy ujęła mnie jej swoista romantyczność. Jest to człowiek od mokrej roboty, ale z dużym poczuciem poezji w tym, co robi. Ta zbitka cyngla i romantyka okazała się dla mnie czymś niezwykle ciekawym. Lata 90. to były czasy trochę wręcz westernowe. Gdybyśmy przejrzeli nagłówki ówczesnych gazet, to one wszystkie krzyczały o zamachach bombowych i porachunkach gangsterów. Nowa rzeczywistość przyciągała ludzi z tzw. półświatka, którzy bardzo dobrze się w niej odnaleźli. Ale w procesie powstawania czegoś nowego zawsze jest duży ferment – zaznacza Janusz Chabior.

W „Dorwać gangstera” wszystko jest fikcją i wszystko wydarzyło się naprawdę. Pana czytelnicy mogą wierzyć w pierwszą część tego zdania, mogą w drugą. Nie będę ukrywał, że zajmuję się głównie literaturą faktu i spędziłem dużo czasu w środowisku mafijnym. Wiele historii wysłuchałem. Na pewno przydatna była dla mnie współpraca z byłym rezydentem mafii rosyjskiej w Polsce, Siergiejem N. ps. Niedźwiedź. Dzięki tego typu znajomościom miałem podstawy, żeby napisać wiarygodną historię, nawet jeśli będzie beletrystyczna. Niektóre historie będą wyssane z palca, a niektóre w szczątkowej formie wydarzyły się w rzeczywistości. A ja z powodów autorskich, ale też cywilno-prawnych zamieniłem je w fikcję – wprost przyznaje autor „Dorwać gangstera”.

Zawsze marzyło mi się napisanie serialu. W różnych polskich produkcjach widziałem elementy zaczerpnięte z mojej serii „Masa o polskiej mafii” czy książki „Majami. Zły pies”. Przychodzi mi na myśl choćby serial „Odwróceni” i jego sequel. Natomiast nie miałem okazji bezpośrednio uczestniczyć przy takim projekcie. Dlatego pomyślałem, że zanim nadarzy się okazja stworzenia filmu czy serialu, warto przetrzeć szlaki produkcją audio. One cieszą się coraz większą popularnością, co podobno przekłada się na przyrost o 50 proc. rocznie. Zwróciłem się więc do Audioteki ze swoim pomysłem.

Podałem swoją listę aktorów, ale finalnie w „Dorwać gangstera” zagrały zupełnie inne osoby. I mogę z perspektywy czasu powiedzieć, że to Audioteka miała rację. Jestem absolutnie zachwycony grą aktorską. Byłem przez jeden dzień na planie, bo Audioteka zaproponowała mi napisanie małej rólki dla siebie. Zagrałem te swoje trzy zdania z Januszem Chabiorem, co było dla mnie niepowtarzalnym przeżyciem – podkreśla dziennikarz.

Bardzo ważną postacią w tym przedsięwzięciu był reżyser Szymon Kuśmider. Poddałem się jemu, ale też służyłem mu swoim warsztatem i podsuwałem różne pomysły na swojego bohatera. Tima jest naczelną postacią w tej historii, ale narracja zahacza też o wiele innych osób – w pomocniczych rolach występuje wielu znakomitych aktorów. Słuchacz ma możliwość wejścia w znacznie bardziej wyrazisty świat niż ma to miejsce w zwykłym audiobooku czytanym przez lektora. Właśnie dlatego seriale audio cieszą się takim powodzeniem. Taka przynajmniej jest moja teoria.

W swoich bohaterach zawsze szukam połączenia rzeczy strasznych i śmiesznych. Żeby każdy widz czy słuchacz mógł powiedzieć jak Szypow u Bułata Okudżawy: „I pośmiałem się, i popłakałem”. Pracując nad rolą Timy, starałem się bardzo dokładnie trzymać tej zasady – zaznaczył polski aktor.

Starałem się pokazać funkcjonowanie grupy przestępczej od środka i to, jak człowiek zostaje kilerem. Zależało mi, żeby pokazać odbiorcom, jak naprawdę wyglądają gangsterskie egzekucje i co się stanie, gdy taka egzekucja się nie powiedzie. W „Dorwać gangstera” oczywiście są elementy humorystyczne, ale przecież i na pogrzebie mogą się zdarzyć. Nie chciałem napisać czegoś „na ponuro”. Bo po prawdzie w towarzystwie ludzi ze środowiska gangsterskiego ubawiłem się jak z nikim innym. Nie chcę ich idealizować, ale podlane alkoholem gangsterskie poczucie humoru jest dla osoby z zewnątrz doświadczeniem absolutnie niezwykłym. Chciałem, żeby słuchacze mogli to odczuć, ale też żeby mieli świadomość tego, że mafijne imprezy czasem wymykały się z pod kontroli – dodał w tym samym temacie Górski.