Najlepsze filmy Netflix Original. TOP 21 genialnych tytułów – ranking

Od poruszających dramatów, przez wciągające thrillery, po dokumenty. W tym artykule przyjrzymy się 21 najlepszym filmom Netflix Original – tym, które wyróżniają się na tle innych, oferując ciekawe historie, mocne kreacje aktorskie i przede wszystkim – podobały się mnie, autorowi tego tekstu. Filmy uszeregowane są na podstawie ich ocen w IMDB.

Krzyczcie, protestujcie (choć raczej róbcie to w komentarzach). Ja ten film po prostu bardzo lubię, a każda okazja jest dobra, żeby przypomnieć, że Netflix przyłożył rękę do zrealizowania kilku niecodziennych projektów. To właśnie jeden z nich. Typowy slasher, który jest przeniesieniem motywów z amerykańskiego kina do polski. Wyszedł z tego uroczy, kiczowaty i dzięki temu piękny potworek. To opowieść o grupie nastolatków, którzy trafiają na obóz, a że są uzależnieni od technologii, to rodzice wysyłają ich na obóz offline. Gdy pojawi się potwór, będą musieli walczyć o życie.

„Velvet Buzzsaw” to dzika mieszanka gatunków. Z jednej strony to satyra na świat sztuki i zamieszkujących go bogaczy. Z drugiej – czarna komedia z elementami horroru. Fabuła opowiada o pracowniczce galerii, która znajduje ciało wybitnego artysty i kradnie jego dzieła, na następnie organizuje im wystawę. Pewnego dnia, ktoś jednak próbuje je ukraść, co kończy się bardzo, bardzo źle.

To film, który może i jest niepozorny, może i jest całkiem surowy, może i nie zawsze wszystko na nim dobrze widać, ale nie da się zaprzeczyć, że bije w nim serce. Serce do horrorów. To polska produkcja, która zabiera widzów do głębokiego PRL-u i zamkniętego, mrocznego zakonu. Pewien milicjant podąża tropem zaginionej kobiety i podejrzewa, że schroniła się ona właśnie w tym klasztorze. No i ma trochę racji, ale w jednej rzeczy na pewno się myli. Dawno nie widziałem horroru tak cudownie bezpretensjonalnego, w uroczy sposób odtwórczego i przede wszystkim – klimatycznego.

To jedna z tych adaptacji powieści Stephena Kinga, która pokazuje, jak wiele zależy od dobrego pomysłu. W tym filmie stare, dobre małżeństwo jedzie na wywczas do domku w lesie. Planują trochę poeksperymentować w łóżku i chwilę po tym, jak on przykuwa ją kajdankami do łoża… umiera na zawał. Tu zaczyna się prawdziwy horror, bo kobieta nie może się uwolnić, nie może z nikim się skontaktować, a rozkładające się zwłoki zaczynają przyciągać leśne zwierzęta. „Gra Geralda” serio trzyma w napięciu.

O „Elegii dla bidoków” zrobiło się ostatnio głośno, gdyż film „Rona Howarda” bazuje na powieści napisanej przez J. D. Vance’a, który jest kandydatem na wiceprezydenta Republikanów. Fabuła opowiada o mężczyźnie, który jest na progu kariery i za chwilę ma przez niego przejść. Rzecz w tym, że właśnie dostaje wiadomość z domu, że jego matka zmarła. J. D. musi więc wrócić do domu, aby raz jeszcze skonfrontować się ze swoim pochodzeniem i traumami z dzieciństwa. Film jest spojrzeniem niskie klasy społeczne w Stanach Zjednoczonych.

Zapoznaj się z innymi TOP-kami na łamach Spider's Web:

To historia o trójce dorosłego już rodzeństwa, które spotyka się w Nowym Jorku, aby – w pewnym sensie – skonfrontować się z ojcem, dość nieprzystępnym i egoistycznym artystą. To typowa opowieść o tym, jak popsuta może być rodzina, jak urazy sprzed lat mogą się nie zabliźnić, ale jeszcze pogłębić. Uwaga, film zawiera duże ilości Bena Stillera i Adama Sandlera.

