Sejm zniósł limit reklam w TV, ale nie szykuj się na szybki upadek telewizji

Namolne i zbyt długie przerwy reklamowe zawsze były największym cierniem w oku użytkowników linearnej telewizji. Niemal nikt ich nie lubi, wszyscy zaś bez wyjątku narzekają na ich długość, gdy muszą desperacko szukać zajęcia w środku oglądanego filmu czy serialu. Sytuacja nie zmieniła się od kilkunastu lat, co miało swoje plusy i minusy. Osoby mające dosyć reklam chętnie przerzucały się na platformy streamingowe, a pozostali zagryzali zęby, pocieszając się tym, że przynajmniej nie jest gorzej.

Ostatnio w przestrzeni internetowej pojawiło się jednak sporo apokaliptycznych nagłówków, które ostrzegały przed rychłych nadejściem zmasowanej fali reklam. Wszystko przez trwające od kilku miesięcy prace nad nowelizacją ustawy o radiofonii i telewizji. Zmiany w prawie weszły w życie 1 listopada i doprowadzą do kilku mniej lub bardziej kosmetycznych przetasowań na rynku medialnym. Jedna kwestia siłą rzeczy wybiła się jednak z tłumu znowelizowanych paragrafów.

Nie bez powodu użyłem słowa "wyglądają", bo rządzący przy okazji ciągnącego się miesiącami sporu o tzw. "Lex TVN" postanowili bardziej namieszać w nomenklaturze niż dokonać rzeczywistych zmian. Jakie dokładne zmiany zaszły w polskim prawie? Obowiązujący przez lata limit zakładał, że przez całą dobę na nadawcy telewizyjni mogą przeznaczyć na reklamy maksymalnie 20 proc. każdej godziny. Czyli do 12 minut. Tą prostą i klarowną zasadę Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego (już bez Sportu) zastąpiło podziałem na trzy strefy:

W dwóch pierwszych oznacza to utrzymanie identycznego jak dotychczas górnego zakresu do 20 proc. czasu antenowego. Jedyna różnica jest taka, że teraz nadawcy nie muszą ograniczać się do kilku 12-minutowych bloków reklamowych i mogą ten czas podzielić w sposób bardziej elastyczny. Nikt nie broni im też od tej pory przerywać np. widowisk sportowych w innych momentach niż zarządzona przez sędziego przerwa.

Widzowie zostający przed telewizorami po północy teoretycznie muszą przygotować się na częstsze i dłuższe katowanie reklamami. Pytanie, czy zmiany będą faktycznie aż tak bolesne. Bynajmniej nie wierzę w dobroć serca największych stacji telewizyjnych i nie mam wątpliwości, że Polsat czy TVN będą chciały wykorzystać okazję. Skoro prawo nie zabrania, to w sumie czemu nie? Każdy trzeźwo patrzący na sytuację nadawca TV zdaje sobie jednak sprawę, że nie należy wylewać dziecka z kąpielą.

Koniec telewizji ogłaszano przy różnych okazjach wielokrotnie przez całą ostatnią dekadę. Wszystkie podobne głosy okazały się jednak zdecydowanie przesadzone, co oczywiście nie oznacza, że ta nie straciła wpływów, prestiżu i środków z reklam. Widzimy to na własne oczy i trudno do końca przewidzieć, jaki będzie stosunek sił między telewizją linearną i VOD za 60-70 lat. Nie jest jednak tak, że serwisy streamingowe to sama słodycz, a wszystko, co robi telewizja, należy wywalić na śmietnik. Zresztą wystarczy zobaczyć, jak wiele pomysłów rodem z TV w ostatnich latach podkradł Netflix i platformy VOD.

Wielu widzów w Polsce wcale nie ma ochoty rezygnować ze względnie tanich w skali Zachodu abonamentów telewizyjnych na rzecz kolejnych usług streamingowych. Tylko nadmierna chciwość i przeładowanie ramówki reklamami mogłoby ich wystarczająco odstraszyć od telewizji, żeby przeszli całkowicie na stronę Netfliksa, HBO GO, Playera czy Viaplay. Listopadowa nowelizacja nie jest więc sama w sobie zapowiedzią żadnej reklamowej apokalipsy.