Akcja filmu rozgrywa się w powojennej Ameryce, w stanie Ohio. Pokazuje dwie dekady z życia rodziny Russelów, w trakcie których obserwujemy spiralę zła. To bardzo mroczna opowieść, w której nie brakuje ludzkiej brutalności, okrucieństwa i wielkiej przemocy. Ten film ogląda się przede wszystkim dlatego, że naprawdę porusza, zwłaszcza że ma kapitalną obsadę. Produkcja powstała na podstawie książki o tym samym tytule.

Nie uważam, żeby było to dzieło idealne, ale „Nie patrz w górę” to przede wszystkim komentarz społeczno-polityczny i w takich kategoriach trzeba go rozpatrywać. To analiza społecznego wyparcia elementarnych faktów i tak, zdecydowanie odnosi się on do tego, jak traktujemy zmiany klimatu. Tu za „globalne ocieplenie” robi „kometa”, a za powagę sytuacji – humor, choć jest on raczej czarny.

Nie polecam tego filmu z czystym sumieniem, bo uważam, że „jedynka” była znacznie lepsza. Nie zmienia to jednak faktu, że „Glass Onion: Film z serii Na noże” to całkiem sprawnie napisana i wyreżyserowana historia detektywistyczna. To opowieść w stylu „kto zabił”, choć znacznie ważniejszy tu wydaje się styl tej historii. Jest mocno, jest brawurowo, jest pięknie (wizualnie) i zabawnie.

Byłoby dość niezręcznie, gdyby w tym zestawieniu nie znalazła się przynajmniej jedna animacja. Zwłaszcza że Netflix całkiem dobrze radzi sobie w produkcjach, nazwijmy to tak, rysunkowych. „Wiedźmin: Zmora Wilka” to najlepsze wiedźmińska produkcja w serwisie. I nawet jeśli jest nie do końca zgodna z kanonicznym materiałem, to jest po prostu udanym filmem. Przygoda młodego Vesemira ma wszystko, czego potrzebuje opowieść o wiedźminie: stawkę, trudne moralne wybory i oczywiście sporą dawkę machania mieczem.

Ten uroczy western od braci Coen to powrót do klimaty starego i lubianego Dzikiego Zachodu. Wszystko tu jest jednak przesycone szczerym uśmiechem i tym nawiasem, który nadaje się trochę przebrzmiałym motywom w kinie. Film zawiera 6 opowieści, 6 różnych fabuł, które ogląda się niczym komedię akcji. Na ekranie pojawiają się między innymi: James Franco, Liam Neeson i Harry Melling.

Wiem, że obecność tego filmu może zaskakiwać, bo nie jest on samodzielną całością, ale źle bym się czuł, gdybym go pominął. El Camino: Film "Breaking Bad" to produkcja, która opowiada o tym, co działo się z Jesse’m Pinkmanem, gdy zakończyła się fabuła serialu „Breaking Bad”. Ten obraz to esencja „Breaking Bad”. Jest tu wszystko, co uwielbiali fani – kilku starych bohaterów, niecodzienni bohaterowie, kapitalna i bardzo pomysłowa reżyseria. Jest też Jesse Plemons, który zagrał tu jedną ze swoich najmocniejszych ról – ten gość jest tak przerażający, że aż trudno na niego patrzeć.

„Król” (nie mylić z serialem) opowiada o młodym księciu, który ucieka z królewskiego dworu, gdyż nie chce brać na głowę korony. Niestety, jego przeznaczenia go dopada i gdy tylko umiera jego ojciec, chłopak zostaje koronowany. Musi posprzątać bałagan po swoim ojcu (niestety chodzi o wojnę), a także uporządkować własne, dość niepoukładane życie. Kapitalna obsada i doskonałe zdjęcia sprawiają, że tę trudną adaptację twórczości Williama Shakespeare’a ogląda się z fascynacją.

Mówi się, że to popisowa rola Adama Sandlera i jest w tym stwierdzeniu sporo prawdy. Aktor wciela się tu w uzależnionego od hazardu jubilera. Pewnego dnia w jego ręce wpada bardzo cenny opal. Musi jednak znaleźć na niego kupca. Nie jest to łatwe, bo na jego szyi zaciska się pętla – ludzie, którym jest winien pieniądze nie odpuszczają. Ten świetny thriller kryminalny jest to jedna z najciekawszych produkcji Netfliksa i polecam go bez chwili zawahania.

Ten film robi piorunujące wrażenie. Po pierwsze jego tematem jest relacja dwóch żyjących ówcześnie głów Kościoła. Po drugie ma doskonałą obsadę (Jonathan Pryce jako Franciszek i Anthony Hopkins jako Benedykt). A po trzecie to w gruncie rzeczy ciepły film o dialogu, poszukiwaniu wiary, a także o tym, jak różni mogą być ludzi, nawet jeśli na pierwszy rzut oka łączy ich tak wiele.

„Roma” jest królową Netfliksa, bo właśnie przez ten film platforma pokazała, że jest w stanie zrealizować swoje oscarowe ambicje. Ale zostawmy na boku PR serwisu. „Roma” to genialna produkcja Alfonso Cuarona, która opowiada o dwóch kobietach – bogatej i jej służącej, które ze względu na nieobecność mężczyzn w ich życiu zbliżają się do siebie. Ten film opowiada o wspólnocie kobiecych doświadczeń, ale jest przy okazji zapisem życia w Meksyku w latach 70. No i warto przypomnieć, że jest to film wyjątkowo piękny wizualnie.

Film w konwencji dramatu sądowego opowiada o słynnej amerykańskiej sprawie. Zaczęło się od pokojowego protestu, który przerodził się w zamieszki. Organizatorów protestu oskarżono o spisek. To bardzo ważny moment w historii USA, bo to właśnie wtedy zaczyna się polityczne przesilenie, które doprowadzi do historycznej zmiany społecznej. Film rzecz jasna oparty na faktach.

To jeden z tych filmów wojennych, które nie opowiadają o przyjaźni i męskiej przygodzie. To ostra rozprawa nad sensem przemocy i psychologią jednostki, która wpada w sam środek krwawego konfliktu. Film w reżyserii Edwarda Bergera pokazuje grozę wojny dobitnie. Scenariusz filmu jest na podstawie powieści pod tym samym tytułem, książka Ericha Marii Remarque'a to jedna z najważniejszych pozycji antywojennych w historii. Warto znać i film, i książkę.

To wielka opowieść, której autorem jest Martin Scorsese. To film gigant, nie tylko dlatego, że znany z filmu gangsterskiego reżyser wraca do tego gatunku razem z Robertem De Niro i Alem Pacino. To też przy okazji film piekielnie długi (i jest to raczej jego wada). Fabuła opowiada o żyjącym po II wojnie światowej płatnym mordercy, który pociąga za spust na zlecenie największych gangsterów tamtych czasów. To również opowieść o „tajemniczym” zniknięciu Jimmy’ego Hoffy, który był długoletnim działaczem związkowym, bardzo zresztą znanym. 

Jeśli ma się tu pojawić jeden film dokumentalny, niech to będzie właśnie „Ikar”. To opowieść o dziennikarzu, który chciał sprawdzić, jak działa doping w sporcie. Spotkał się w tym celu z rosyjskim specjalistą od nielegalnych substancji i poprosił go o konsultacje. W czasie ich wspólnych rozmów okazało się, iż ów specjalista przestał być mile widziany przez rosyjskie władze. W pewnym momencie z luźnego dokumentu robi się rasowy thriller. Genialna rzecz.

To film tak smutny i tak przejmujący, że nie jestem pewien, czy ktoś tak pięknie mówił o rozwodzie. Produkcja Noah Baumbach to po prostu zapis rozwodu dwojga niegdyś bardzo kochających się ludzi. Teraz rzucają się sobie do gardeł i w ogóle się nie rozumieją. Reżyser na czynniki pierwsze rozłożył rozpad związku i stworzył z tego film. To wspaniała historia z fenomenalną obsadą.